KADAVAR - Monolord
21 november 2018 – De Kreun Kortrijk.
Om 20:00 uur werd het startschot gegeven voor MONOLORD. Dit trio uit Zweden kwam hun recentste worp ‘Rust’ voorstellen in een volle De Kreun. Na Empress Rising (2014) en Vaenir (2015) is dit hun derde werk dat reeds verscheen in 2017.
De band had er duidelijk zin in. Bassist Mika Hakki (ex-Draconian) hanteerde zijn instrument als een hakbijl. Tijdens een optreden blijf je beter uit zijn buurt. De basgitaar wordt in alle richtingen ‘geworpen’. Het is een kunst om tijdens de acrobatie toch nog de song strak te brengen. Want ‘strak’ is hét kenmerk voor deze band. De doomsongs knallen. En neem daarbij de zangpartijen van gitarist Thomas Jäger, dan is de song af. De contrasterende cleane zang van Thomas past perfect in het plaatje. Songs als ‘Where death meets the sea’ en ‘Rust’ werden meesterlijk uitgevoerd. Duidelijk in zijn nopjes wipte hij plots van het podium en tussen de fans haalde hij alles uit zijn gitaar. We werden verwend.
Esben Willems is als drummer top tijdens het samenspel met Mika. De grootte en de opstelling van het drumstel brengen je in de war. Precies van een beginnend orkestje. Tot Esben de stokjes in handen neemt. Dan weet je het wel. De bijgevoegde klankeffecten aan de basgitaar zijn van het soort dat je het idee krijgt dat er in een rotswand van een grot geboord wordt met een steenboor van diameter 30 cm. Wat een sound. Monolord is één van de beste support-bands die ik ooit aan het werk zag. Ook nog mijn felicitaties aan de klankman. Great job!
Mannen met baarden: wie zijn ze? Wat doen ze? Wel beste lezers, ze komen, ze spelen en laten u onthutst achter. KADAVAR speelde met vol vertrouwen .
‘Purple Sage’ uit hun eerste album ‘Kadavar’ is een typisch seventies-psychedelische song . En dat is kenmerkend voor de band. ‘Doomsday Machine’ uit ‘Abra Kadavar’ slaat in als een bom. De ritmeveranderingen volgen elkaar snel op. Drummer Christoph Bartelt geeft zijn drumstel er van langs alsof zijn leven er van afhangt. De kwaliteit van drumvellen is er op vooruit gegaan merk ik.
Gitarist Christoph Lindemann is hun vorige passage in ons land nog niet vergeten. Hun optreden in de Kortrijkse club ‘The Pits’ in 2012 haalt hij nog eens aan. ‘The old man’ wordt ingezet. Die song heeft lichte ‘Maiden’ invloeden, uit hun beginjaren dan. Het is een plezier om te zien hoe het drietal opgaat in hun muziek. Er wordt strak gespeeld. Maar het moet gezegd: bepaalde riffs zijn moeilijk te onderscheiden van andere. Ze zijn van die aard dat je je terug in de jaren zeventig waant. Maar toen waren die nieuw. Vandaag de dag is de kans groot dat dit in clichés vervalt. Ook omdat ze eenvoudig zijn en klinken. Anderzijds is het zo dat de songs met volle overtuiging gebracht worden. En dat zorgt altijd voor een feest. En alweer een pluim voor de klankman.
Rev: Guido Grymonprez
Pics: Steven 'Tjoen