Gutterdämmerung @ AB 09/02/2017
Cinema in de concertzaal
Een gevleugelde Iggy Pop als engel, een vastberaden Lemmy Kilmister als generaal, een stoere Josh Homme als bazookabediener, een overtuigende Henry Rollins als priester en een doeltreffende Jesse ‘The Devil’ Hughes als premiejager. Zelfs Ozark Henry wist een bijrol te bemachtigen in dit ronkende rock-epos. De in Antwerpen woonachtige Zweedse regisseur/fotograaf Bjorn Tagemose wist voor zijn opmerkelijke filmdebuut, naar eigen zeggen een uit de hand gelopen resultaat van zijn midlifecrisis, het kruim van de muziekwereld te verzamelen om van Gutterdämmerung het beruchtste rockcircus van het decennium te maken.
Met een live-band die van wanten wist en een filmisch pareltje dat in een handvol afgelijnde hoofdstukken op een goedgevulde zaal werd afgevuurd, was de sfeer in de Ancienne Belgique bij momenten opperbest. Dat de film in zwart-wit is, geeft een extra dimensie aan de zinderende scènes die o.a. in LA, Miami, Londen én Diksmuide werden opgenomen. De belangrijkste verhaallijn is de strijd van godsdienstfanatici tegen rockmuziek. Het moest dan wel lukken dat een dag na de eerste presentatie van de prent enkele terroristen de Bataclan in Parijs binnenvielen. De rest is jammer genoeg geschiedenis. De snedig gebrachte covers van War Pigs, I’ve Seen That Face Before, Raining Blood.... en het effect dat het verschijnen van de karakterkoppen van Tom Araya, Homme en wijlen Lemmy had op het publiek, werden onder gejuich onthaald. Vooral bij de laatstgenoemde ging het publiek volledig uit zijn dak. Na anderhalf uur mocht Brent Vanneste een orgelpunt zetten achter de vertoning met een metalen versie van Oh Fortuna van Carl Orf. De frontman van Steak Number Eight zorgde daarmee misschien wel voor hét hoogtepunt van de avond.
Gutterdämmerung was de trip naar Brussel zeker waard, en we willen hem zeker nog een tweede en derde keer zien. Misschien ooit nog eens op een blauwe maandagavond op Canvas, wie weet?
(BG)