Sum 41
Francesco and The Black Swans
Meltheads - Decent Sex
Magnum - Here Comes The Rain
Five Finger Deatch Punch
Evergrey
Agenda
30 MRT
Pierce The Veil
31 MRT
Paaspop 2024
02 APR
Terror
03 APR
Ozric Tentacles
04 APR
Miles Kane
05 APR
Blind Channel
05 APR
Simple minds
06 APR
Myrkur
07 APR
Joe Bonamassa
07 APR
Among The Angels 2024
09 APR
Slash
11 APR
DIVIDED - ENDLINGR
13 APR
Phill Campbell
14 APR
Mr. Big
18 APR
Noordkaap 2024
19 APR
Dope DOD
24 APR
Keane
26 APR
Dyscordia
26 APR
Beyond The Black
29 APR
Teddy Swims
02 MEI
Axelle red
04 MEI
Hellfest Warm-up Tour 2024
07 MEI
VV
09 MEI
Son Mieux
10 MEI
Teddy Swims
11 MEI
Dunkfestival 2024
17 MEI
Landmvrks
18 MEI
Miracle Metal Meeting
18 MEI
Antwerp Metal Fest
23 MEI
I Prevail
24 MEI
Caligula's Horse
28 MEI
Bruce Dickinson
30 MEI
Pennywise
01 JUN
Vestrock 2024
04 JUN
Machine Head
08 JUN
Sweden Rock Festival
09 JUN
Kane
10 JUN
Hatebreed
10 JUN
Judas Priest
12 JUN
Vicious Rumors
18 JUN
Live /s Live 2024
18 JUN
Sivert Hoyem
18 JUN
Tom Morello
24 JUN
Mr. Bungle
25 JUN
Megadeth
26 JUN
Thievery Corporation
27 JUN
Rammstein 2024
29 JUN
Garbage
29 JUN
Grensrock 2024
30 JUN
Hellfest 2024
02 JUL
Bruce Springsteen
07 JUL
Mainsquare Festival 2024
13 JUL
Les Deferlantes
14 JUL
Bospop Weert
14 JUL
Cactusfestival 2021
14 JUL
Rock Zottegem
21 JUL
Beach Festival Nieuwpoort
07 AUG
Opeth
10 AUG
Massive Attack 2024
11 AUG
Lokerse feesten 2024
11 AUG
Alcatraz 2024
17 AUG
Dynamo Metal Fest 2024
25 AUG
W-Festival 2024
25 AUG
Pelagic Fest 2024
10 SEPT
Schippersweekend
21 SEPT
Within Temptation (Nl)
29 SEPT
Our Last Night
05 OKT
Within Temptation
06 OKT
Imminence
11 OKT
John Coffey
13 OKT
Arch Enemy - In Flames
18 OKT
FM
19 OKT
DI-RECT
19 OKT
Y&T 2024
20 OKT
Desertfest 2024
30 OKT
Nick Cave
30 OKT
Kamelot
31 OKT
Accept 2024
01 NOV
Beartooth
01 NOV
Stake
03 NOV
Sepulfest
05 NOV
Sepultura
06 NOV
Dark Tranquility
10 NOV
Hot Water Music
12 NOV
Hardcore superstar
16 NOV
Helldorado 2024
06 DEC
You Me At Six
15 DEC
Kreator - Anthrax

Gent jazz 10 - 19 Juli 2014

12 JUL 2014
Gent jazz 10 - 19 Juli 2014

 

Gent Jazz 2014

Review + updates

 

De weergoden konden de pret niet bederven.

 

De organistatie pakt weer uit met een veelbelovend programma op de immer schitterende lokatie op de bijloke . Puristen binden het jammer dat niat alles zuivere ouwe jazz is, maar de meerderheid vindt het net de sterkte dat er zo breed en gedifferentieerd wordt geprogrammeerd. Intussen heeft zowat iedereen jazz in de armen gesloten en is dit heerlijke genre met afro-amerikaanse roots  niet meer  exclusief voor een nepintellectueel en hoornen brillen dragend zelfverklaard elitair publiek.

