Dag 2 - Groezrock 30/04/2017
Ondanks de vele ‘lokale’ festiviteiten dat weekend dan toch de tijd gevonden om samen met het mooi weertje de sfeer te gaan opsnuiven op GroezRock in Meerhout. Dit op de 2de dag van het festival. Grootste reden is om nog eens Undeclinable Ambuscade te kunnen gadeslaan op hun once-in-a-lifetime reünie op dit festival. De groep liet me een grote indruk na bijna 16 jaar geleden bij het uitbrengen van het album Sound City Burning.
Nog maagd zijnde qua naar GroezRock gaan en als “eerste” festival van het seizoen zijnde, slaan we hier 2 vliegen in 1 klap. Kort na de middag gearriveerd, en na een kwartiertje stappen van de parking komen we aan. Gemakkelijk raken we door de entree en begeven we ons direct naar de “monster energy” stage (hoofdstage) om er Belvedere te checken. Stevige Canadese melodieuze punkrock die zoet binnengaat maar geen echte hoogtepunten kent. Wat me opvalt is het volume van het optreden (van alle optredens in de “monster energy” tent). Ik bracht m’n oordoppen mee, maar vond ze niet echt nodig daar. Wat in de “Back to Basics” tent wel het geval was. Na Belvedere gaan we naar de “Watch Out Stage” waar Mobina Galore aan het spelen is. Zalige band, 2 energieke Canadese vrouwen die er op los beuken met een stem die me wat aan Courtney Love of L7 toestanden doet denken. Met een zeer minimalistische setup weten ze mij zeker te bekoren. Rechtdoor punkrock, de thrash van de punk als het ware. Zalig …
Daarna terug naar de main voor Zebrahead. Amerikaanse Ska-Punk / HipHop band die zowat de ruimte vult tussen hiphop en punk. Naar t schijnt ben je ervoor of niet. Ewel , eerlijk gezegd hebben we maar een nummer of 2 geluisterd. Qua klank zat het wel snor. Maar het miste me aan enthousiasme om het volledig uit te horen. Dan wat gaan knabbelen dat we niet door onze stokskes vallen …
Rond 17u richting Back to basics stage voor Counterfeit. Een Engelse Punk Rock band met als zanger een blijkbaar bekende Engelse acteur Jamie Campbell Bower. Hij zou meespelen in the Twilight Saga en één van de Harry Potter films. Wat direct opvalt zijn de 3 gitaristen die toch redelijk allemaal wel hetzelfde spelen, (waarom dan 3 gitaristen?) en het redelijk wat materiaal dat die gasten geetalleerd hebben. Met een backdrop die geheel de achterwand van de stage vult is het een redelijk duidelijke zaak dat dit een band is die kosten nog moeite spaart om er te geraken als band. In 2015 begonnen als band en nu al zo’n tours doen kan volgens mij maar op 2 manieren. Ofwel ben je als band direct echt de top, en verdien je dit. Ofwel heb je connecties en bakken geld om de nodige deuren te openen. Aan jullie de keuze uiteraard ….
Daarna komt voor mij het hoogtepunt van de dag. De reünie van Undeclinable Ambuscade. Wat keek ik daar naar uit. Ooit eens 16 uur in de wagen gezeten naar Portugal met enkel 2 cd’s in de auto, Sound City Burning van Undeclinable Ambuscade en Toxicity van System of a Down. Met als resultaat 16 uur luisteren naar Toxicity op de heenweg en 16u luisteren naar Sound City Burning op de terugweg. En ‘k moet zeggen, beide ritten waren zo zalig dat we er geen enkele minuut aan gedacht hebben om de cd af te leggen. Digitale muziek toestanden waren nog een ver van mijn bed show dan …. Man man, wat komen we vlug oud.
Back to business nu, Undeclinable Ambuscade is een Nederlandse punk rock band begonnen in 1992, die indertijd vlug veel furore maakte in Nederland, België, Italië en Spanje.
De tent zat goed vol en het feest kon beginnen. Nostalgie tot en met … Een strakke set met een tent vol meezingers. Zalig !!! Songs zoals Snowboard, 7 years, Can’t bring me down, Magic Hairspray, African Song, Trapped, …. één voor één zalige meezingers, en dat had het publiek ook wel duidelijk begrepen.
Na mijn ‘hoogtepunt’ van de dag gezien te hebben begeven we ons nog eens naar de “main stage” om daar Pennywise te checken. Blijkbaar was het concert hoofdzakelijk het spelen van hun bijna 22 jaar oude album “About Time”. Eerlijk gezegd heb ik niet echt hoogtepunten meegemaakt tijdens hun optreden, behalve dan het “nog altijd” charismatische Bro Hymn die terug een vol podium lokte en met geheel de tent op zijn kop zette.
Tot slot kan ik meegeven dat dit een leuk en eigenlijk wel rustig festival is waar niet constant voor de voeten wordt gelopen door te veel volk. Ik hoor dat het festival 3 keer kleiner was dan vorige jaren, maar dat deerde mij langs geen kanten. Aanschuiven aan drank en eten was totaal het geval niet. Wel hadden we terug te maken met de “kartonnen” hamburgers en “gouden” frieten die we trouwens op ieder Belgisch festival vinden. Daarmee bedoel ik vaneigens de slechte kwaliteit en dure kostprijs voor eten die naar mijn smaak op niets trekt.
Waarom zijn al die festivals in België niet wat inventiever en laten ze lokale handelaars het eten niet verzorgen zoals in Frankrijk wel het geval is. Daar krijg je echt eten voor uw geld.
Festivalgevoel: 8/10 - Bands: 8/10
review door Vandamme Wouter