Desertfest 2021
Vooruit - Gent, 30/10/21
HEMELBESTORMER
Deze Belgische doom/sludge/post-rock formatie stond op Canyon Stage. Persoonlijk vond ik deze zaal iets minder qua akoestiek. Maar toch heeft deze band nooit ontgoocheld. Zeer strak en visueel een plezier om mee te maken. De muzikanten leven zich totaal in bij hun muziek. Hun instrumentale songs staan als een huis. Loodzware sludgeriffs doen De Vooruit op zijn grondvesten daveren. Hun muziek is één en al melancholie. Je wordt als het ware meegezogen in het drama. Uitstekend!
IGNATZ
De Belg Bram Devens blijkt Ignatz te zijn en heeft al heel wat albums op zijn naam al dan niet met zijn begeleidingsband “De Stervende Honden”. Hij heeft ook albums uitgebracht in samenwerking met andere artiesten. Op Desertfest verschijnt hij als soloartiest. Zittend met een akoestische gitaar brengt hij eigenzinnige songs gebruik makend van elektronische snufjes. Zijn akoestische gitaar wordt versterkt en allerlei sounds worden gecreëerd door toevoeging van verschillende stompboxes. De gitaarpedalen zorgen wèl dat de akoestische sound nooit verdwijnt. Het geluid van de zangmicrofoon klonk mij te dof. De teksten waren zeer moeilijk te verstaan. Maar toch..Ignatz bracht hier iets speciaals. Vernieuwend.
STONED JESUS
Deze Oekraïners draaien al een tijdje mee en hebben ondertussen een horde fans. Ze spelen op Desert Stage. Dit is de concertzaal zoals we die kennen. Het drietal start hun show met ‘Black Woods’. Een mooi voorbeeld van hoe een eenvoudige melodie of riff een zaal op stelten zet. Het vraagt lef om een optreden te starten met zo’n traag ritme. Naar het einde versnelt het. Hier komt wat jatwerk bij kijken. Er werd goed geluisterd naar Ozzy’s zanglijn van ‘Children of the Grave’. Daarna is het headbangen geblazen met ‘Thessalia’. Wat een onweerstaanbare riff en dito groove.
Bij ‘Electric Mistress’ wordt enkel het eerste gedeelte gebracht. Het slepende laatste gedeelte van de song haalt het niet. ‘Apathy’ doet de zaal swingen. De sfeer is uitstekend. Uiteraard ontbreekt ‘I am the Mountain’ niet in hun set. Deze song wordt volop meegezongen door het publiek. Dit nummer heeft een groot aandeel in het huidige succes van de band. Hun uithangbord zeg maar. De set wordt afgesloten met ‘Here Come the Robots’. Het gaspedaal wordt ingedrukt en de fans gaan compleet uit de bol. Dit optreden was een feestje.
KING BUFFALO
Corona geeft ook voordelen. King Buffalo moest tijdens hun toer in de USA twee optredens afgelasten wegens covid. Dus hebben de organisators van Desertfest niet getwijfeld, onmiddellijk contact opgenomen en deze superband kunnen strikken. Ze nemen Desert stage in. Er wordt afgetrapt met ‘Silverfish’ uit hun recentste album “The Burden of Restlessness”. De eerste minuut heeft de geluidsman wat problemen met de microfoon van zanger/gitarist Sean McVay. Een hardnekkige feedback stoort nu en dan. Na het wegwerken van dit probleem komt de band helemaal los. Vervolgens klinkt ‘Hebetation’ uit de speakers. Eveneens uit hetzelfde album. Het publiek wordt ingepalmd. Het geluid is schitterend. ‘Red Star part I & II’ wordt tot in het kleinste detail op ons losgelaten. ‘Part II’ zorgt voor heel wat beweging in de zaal. Daarna volgt het meesterlijke ‘Longing to be the Mountain’ uit het gelijknamige album. Muzikale duizendpoot McVay moet zijn gitaar in een andere toonaard stemmen terwijl hij de keyboard bespeelt. De song klinkt fantastisch. Uit ‘Orion’ wordt ‘Drinking from the River Rising’ gebracht. Het publiek wordt meegesleept. De hoofden van het publiek wiegen van voor naar achter op het ritme. Een prachtig spektakel. Uit hun debuut, de mini CD ‘Repeater’, krijgen we ‘Centurion’. Een rustige start en halfweg de onvermijdelijke uitbarsting net zoals op de plaat. Het publiek geniet met volle teugen. Om te eindigen wordt nogmaals uit het uitstekende album ‘The Burden of Restlessness’ getapt met ‘The Knocks’. Er wordt zeer strak gespeeld. Na afloop waagt het publiek zich aan een “We Want More”. Maar bij een festival als dit, met zo’n drukke programmatie, is dit quasi onmogelijk.
