Rotting Christ – The Heretics (4/5)
Rottingslucht en maneschijn
Ketters allerlande verenigt u, de nieuwe plaat van Rotting Christ is een ode aan u. Wat het Parthenon voor historici is, is dit Griekse metalmonument voor menig liefhebber van het genre. Met dat verschil dat er bij frontman Sakis Tolis en co nog geen sprake is van verval. The Heretics is een zoveelste inquisitie voor alles die maar in de buurt van vrome devotie komt, een nieuw hoofdstuk in een lange carrière vol controverse gehuld in rottingslucht en maneschijn.
Wat Behemoth deed met The Satanist (2014) en I Loved You At Your Darkest (2018) doet Rotting Christ de laatste jaren ook. De donkerste facetten van de metal worden gecombineerd en toegankelijk gemaakt voor een breder publiek. Met de klinkende titel In The Name Of God, die we waarschijnlijk niet al te serieus moeten nemen, wordt het album op gang geblazen. Gregoriaanse gezangen en onheilspellend getrommel bouwen geleidelijk een decor waarin de gewenste sfeer kan gevormd worden. Met Heaven Hell and Fire barst de hel helemaal los. Deze instant-klassieker is er eentje die in deze dagen van verkoudheden en snotvallingen de sinussen danig open zet. Dies Irea en Fire God & Fear trekken het solide niveau stevig door. De zanglijnen met een kerkelijk kantje hangen als een wierookgordijn over de songs om af en toe verstoord te worden door de vocals van Tolis die als toxisch wijwater door de speakers spatten. Ook als het einde van plaat nadert geeft Rotting Christ niet af. The Voice Of The Universe en The New Messiah kunnen kant en klaar ingeschakeld worden als oecumenische omzendbrief ter ere van het verheven genre in Europa en ver daar buiten. The Raven is het orgelpunt van een voortreffelijke metalplaat vol vuur.
Naast Alcatraz is nu al geweten dat deze Griekse heerschappen in het najaar samen met het machtige Moonspell de Trix in Antwerpen opzoeken.
(BG)