 

Bobby Mcferrin

 

De man scoorde eind jaren 80 een wereldhit met ‘Don’t Worry, Be Happy’. Hij teerde niet op dat succes maar koos ervoor om nieuwe muzikale terreinen te verkennen. Zijn recente plaat Spirityouall getuigt daarvan en bevat vooral spirituals en songs die ontstonden in de Afro-Amerikaanse slavengemeenschappen in de VS. 

Don’t worry be happy stond dan ook niet op de setlist. hij speelde voornamelijk uit die laatste plaat, en het hoeft dan ook niet gezegd dat het concert een ietwat spirituale toets meekreeg. Muziek waar je vrolijk van wordt, maar het mag niet te lang duren, wil je niet dat het op een iets te lange religieuze viering gaat lijken.

McFerrin werd omring door schitterende muzikanten, waaronder zijn dochter Madison op zang. Je moet ergens de mosterd halen, en voor zover ik weet zag ik nog nooit een peer naast een appelboom liggen. Bobby speelt met zijn stem als een peuter met playmobiel en begeleidt zichzelf daarbij steeds percussiegewijs op de eigen borst. Te pas en te onpas - maar nooit op het verkeerde ogenblik - gaat hij over op zijn gekende stijl - dat spel met die vocalen en die parlando’s - Al Jarreau was niet veraf. 

Het hele concert ademde spirituals en echte klassiekers werden door hem bewerkt in spirityouall. ‘He’s Got The Whole World In His Hands’ en ‘Every Time I Feel The Spirit’ maar ook ’Rest’  en  ‘Every Time I Feel The Spirit’, ‘Swing Low Sweet Chariot’ en ‘Fix Me Jesus’. Nummers met verhalen over vrijheid, moed en de weg naar een betere samenleving. een mens wordt er zowaar rustig van…

Bobby McFerrin -  Vocals; Madison McFerrin - Vocals; Gil Goldstein - Accordeon, keyboards; David Mansfield - Guitar, Mandoline, Violin; Armand Hirsch - Guitare; Jef Carney - Bas; Louis Cato - percussion, vocals, guitar

Manu Katché – Richard Bona – Eric Legnini – Stefano Di Battista

 

Stefano Di Battista (saxofoon), Eric Legnini (piano), Richard Bona (bas), Manu Katché (drums)

Het kwartet Manu Katché – Richard Bona – Eric Legnini – Stefano Di Battista verenigt vier sterke figuren uit de hedendaagse jazzscene met een heel uiteenlopende culturele bagage. Deze virtuozen overtuigden in 2012 als all star band op Jazz à Marciac. Het klikte zo goed dat ze deze zomer een wereldtour doen. In België is dit kwartet enkel op Gent Jazz Festival te zien! We kregen een stevige portie gedreven en gepassioneerde jazz voorgeschoteld. De virtuositeit droop er gewoon af.

 

Dag 2

 

11/07/2014

 

Barman regeert

 

 

Onze muzikale duizendpoot en nationale trots heeft nooit zijn liefde voor jazz en Beefheart onder stoelen of banken gestoken. Herinner u Theme from Turnpike en Barmans compilaties voor Blue Note en Impulse. Onze eeuwige hyperkineet heeft dus ook even tijd gehad om naast zijn zevenhonderd andere projecten Taxiwars op te richten. Wat een heerlijke naam, uit Taxi War Dance van Count Basie uit 1929.  Het is niet frontman Tom Barman met een jazztrio als rugdekking - saxofonist Robin Verheyen, contrabassist Nicolas Thys, drummer Antoine Pierre, maar een heuse en (h)echte band.

Met de typische lichte arrogantie kwamen ze het podium opgeschuifeld om je meteen naar de strot te grijpen. Het speelplezier droop er zo wat af. Vooral saxofonist Robin houdt de boel bij elkaar. De nummers zijn eerder kort, maar zeer energiek en krachtig. En nu eens parlando, dan eens zingen en nog eens met stemvervorming deed je al snel vermoeden dat Don Van Vliet wel degelijk gereïncarneerd is.

