Tephrosis - Reform (3.5)
No LSD needed. It’s trippy enough as it is!
De alom bekende Roger van ‘Doe-het-zelf met Roger’, sprak ooit de wijze woorden die weerklonken als waren het de filosofische gedachtenspinsels van Socrates himself: “Wat je zelf doet, doe je meestal beter!”. Een slogan die negentig procent van mijn generatiegenoten interpreteerde als een groen licht om massaal te gaan masturberen. Maar Kenji Olivier, een jonge knaap uit de Westhoek (enèh), waar zelfs de andere West-Vlamingen vragen voor ondertiteling, gaf daar als zijn alter-ego Tephrosis een iets productievere draai aan. Nee, hij heeft geen kut-vogelkastje gemaakt, maar zijn debuutplaat ’Reform’, een waardige opvolger voor zijn eerste muzikale onderneming, de ‘Clouded Minds EP’.
Wie/wat is die Tephrosis nu? Mijn waardige sletten en slettinnen wees niet bevreesd! Dit is niet weer zo’n nieuw en hip vegetarisch humusgoedje voor op dat gluten-kust-mijn-kloten-vrije brood. Kenji was voor zijn Tephrosis-project zanger van enkele Ieperse bands als ‘Somnium’, ‘Utopain Purpose’ en ‘Exit Hubris’. Wanneer deze hoofdstukken werden afgesloten, verdiepte hij zich in verschillende instrumenten en de kunst van het recorden. Het resultaat was een 100% puur progressief post-metal biefstuk, waarbij de zang zodanig schrok van de verkrachtende duisternis dat hij wegrende en nooit meer durfde terug te keren… ‘Tephrosis’, een one man instrumental band, was geboren.
In 2017 kwam zijn eerste EP, ‘Clouded Minds’, ter wereld. Het plaatje sprong al snel in het oog én het oor van Meneer F. Vanhee van ‘Dust & Bones Records’. Hij sprong met Kenji in de spreekwoordelijke zee om Tephrosis’ debuutplaat ‘Reform’ te baggeren.
‘Reform’ is een lichter en meer dromerig vervolg op de duistere en zwarte EP. Dit is ook het gevoel dat de artiest wil overbrengen. De plaat heeft voor hem een dubbele betekenis: enerzijds weerspiegelt het de evolutie van zichzelf en zijn project en anderzijds is het een creatie van een fictieve wereld, waarin de realiteit wordt hervormt en je wordt meegenomen in de droom der dromen. Dit alternatieve universum ontplooit zich tijdens het luisteren beetje bij beetje waarna je vervolgens zelf wordt hervormd. De cover van het album doet, nog voor je één noot gehoord hebt, al een deel van het werk.
De plaat werd mede gemixt door een goede vriend van Kenji, ‘Sir Freak’ (Bram Debouvere). De gitaren zijn fenomenaal en doen je met verstomming slaan wanneer je beseft dat dit het werk is van één enkele persoon! De drums zijn via keyboard ingebracht en digitaal getweakt. Dit is vaak duidelijk te horen, maar bij momenten klinkt het ook verbazingwekkend ondigitaal en kon de drum evengoed live zijn opgenomen met een akoestische drumkit. It blows my mind! Soms zijn er wel enkele imperfecties hoorbaar waardoor je merkt dat dit project nog in volle groei is. Deze zijn echter zeldzaam en vervagen snel in de droom waaraan je wil blijven vastklampen.
Het eerste nummer op de plaat, ‘Discoveries’, zet het album perfect in. De epische intro drukt je onder lichte dwang tegen de leuning van je stoel en maakt je duidelijk dat de droom begint en je deze reis niet zomaar kan afbreken. Tegen de tijd dat je dit beseft, wil je het ook niet meer. Je enige gedachten zijn nog: “Beam me up, Scotty!”.
‘Aphelion’ kon me dan wat minder bekoren, maar het volgende nummer, ’Defraction’, zorgde ervoor dat ik hier niet te lang kon over reflecteren en nam mij vlug verder mee in deze langzaam ontluikende fantasiewereld.
Het titelnummer ‘Reform’ is zijn positie meer dan waardig. Het is het nummer die de plaat ondersteunt en ook een goede voedingsbodem geeft aan de songs die volgen, zodat die optimaal kunnen groeien en bloeien. ‘Eclipse’, ‘Nova’ en ‘Collapsar’ laten ons zo nog verder in het konijnenhol glijden.
Helaas moeten dromen ook een einde hebben. ‘Departure’ staat je met zijn toepasselijke en welgekozen naam op het perron richting realiteit uit te zwaaien. Een rustige piano solo bouwt instrumentaal op tot de extase van een hartverscheurend afscheid. Het nummer zakt uiteindelijk weg in een stilte waarin je achterblijft met de vraag wanneer die juiste setting er zal zijn om wijselijk terug te keren naar deze droomwereld.
Voor de fans van het genre kan ik ‘Reform’ en zijn duistere broertje ‘Clouded Minds’ dus zeker aanraden. Je kan een duidelijke evolutie horen in het werk van Tephrosis en hopelijk ontwikkelt Kenji zich nog verder richting perfectie (terwijl alle gasten die het hele doe-het-zelf gedoe van Roger nog steeds mis interpreteren verder aan hun piet blijven snokken). Aan de creator vraag ik vriendelijk om te blijven hervormen, zodat wij kunnen blijven dromen in nieuwe en adembenemende dimensies die nog heerlijker zijn dan een Häagen-Dazs-momentje.
The Odd Man Out!
P.S. Can we get this on vinyl ?! ASAP!