Cd-review: Millionaire – Sciencing (4,5/5)
Een citytrip in het hoofd van Tim
Evil Superstars, Eagles Of Death Metal, Broken Glass Heroes, The Hickey Underworld… maar bovenal Millionaire is zowat het eerste wat bij je opkomt bij het horen van de klinkende naam Tim Van Hamel. Twaalf jaar na Paradisiac (2005) zorgt de charismatische frontman misschien wel voor dé belpop-verrassing van het jaar door uit het niets een nieuwe Millionaire-schijf te droppen. Sciencing is een wonderbaarlijke citytrip in het hoofd met grijzende krullen van Tim geworden. Deze plaat is een geslaagd wetenschappelijk experiment in naam van de muziek en zal tot buiten onze landsgrenzen op heel wat bijval kunnen rekenen. Vraag het maar Tims goeie vriend Josh Homme die experimentele rock in een kleurrijk psychedelisch jasje wel weet te smaken.
I'm Not Who You Think You Are verbaasde een maand geleden vriend en vijand. Millionaire was in één klap terug en hoé. De lange lacune die ze na hun laatste wapenfeit achterlieten werd hen meteen vergeven. Under The Bamboo Moon past perfect bij de broeierige hitte van de laatste dagen. Bij een terras met ijskoude pintjes en een ondergaande zon zou deze song, badend in de zuiderse, sfeer als ideale achtergrondmuziek kunnen dienen. Maar Tim is geen backgroundman en zet zich graag met zijn gitaar op het voorplan. Op Love Has Eyes bewijst hij met een sublieme solo dat hij nog steeds tot de beste gitaristen van deze kleine natie hoort. Guru’s Feet is dan weer psychedelische rock ten top. Deze track is het beste dat we dit jaar tot nu toe uit deze genrehoek te horen kregen. Met een berekende opbouw à la QOTSA stijgt deze vette streep muziek naar een puntige piek. De keuze om er een Jon Lord-achtig orgeltje bij te zetten plaatst Van Hamels klasse alleen maar in de verf. Ook Silent River en Back In You weten zonder grommende Champagne-riffs probleemloos te bekoren. Vooral de laatste heeft een frisse akoestisch gitaarlijn die zoetjes binnengaat tijdens zwoel zweetweer. L’Homme Sans Corps is zowel muzikaal als taalkundig het buitenbeentje van de plaat. Met een high-pitched voice en een Tame Impala-melodie worden we ondergedompeld in een dartele soundscape van groen gras met madeliefjes en boterbloemen in overvloed. Busy Man schakelt bij de voorlaatste halte nog een versnelling hoger. De snedige strakheid spat uit de boxen bij deze track met bakken hitpotentieel. Het instrumentale Visa Running rondt deze schijf met scherpe rand af met een welgemikte uppercut. Knock-out in de twaalfde ronde is het verdict en Tim Van Hamel mag zijn magische handen oververdiend in de lucht steken.
De kroonprins van de belpop is terug en dat zullen we geweten hebben!
(BG)