Ik schreef reeds dat jazz langzaam maar zeker het grote publiek aan het bereiken is en deze vrolijke, tijdloze en zeer hippe freejazz van Taxiwars zal ook wel aarde aan de dijk brengen. Er wordt danig geïmproviseerd en gegrooved dat stilzitten of onbewogen blijven uitgesloten is. En Taxiwars blijft heel subtiel zijn grenzen bewaken. Ze gaan niet overdreven improviseren en durven wel eens flirten met kitch. Onze kettingroker was in zijn nopjes en vooral het grootstedelijke ‘Borgerhout Shuffle’ bleef hangen. ‘Somewhere Down The Crazy River’ van Robbie Robertson en ‘Chez les Yé Yé’ van de al even kettingrokende Gainsbourg werden in een nieuw jasje gestoken. We kunnen enkel maar hopen dat Tom en Co het niet bij een eenmalig project houden. Vlaanderen heeft nu ook zijn Jules Deelder. Beste Tom Barman, vergeef me mijn grootsheidswaanzin en sta me toe u een tip te geven: zet alles wat je met dEUS gemaakt hebt opnieuw op plaat met uw jazzband Taxiwars en je zal verdomme veel potten breken. 

Alweer een hoogtepunt en een geslaagde wereldpremiere op Gentjazz. Dat belooft…….

 

Dag 3

 

12/07/2014

 

In de ban van virtuositeit

 

¾ peace opende met een ietwat gedurfde set en deed de mottige regen snel vergeten. Ben Sluijs is zonder twijfel een van de beste altsaxofonisten op deze zakdoek Belgie genaamd en brengt samen met Brice Soniano (bas), Christian Mendoza (piano) en met een Helvetische precisie een ingetogen wat stillere set die vodoende ruimte laat voor inprovisatie. Ze beheersen de standards ten gronde. De tent genoot ervan en ging grotendeels mee in de geslaagde betovering. Ook vergaten ze de onlangs overleden Charlie Haden te bewierroken met ‘Someone Like Lee’.

In het aftasten van de grens tussen verwachting en verrassing kom je De Beren Gieren tegen in de garden stage. Bij hen vind je terug waar het in jazz allemaal om draait. Ze bewezen tot driemaal toe dat ze destijds (2009) terecht Jong Jazztalent Gent hebben gewonnen.

Mehliana feat. Brad Mehldau & Mark Guiliana. Met het album Mehliana: Taming The Dragon bewandelt Brad Mehldau, de pianist die met zijn trio en zijn geraffineerde muziek de wereld veroverde, een nieuwe weg. Met synthesizers, Fender Rhodes  piano, een laptop en de moderne drumsounds en elektronica van Mark Guiliana ontstaat een nieuwe muziek. Hedendaagse ritmes en de sound van vintage synthesizers vloeien in elkaar. Een set om duimen en vingers bij af te likken. Ok, de puristen zullen wel hun bezwaren hebben tegen al dit electronische gedoe en geexperimenteer met allerlei soundscapes, maar kunnen geenszins stellen dat dit geen topmuzikanten zijn. Wat Mehldau uit zijn vingers tovert is zonder weerga. De analoge Moog bovenop de Steinway, de Prophet bovenop de Fender Rhodes, loops en computers: klassiek, vintage en modern door elkaar. Naast de drum nog een drumkit.Mark drumt animal-goed. Resultaat: Met tweeën en wat electra een bloedstollende set brengen. Ik hoor Medeski, ikhoor Air, ik hoor Cinematic orchestra. Explosies en geweld worden subtiel – nou ja - afgewisseld met stillere momenten. Het publiek weet soms niet hoe te reageren….Opeens voelt Meldhau ‘My favorite things’ in zich opkomen en er wordt weer mooi gestructureerd en geconstrueerd gespeeld. Best te vergelijken met het stuk smijten van uw favoriete vaas om ze dan met alle geduld en precisie weer samen te puzzelen en te lijmen tot een nog mooier geheel. Besluit: Welkom dus in de wereld van elektronica, spoken word en soundscapes​ met een eigen typische muzikaliteit ,waarbij harmonische composities en melodiöse toetsen bewaard blijven. Brad Melhdau blijft BM, ongeacht zijn instrumentarium.

