Motsus – Oumuamua (4/5)
Ruige riffs rollen over het hete asfalt
Op hun facebookpagina omschrijven ze zichzelf als ‘het riffmonster uit de West-Vlaamse polders’. Zelf konden we geen betere introductie bedenken om dit drietal uit Oudenburg te omschrijven. Om hun instrumentale stonerrock gestalte te geven wordt vooral uit de aloude vaatjes van Kyuss en Black Sabbath getapt, de juiste invloeden om een oerdegelijke identiteit mee op te bouwen. Hun debuutplaat Oumuamua zal met zekerheid gegeerd worden in internationale stonermiddens.
Wanneer we de opvallende naam ‘Oumuamua’ door de zoekmachine jagen, komen we enkele interessante weetjes tegen. Volgens Wikipedia is ‘1I/2017 U1 of 'Oumuamua,[1] eerder bekend onder de namen A/2017 U1 en C/2017 U1, een interstellair object’ en ‘Er wordt verondersteld dat 'Oumuamua al honderden miljoenen jaren in alle eenzaamheid door de Melkweg zou zwerven… Ook YouTube en zelfs HLN hebben online content die over het ruimtefenomeen handelt. Google er gerust zelf eens op los.
De plaat zelf begint veelbelovend. Kings & Queens start met autosleutels die de motor van een nader te bepalen vehikel aan de praat krijgen. Vrijwel meteen ontplooien zich groovy riffs die vintage early Sabbath zijn. Ook al heeft Ozzy Motsus waarschijnlijk nog nooit gespotified, de woorden: ‘it’s fucking brilliant’ zouden zeker uit zijn mond rollen. Warm en Freddy houden Motsus op koers en ook al bevinden we ons op sferisch vlak in een woestijn, is er bij Exploder, Pt 1 nog steeds geen sprake van zand in de machine. Op het einde krijgen we nog Hoochy Woochy en Tin Men voorgeschoteld; twee stonerrock-tracks van het zuiverste allooi. En zo komt deze helse roadtrip langs ruige rotsformaties en dorre wastelands, met een uitgebreide uitleg over de albumtitel, tot een intergalactisch einde.
Hou Motsus in de mot, Suspense verzekerd!
(BG)