Cd Review: Prong, Steak Number Eight en Hark
Wanneer Prong begon aan hun set was het meteen duidelijk waarvoor het publiek gekomen was. Ze ontwaakten en begonnen meteen vuisten te maken in de lucht op het ritme van de riff. Het passieve gewieg van de vorige sets werd meteen geruild voor een brullende massa.
De New Yorkers vlogen er meteen in, en hoe! De spots dwaalden over het podium terwijl zanger en gitarist Tommy van de ene naar de andere kant liep. ‘What’s up, Belgium?!’ Meer was er niet nodig, de zaal barstte van energie. Basgitarist Jason was zo heftig aan het headbangen dat je druppels zweet over je heen kreeg. Ook Art straalde energie uit, ook al kon je hem vaak niet zien zitten door de rook of de spots.
Veel aandacht ging uit naar het instrumentale, maar ook de vocals sloten goed aan. Een goedgeplaatste gitaarsolo deed de mensen in het publiek glunderen waarna het ritme weer opgepikt werd en het publiek de vertrouwde sound hoorde. Al de tracks waren zodanig opgebouwd dat hun stijl steeds terugkwam, maar ze toch allemaal verschillend waren.
Deze sympathieke band speelde anderhalf uur en deed nog enkele bisnummers. De fans waren statisch en circlepits ontbraken er zeker niet. Ook bij Steak Number Eight, hun voorprogramma, bezorgden enkele moshpits ietwat angst bij andere fans. Deze angst werd natuurlijk snel opgevangen door de energie, liefde en sympathie die er de hele avond in de lucht hing. Voor de vroege aanwezigen was er nog Hark, het allereerste voorprogramma. Deze geslaagde avond zal zeker niet vergeten worden!
(Lv)