Darcy James Argue’s Secret Society. In schril contrast met het buitenaardse Mehliana brengt de in Brooklyn werkende componist en bandleider Darcy James Argue de big band jazz van weleer weer tot leven met een langerekte grootstedelijke suite . Vijf trompetten, vier trombones, vijf saxen en een vierkoppige ritmesectie. Hou dat maar eens geheim. Het speelplezier moest helaas wat inboeten voor hun virtuositeit en het zichzelf iets te veel au serieux nemen.

 

Dag 5

 

17/07/2014 

 

De puurheid van een uitverkochte festivaldag.

 

De jonge IJslandse componist Ólafur Arnalds bracht vorig jaar met het fel bejubelde en prachtig getitelde ‘For Now I Am Winter’ zijn derde album uit. Deze atypische muzikant die nog in het voorprogramma stond van Sigur Ros, en die ooit eens kamagurkagewijs iedere dag een song schreef en online zwierde, kwam zijn zobenoemde ijslandse softrock voorstellen maar kon niet echt bekoren. Anthony And The Johnsons kan veel beter de getormenteerde ziel uithangen. Hegarthy blijkt dan ook een van de inspiratiebronnen te zijn van Olafur. Deze veelbelovende neoklassieke componist houdt tevens van punk en hardcore. Vandaar dat er niet academische invloeden binnen sijpelen en het wat poppier wordt. Het spelen met soundtapijtjes en het esotherisch gedoe is uitstekend voor de liefhebbers, voor anderen lijkt het of Olafur te veel heeft gesnoven van de vulkaan Eyjafjallajökull. Eigenlijk gewoon erg mooie muziek die niet direct in een vakje te stoppen valt. Dat heb je nu eenmaal met die Ijslanders.

Ólafur Arnalds (piano/electronica), Arnór Dan Arnarson (zang), Bergur Thorisson (electronica), Björk Oskarsdottir, Viktor Arnason, Karl Pestka, Hallgrimur Jensson (strijkerskwartet)

 

In de jazzscène weet Melanie De Biasio haar publiek al jarenlang te beroeren met haar naturelle, warme en heldere stemtimbre. Haar laatste album ‘No Deal’ bracht haar carrière de laatste maanden in een stroomversnelling.Deze Italiaanse Belg uit Charleroi speelt dus jazz, wat zij eerder blues noemt. Ze mooi om naar te kijken en mooi om naar te luisteren. Natural beauty en voice overheersen, zodat je steeds meer van haar muziek wil horen en genieten. Het is duidelijk dat er meer dan één Beth Gibbons bestaat. We krijgen een zeer ingetogen en subtiele start. Wat een stem. Zo puur. Het geroezemoes van het publiek maakt snel ruimte voor bewondering en verwondering. Bovendien komt er nog een serieuze portie animo bij vanaf het derde nummer.Uiteraard weer geen voer voor onze puristen, maar ergens toch zéér beklijvend. Gentjazz bewijst andermaal dat ze meesters zijn in het programeren.

Melanie De Biasio (zang, fluit), Pascal Mohy (piano), Pascal Paulus (analoge synths), Sam Gerstmans (contrabas), Dré Pallemaerts (drums)

Ludovico Einaudi staat voor elegante, toegankelijke maar vooral ontroerend mooie pianomuziek op het raakvlak van hedendaags klassiek en minimalisme. De man die de muziek componeerde van het ontroerende ‘Intouchables’ wist het publiek danig te bekoren. Zijn Minzaamheid zelve deed heel wat harten sneller slaan en zorgden bij vele koppels voor een valentijngevoel. Ook hier weer heerlijk hoe naast de verdieping met een half legertje extra muzikanten ook hier electronica en loops zijn intrede doen. Zeer toegankelijke kruisbestuiving. Ludovico mag ieder jaar komen.

Ludovico Einaudi  (piano), Rita Mascagna (viool), Federico Mecozzi (viool, gitaar), Mauro Durante (viool, percussie), Caterina Boldrini (viool), Antonio Leofreddi (viool), Laura Riccardi (viool), Marco Decimo (cello), Redi Hasa (cello), Alberto Fabris (live electronica, elektrische bas), Francesco Arcuri  (gitaren, kalimba, steel drums), Riccardo Laganà (percussie)

 

Dag 6

 

18/07/2014

 

Zelfs de koperen ploert kan geen roet in het eten strooien.

