Equal Idiots – Eagle Castle BBQ (4,5/5)
Garagerock voor al uw feestjes
Naast dancing Highstreet heeft Hoogstraten vanaf heden een ronkend rockalternatief. Thibault Christiaensen (zang en gitaar) en Pieter Bruurs (drums) vormen sinds 2012 een band die vrolijke garagerock met een punky kantje brengt. Vergelijkingen met andere olijke duo’s (zie Black Box Revelation, The White Stripes en Black Keys) mogen hier zonder verpinken gemaakt worden. Na hun opmerkelijke passages in menig talentenshows met aanzien (De Nieuwe Lichting, Humo’s Rock Rally…) zijn Equal Idiots toe aan hun eerste LP. Eagle Castle BBQ is een plaat geworden die past op al jouw feestjes.
Vanaf de eerste noot zit de sfeer goed. Cover The Corpse is een huppelende streep rauwe punk die binnenkomt. De echoënde uw’s werken aanstekelijk en zorgen meteen voor een meerwaarde. Met Salmon Pink en Put My Head In The Ground hebben Thibault en Pieter al twee vette vissen die op hun dooie gemak naar de top van De Afrekening zwommen. Beide tracks zijn zo strak dat ze als ultieme oorwurm de hersenhelft die verantwoordelijk is voor opgewekte rockriedels niet meer verlaten, pu-pu-pu-pu put that song in your head. Ook Hippie Man en Styx horen bij het betere gerief van de plaat. Er is eigenlijk geen enkel lied dat echt uit de boot valt en dat is voor een debuutplaat van twee jonge kornuiten niet vanzelfsprekend. Ze namen hun tijd om een oerdegelijke plaat te produceren en zijn daar met grote onderscheiding in geslaagd. Toothpaste Jacky is veruit de enige song die in het vakje ‘relatief rustig’ kan gestoken worden. Er is ruimte voor wat gefluit en heimwee naar vervlogen tijden. Maar dit alles duurt niet te lang want er staat nog een horde trappelende tracks klaar met genoeg pk’s om een mustang mee te vullen. I Know en vooral Money Man Midas trekken met gierende gitaren alle registers open met een alles verschroeiend orgelpunt als gevolg. Butter (Up Down) en What You Gonna Say vallen dan weer eerder onder noemer frivool en fruitig met een ruig randje omdat ze het niet kunnen laten. De akoestische titeltrack sluit de meeslepende aaneenschakeling van ruwe rockparels af met een korte riedel om rond het kampvuur mee te kwelen. Het schelle mondharmonicaatje nemen we er graag bij.
Hun agenda staat deze zomer én najaar vol. Zeker live eens checken als je er de kans toe krijgt. De toekomst van de vaderlandse rock scene is verzekerd.
(BG)