Havok – Conformicide (5/5)
Hoogvlieger slaat zijn vleugels uit
Met Denver, Colorado als uitvalsbasis en The Rocky Mountains als dreigend decor, fabriceert Havok al meer dan tien jaar thrash van het bovenste metalschap. Frontman David Sanchez, het enige bandlid dat sinds de formatie in 2004 is overgebleven, moest met zijn band heel wat woelige watertjes doorzwemmen om te geraken waar ze nu staan. De vele wissels van wacht gingen allerminst ten koste van de kwaliteit want Conformicide is een ruwe diamant geworden die van onschatbare waarde is voor het thrash-genre dat vers bloed zeker kan gebruiken.
Met de akoestische intro van F.P.C. wordt Conformicide onheilspellend op gang gebracht. De compromisloze thrash wordt in dosissen van gemiddeld vijf minuten toegediend. Sanchez schreeuwt zich van begin af bijna een klaplong en houdt dat twaalf hoofdstukken lang zonder verpinken vol. Zonder toegankelijke refreinen à la Metallica weet Havok ons moeiteloos bij het nekvel te grijpen. De invloeden (Megadeth, Testament…) worden perfect gekanaliseerd waardoor ze vooral met hun eigen sound kunnen imponeren. Hang ‘Em High en Dogmaniacal blijven beide als de echo van een blaffende bloedhond hangen. Halverwege bij Masterplan aangekomen blijft het hevige Havok-recept ongewijzigd, en met succes. Snedige riffs die met de nodige drum-pk’s worden voorgestuwd zijn ons deel. De solo’s worden met het gemak van een doordeweeks Amerikaans bombardement op ons afgevuurd. Peace Is In Pieces windt er zowel tekstueel als muzikaal geen doekjes om. De gitaren worden gretig gegeseld met ragfijne riffs en dwarse deuntjes als gevolg. Wake Up zet de laatste vezels van ons lijf op scherp. Deze crowdpleaser met een hoog meezinggehalte zou niet misstaan als openingstrack. Misschien een idee om één van de vele live-sets mee aan te vatten. Slaughtered maakt met een vlijmscherp eindpunt de slachting compleet.
Havok zijn hoogvliegers, recht voor de raap met een duidelijk doel voor ogen: ‘bring music that absolutely rips!’.
(BG)