 

Dez Mona heeft met hun live-registratie ‘X’ ruimschoots bewezen dat ze ook op het podium hun veelzijdigheid kunnen etaleren. Dit beloofde dus voor hun passage op Gentjazz. Ondanks het ontieglijk vroeg uur en saunatemperaturen hebben ze zeker kunnen overtuigen. Vaak voelen hun nummers aan als klassiekers en het samenspel tussen gitarist Tijs Delbeke en zanger Gregory Frateur is uitstekend te noemen.

Gregory Frateur (zang), Nicolas Rombouts (bas), Roel Van Camp (accordeon), Sjoerd Bruil (gitaar), Tijs Delbeke (gitaar, keyboards, zang), Steven Cassiers (drums)

Onze Oegandese Brit Michael Kiwanuka brak een tweetal jaar geleden potten en vele harten met zijn debuut ‘Home Again’ en was meteen de nieuwe gedoodverfde revelatie. Hij slaagt er dan ook in dit waar te maken. Zijn passage in cactus Brugge viel best te pruimen en Gent inpalmen zou geen probleem mogen zijn. Hij begon met ‘Tell me a tale’ zeer overtuigend. Alles is zo mooi, zuiver en toch zo aanstekelijk gespeeld. De warme echte vinylsound lijkt prominent aanwezig en op die manier kabbelt de set rustig verder. Na een sterk begin zorgt Kuwanuka voor een even sterlke apotheose. We horen Ottis Redding en Bill Withers ineen. Het tempo wordt (eindelijk) wat opgedreven het langeverwachte kippenvelmoment komt er met ‘Ill get along’. Hoewel eerder zijn eerste poging om wat tempo te maken met ‘May This Be Love’ (J. Hendrix) euh….. de mist is ingegaan. Besluit: voordeel van de twijfel en een herexamen volgen jaar, maar dan in de intiemere kleine tent.

Sorry voor de flauwe woordspeling, maar BADBADNOTGOOD is zeer goed. Ze beginnen in een halflege tent daar het publiek afkoeling zocht onder de inderhaast geïnstalleerde sproeiers op de terrassen. Maar daar zal snel verandering in komen. Ik hoor drie jonge supertalenten, veel variatie, veel energie, veel gedrevenheid en wat ruwere versie van Jagga Jazzist. Nummers worden vertimmerd tot elektronische opgefokte jazzversies live gebracht met hopen energie en intensiteit. Na Kiwanuka was deze portie energie dus meer dan welkom. De koperen ploert zal geen roet in het eten strooien. Je zou niet zeggen dat ze maar met drie op het podium staan en er wordt danig gecommuniceerd met het publiek dat we Mick Jaggergewijs een resem ‘Are You Feeling Good’-s afgevuurd krijgen. De fantastische toetsenist Matthew en de al even fantastische drummer Alexander zijn perfect op elkaar ingespeeld en worden gedragen door bassist Chester. Resultaat: Overtuigend en op handen gedragen door een bloedhete tent. En dit lag niet eens aan de zon.

Matthew Tavares (keyboards), Chester Hansen (electric bass), Alexander Sowinski (drums, samples)

De immer fragiele en frele Agnes Obel mocht drie jaar geleden na haar schitterend hitje ‘Riverside’ Gentjazz openen en ging roemloos ten onder aan het eeuwige geroezemoes van het publiek. Haar tweede zit heeft haar met grote onderscheiding doen slagen. Deze Deense schoonheid fluisterde zo puur en overtuigend door haar set, waarbij ze kan puren uit Philharmonics en opvolger Avantine, dat het publiek met kippenvel en al niet anders kon dan bezwijken. Iedere noot, ieder woordje, ieder ademstootje lijken allemaal ingestudeerd deel uit te maken van een groter geheel, wat uiteraard geen ruimte toelaat voor improvisatie,en wat hier eigenlijk ook niet aan de orde hoeft te zijn.  Het was tot de bisronde wachten om haar schitterende versie van ‘Close Watch’ van een van mijn grote helden John Cale te mogen genieten. Ondergetekende kon meer dan gelukzalig huiswaarts keren.