King Buffalo heeft hier laten horen dat zij klaar zijn om de wereld te veroveren. Live staat deze band als een huis. Dit optreden was ongetwijfeld een hoogtepunt van Desertfest. Sean McVay, Dan Reynolds en Scott Donaldson: you guys make me happy!
LILI REFRAIN
Deze jonge Romeinse deerne was voor de eerste maal in België als podiumartieste. Wat dit zou worden was een complete verrassing. Met haar gezicht vol toneel make-up en een kleed tot op de grond zag ze er uit als een figuur uit één of andere fantasy-movie. Het podium lag er bij als een elektronische ravage. Op een tafel voor haar: een mini-keyboard vol met effectpedalen. Naast haar een grote floortom en twee elektrische gitaren op statief. Op de grond een groot pedalboard vol effecten. Ze brengt songs met psychedelische inslag en maakt gretig gebruik van loopers zowel voor stem, trom als gitaarwerk. Ze heeft een stem die je op momenten doet denken aan een jonge Kate Bush. Het ritme met de trom door de looper werkt aanstekelijk. Het gitaarwerk met veel delay en reverb is apart. Ik vond het bijzonder gewaagd maar geslaagd om dit te programmeren voor Desertfest. Een artieste om in de gaten te houden.
ELECTRIC MOON
Deze Duitse band brengt psychedelische instrumentale spacerock. Het geluid zit goed maar hun muziek is wat eentonig. Uiteraard zijn de speciale effecten op de gitaren indrukwekkend maar variatie in de songs ontbreekt. De geweldige drummer en een mooie bassiste kunnen daar geen verandering in brengen. Gevolg: na een dik half uur loopt de zaal half leeg. Inclusief mezelf.
1000 MODS
We bevinden ons terug in de zaal Desert stage waar de soundcheck is begonnen van 1000 MODS. Achter de twee gitaristen van deze Griekse band staan twee torens van het merk Orange. Dus beide kanten van het podium twee cabinets met bovenop de amp. Ik sta naast het mengpaneel in de zaal als de geluidsman letterlijk met de handen in het haar naar zijn apparatuur staart. Enkele cijfertjes in rode kleur staan te flikkeren. Het is duidelijk: het geluid afkomstig van op het podium is te hard. De geluidsman gaat dit dan ook duidelijk maken. Bij aanvang van dit optreden heeft de tussenkomst van de geluidsman weinig opgebracht. Tijdens het openingsnummer verlaat ik de zaal. Zo’n volume is ongezond.
FIRE DOWN BELOW
Mijn maag protesteerde en zo heb ik aan haar eisen moeten voldoen. Daardoor heb ik maar van de laatste twee songs van hun setlist van onze Belgische vrienden Fire Down Below kunnen genieten. En dat was zeer overtuigend. Het was strak en het geluid zat zeer goed. Na afloop zag ik aan de reactie van het publiek dat ik iets gemist had. Jammer voor mij.
Guido Grymonprez.
Pics: Steven Tjoen
Full photo report: Dump Fb: Desertfest Gent 2021