DELAIN, BATTLE BEAST EN SABATON (LOTTO ARENA - ANTWERPEN)
Het was vrijdag 12 februari 2015 ad dominus verzamelen geblazen in de Lotto Arena voor een stevige pot Scandinavische powermetal. Het Zweedse metalcommando Sabaton tekende namelijk present en naast het Finse Battle Beast waren ook de broeders en zusters van Delain klaar om de talrijke metalheads een whiplash te bezorgen.
Opener van de avond is het Finse Battle Beast. Dergelijke bandnaam doet mij spontaan denken aan de warpig mascotte van Motörhead. Ik verwacht dan ook een horde wilden die met nonchalante mokerslagen riffs uit hun gitaren slaan. Niets is echter minder waar: een epische intro vult de arena en de Scandinavische blondine Noora Louhimo en haar gevolg nemen positie in. Een verrassende, vervreemdende ervaring, maar daarom niet minder aangenaam.
De band begint met Far Far Away uit hun jongste album Unholy Savior (2015) en meteen wordt duidelijk dat miss Louhimo geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Wat een volume en stembereik dat deze walkure heeft! Naast lieftallig zingen kan deze dame ook een aardig mondje melodieus schreeuwen. Doorheen de set, waarbij Black Ninja me het meest kan bekoren, doet haar stem me bij momenten denken aan Doro met ballen en Rob Halford (maar dan zonder ballen).
Battle Beast levert een strakke set en als liefhebber van degelijke heavy metal hebben ze er alvast één fan bij. Terecht dat deze band in hun beginjaren de Wacken Metal Battle (2010) won en in eigen land door Radio Rock gelauwerd werd.
Het Nederlandse Delain mag vervolgens de bühne bestijgen. De band opgericht door Martijn Westerholt (ex-Within Temptation) opent met Mother Machine. Zangeres Charlotte Wessels is goed bij stem en kan het publiek op de juiste temperatuur brengen voor Sabaton. Wat mij betreft mag men voor Delain gerust een plaatsje tussen Within Temptation en Epica reserveren in de Nederlandse female metal voices scene.
Onze symfonische noorderburen brengen een goed afgewerkte set waarbij o.a. Army Dolls, Pristine, Not Enough… op de setlist staan.
Na een stevig voorprogramma waarbij telkens een vrouw de plak zwaaide, is het tijd voor Sabaton, de groep waar iedereen tenslotte voor naar Antwerpen afgezakt was.
Het publiek wordt geteased en opgefokt door Europe’s Final Countdown dat steevast de Sabatonshows inluidt. De intro The March to War doet de concentratie ‘horns’ in de zaal gevoelig stijgen, waarna commander-in-chief Joakim Brodén het feestje inleidt met de woorden “All right Antwerpen, we are Sabaton and this is Ghost Division!” De bombastische dreunen van het lied lijken de G-spot van het publiek te raken en een volksfeest is in de maak.
Sabaton dat in iedere song een aspect van oorlog behandelt, heeft als podiumelement een tank meegebracht die menig Russisch separatist waarschijnlijk spontaan doet watertanden. Na een hartelijke verwelkoming door Brodén worden vervolgens enkele hits uit hun jongste album Heroes (2014) op ons afgevuurd (To Hell and Back, Soldier of 3 Arms, Resist and Bite, Far from the Fame, Night Witches…), versterkt door enkele zware kanonnen uit hun repertoire (Carolus Rex, The Art of War, 40:1, Primo Victoria…). Als extraatje voor hun Belgische fans spelen de Zweden The Price of a Mile dat gaat over de derde slag om Ieper. Dergelijke verwennerij wordt uiteraard beantwoord met een uitbundig applaus.
Afsluiter van de avond was Metal Crüe, dat een ode is aan metal en rock bands die Sabaton geïnspireerd hebben. De tekst bestaat dan ook hoofdzakelijk uit een aaneenschakeling van metalbands (“Rage of the slayer forced the pretty maids to kiss the queen in crimson glory”).
Dit optreden is voor ondergetekende simpelweg af en kan gerust geplaatst worden bij het steeds groeiende lijstje topoptredens van de band. Niet enkel de ontwapenende lach en typerende verschijning van Brodén (zonnebril, hanenkam, metalen kogelvrije vest), die hem één van de meest charismatische metalverschijningen van de jongste jaren maakt, maken deze band groot, maar ook de afgewerkte songs met krijgshistorische inslag.
Daarenboven is Sabaton geen groep die nonchalant zijn setlist afhaspelt en verdwijnt, maar ook oog heeft voor het publiek en ermee in interactie durft te treden (zie Iron Maiden). Dit alles zorgt ervoor dat het woord ‘heroes’ niet enkel verwijst naar de personen die ze eren in hun liederen, maar ook naar henzelf.
Laten we Sabaton - om in thema te blijven - maar ‘metal of honor’ noemen!
Tot het volgende Belgische offensief, zijnde Alcatraz Metal Festival te Kortrijk!
(S.R.)