Agnes Obel (piano,zang), Anne Müller (cello), Charlotte Danhier (cello), Sophie Bayet (viool)

Dag 7

 

19/07/2014 

 

Up to New York

 

Onze Gentse Puerto Ricaan – wat haat hij die titel – die nu in New York toeft  Gabriel Rios valt absoluut niet in een vakje te stoppen, heeft al uit verschillende vaatjes getapt en ook verschillende pareltjes voortgebracht. Met het nodige relativeringsvermogen en humor vroeg hij het publiek niet flauw te vallen van de hitte en toch de tent te betreden. Een uitgebeende opener ‘Voodoo Chile’ van Hendrix voorspelde wat zou komen: Pure soberheid of sobere puurheid. Een mooi gebrachte ‘Broadday Light’ frustreerde Gabrial ietwat omdat de verzengende warmte zijn gitaren steeds deed ontstemmen. Bovendien begon het geroezemoes de stiltes in de set wat te overstijgen. Gelukkig konden Rios en Co zich hernemen met een mooie ‘Gold’. Hij bedankte zijn publiek die bereid was in dergelijke weersomstandigheden van zijn kunsten te genieten.

Gabriel Rios (gitaar, zang), Ruben Samama (bas), Amber Docters van Leeuwen (cello)

Durfal José James opende met de gevatte opmerking niet dezelfde ‘shit’ als vorig jaar te brengen. Nochtans was hij verantwoordelijk voor een van de betere momenten van vorige editie. Onze gentleman mag het dit jaar nog eens overdoen met zijn nieuwe ‘No beginning no end’ onder de arm. Zeker met zo’n band achter zich. Toetsenman Bowers bracht vakkundig met zijn Hammond de zaal in beweging. James zelf leek zo uit de jaren vijftig gestapt en hield alles perfect onder controle, tot hij zijn voortreffelijke muzikanten een welverdiend toetje gunde en ze heerlijk mochten freewheelen. Voor mij meer dan een kroon op een perfect parcours, voor een ander wat overbodig. Het is wat het is. De gustibus……  

José James (zang), Kris Bowers (keyboards), Solomon Dorsey (bas), Brad Williams (gitaar), Richard Spaven (drums)

Op je zestigste als niet direct gelukte James Brown in de goot liggen en enkele jaren later headlinen én afsluiten op een van de 10 beste festvals op deze aardkloot, je moet het maar kunnen. Charles Bradley toont evenveel inzet als emotie en knuffelt liefdevol zijn publiek met de betere soul en funk. Hoewel deze ‘Screaming Eagle of Soul’ dus pas doorbrak op de leeftijd waarop de meesten beginnen uitkijken naar hun pensioen, wordt hij onder de vleugels van zijn begeleidingsband The Extraordinaires alleen maar beter met de jaren. Deze strakke begeleidingsband doet me denken aan The Dap kings (Sharon Stone). Het gaf een elan  die als een vonk oversloeg op een dansende tent. De 'Black Swan' zelf kende dan ook alle trucjes van het soulvak: de micro weggooien, terughalen, knielen, een krachtige oerschreeuw slaken, mensen vooraan het publiek gaan knuffelen ...en slaagt er in the hardest working man in showbussines James Brown naar de kroon te steken. Hij bracht ook , gemeend en zonder in ktich te vervallen, een boodschap van liefde en riep alle verantwoordelijke leiders en politici ter verantwoording van het huidige legio wereldleed en stelde ook de apathie van anderen aan de kaak. Een muzikaal foutloze set van klein anderhalf uur. Gentjazz wordt andermaal afgesloten met een serieuze explosie. Zoals Bradley altijd zegt: “Never Give up.”

 

Charles Bradley (zang), Billy Aukstik (trompet), Alex Chakour (gitaar), Vince Chiarito (bas), Freddy DeBoe (sax), Will Schalda (orgel), Paul Schalda (gitaar & zang), Caito Sanchez (drums & zang)

(LVK)

Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014
Gent jazz 10 - 11 Juli 2014