The Bootleg Beatles @ De Kreun, Kortrijk, 03/02/2018
Beeldig gebootlegd
The Bootleg Beatles zijn sinds jaar en dag hét alternatief voor dé grootste poprockband aller tijden. Ze worden terecht omschreven als ‘the most successful and longest running Beatles tribute band’. Sinds hun broodnodige oprichting in 1980 hebben ze met een wisselende bezetting al meer dan 5000 keer wereldwijd de bühne bestegen. Hun optredens zijn steevast één lange medley mooi opgedeeld in afgelijnde chapters die de echte Beatles in de sixties ook naar voor brachten. Zo wordt er heel veel aandacht besteed aan hun hits uit de beginjaren en de klassiekers uit het einde van het tijdperk. In de laatste week voor hun passage in Kortrijk werd De Kreun nog tot de nok uitverkocht.
De avond werd mooi opgedeeld in twee hoofdstukken. Het eerste uur werden alle popriedels van voor ’65 met een snedig tempo en in maatpak kant-en-klaar afgeleverd aan de opgedaagde massa waarvan de gemiddelde leeftijd ergens tussen de vijftig en zestig schommelde. Opener She Loves You, I Want to Hold Your Hand, Help! en Can’t Buy Me Love konden als vanzelfsprekend op heel wat bijval rekenen. Yesterday luidde een kantelmoment in. 3/4de van de band verdween in de coulissen en enkel pseudo-McCartney bleef met akoestische gitaar achter. Vijf minuten later werd duidelijk wat de bedoeling was.
Het tweede deel was dresscode aangepast aan de tijdsgeest van eind jaren zestig (zie hoes Let It Be). Enkel de opgelijmde Ringo Starr-neus van de drummer bleef onveranderd. Come Together werd met een dankbaar applaus ingezet en luidkeels meegekeeld. Daarna volgde nog een topmoment tijdens de perfect gitaarsolo van While My Guitar Gently Weeps. Ook Here Comes The Sun en Back in The USSR werden naadloos na gesnaard. Surrogaat-Lennon, die misschien nog het best het origineel qua uiterlijk én stem benaderde, bedankte het publiek met een korte speech in het gebroken Nederlands. Dat hij een hiervoor een knullig spiekbriefje nodig had kunnen we zeker door de vingers zien. Hey Jude zorgde op het einde voor een eendrachtig meezingmoment waarbij de naanananaaah’s in het rond vlogen. Met de wijze woorden van Let It Be werd er prima afgerond.
Jammer genoeg ontbrak zowat alles van Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band en Magical Mystery Tour. A Day In The Life en I Am The Walrus gingen deze mooie tribute-avond zeker nog meer in de verf gezet hebben. Hello goodbye en tot de volgende keer.
Pics & Review: Bram Gheysen