Het Zesde Metaal – Calais (4,5/5)
Doe mo voort!
Dit jaar was 11 november, naast de herdenking voor duizend en duizend soldaten die voor het vaderland zijn omgekomen in den Grooten Oorlog, ook de dag dat Het Zesde Metaal hun vierde langspeler met een kanonschot het zwerk in keilde. De serie Bevergem (2015) heeft Wannes ‘Wantje’ Capelle en zijn gevolg geen windeieren gelegd want ook StuBru schat deze fantastische formatie nu eindelijk naar waarde. Hun eerste single Naar de Wuppe van het nieuwe album werd op menig radiostation terecht naar de wuppe gedraaid.
‘D’èrde warmt ip, mo de wereld verkilt’, Calais staat wederom vol met Capelliaanse uitdrukkingen om te koesteren. De bescheiden frontman grossiert maar al te graag in treffende teksten om stil van te worden. De dingen des levens worden bezongen zoals ze zijn, zonder het te verbloemen of in een glitterpakje te steken. Opener Liefde zet op dat vlak meteen weer de toon. ‘Grote liefde lijft ons in’ roept Capelle met ingehouden stem en we weten terug waarom we deze band in ons hart dragen. Deze openingstrack bouwt uiteindelijk mooi op naar een aarzelende apotheose zoals alleen deze provinciegenoten kunnen. Aangekomen bij Paradis blijven we op het passionele pad. De lyrics: ‘geef mij slik en stjin en ‘k bouw een paradis’, zorgen voor een uiterst meezingbaar refrein. Ook het grotendeels akoestische Onderbemand raakt ons in onze diepste vezel. Willem Vermandere kan trots zijn op zijn volgelingen, want dit kon even goed van de meesterlijke liedjessmeder zelf geweest zijn. West-Vlaamse waarachtigheid, pur sang. De titeltrack is didactisch schoolmateriaal van grote kwaliteit, kant-en-klaar op maat van de leerlingen en studenten van alle leeftijden. De vluchtelingencrisis werd nog nooit met zo’n rake bewoordingen op zijn plaats gezet. We kunnen hier gewoon geen stuk tekst kiezen om als voorbeeld aan te brengen.
Het vuur waarmee Het Zesde Metaal componeert knettert als een gezellig haardvuur en staat in schril contrast met de fake boel waarmee we tegenwoordig via verschillende media overstelpt worden, what is love? right. Met Nie Gezond hebben we nog een uptempo-nummer zoals Naar De Wuppe. Hier wordt de minder mooie kant van verliefdheid ten berde gebracht. Het verstikkende kantje dat bij iedere relatie vroeg of laat opduikt, heeft er een gepaste ode bij. Voor enkel rozengeur en maneschijn moet je dan ook bij de Romeo’s zijn. De afwisseling tussen rustig en gezwinder gerief is perfect in balans, ook al is het aantal tracks oneven. Achter Zoveel Jaar plaatst een mooie afgeronde dot op het einde van dit schijfje. Toetsenist Tom Pintens tovert nog een laatste streep piano uit zijn warrige haardos en met gelaagd geduld wordt er ingetogen afgesloten.
Het Zesde Metaal is een blijver, maar dat wisten we al sinds het onovertroffen Ploegsteert. Gelijk wat dat je doet, doe mo voort!