Tien om te zien op Alcatraz Open Air 22

Met een extra stage en een omvangrijke affiche om tot buiten de landsgrenzen mee uit te pakken, belooft de dertiende editie van Alcatraz Open Air een spektakelstuk te worden. Naast de klinkende namen uit binnen- en buitenland zijn er ook enkele secret gems, zeldzame pokémonkaarten als het ware, te vinden in de kloeke line-up. We lijsten er vrijblijvend enkele op.

Hangman’s Chair (vrijdag, 11.45u, Helldorado)

Uw Alcatraz-weekend starten met een gezonde portie sludge op een stonerbedje van doom? Zeker, ja! Deze Parijzenaars passeren geregeld in België en kunnen iedere keer op een trouwe aanhang rekenen. Verwacht geen moshpits of een zwetende dansende massa. Hangman’s Chair zal het vuur aan de lont steken, rustig een stapje achteruit zetten en de boel met de nodige opbouw laten ontploffen.

Hear hear: An Ode To Breakdown, Who Wants To Die Old en Naive

Rivers Of Nihil (vrijdag, 13.05u, Helldorado)

Een saxofoon en death metal horen op het eerste zicht niet samen. Toch slaagt het Amerikaanse vijftal er met klinkend succes in om de twee te verenigen. De gelaagde brokken graniet die RON te berde brengen zullen de nieuwste stage van Alcatraz meteen op zijn grondvesten doen daveren. Zouden deze heerschappen beseffen dat ze zich in de bakermat van dit hemelse blaasinstrument bevinden?

Hear hear: The Silent Life, The Void Which No Sound Escapes en Focus

Your Highness (vrijdag, 13.50u, La Morgue)

Als een opgedreven Camino brommer banen deze Antwerpenaren zich een weg doorheen de Belgische metalscene. Zin in een stevige brok stoner metal van eigen bodem; dan ben je bij Your Highness aan het juiste adres. Doe je ogen dicht, waan je in een rotsachtige woestijn urinerend tegen een cactus naar keuze en nip even van je tweede of derde pintje van de dag. Je zal ons geen ongelijk geven.

Hear hear: Devil’s Delight, Born Anew en To Dust

Vended (zaterdag, 10.45u, Prison Stage)

Early bird catches the worm is de leuze voor dag 2. Vended springt niet alleen in het oog omdat Griffin Taylor (vocals) en Simon Crahan (drums) (jawel de zonen van Corey Taylor en Shawn ‘the clown’ Crahan) de band vormen met drie anderen. Ze brengen ook nog eens opzwepende metal die fris en fruitig uit de boxen gutst. Dit wordt zo’n optreden waar jaren later nog over nagekaart zal worden als ze hun gemaskerde vaders mogen vervangen als headliner.

Hear hear: Asylum, Ded to Me en Burn My Misery

Temptations For The Weak (zaterdag, 13.50u, La Morgue)

Het zal moeilijk worden om de verleiding te weerstaan. Bij TFTW mag je groovy riffs, droef gedrum en rauwe grunts verwachten zonder veel tierlantijntjes. Naast zingen op Alcatraz mocht frontman Jadran Beauprez ook het design van de nieuwe Helldorado-tent ontwerpen. We zijn benieuwd naar beide.

Hear hear: Tear It Down, Saviour en Mind Insane

Hippotraktor (zaterdag, 15.15u, La Morgue)

Voor Hippotraktor was het vorig jaar met hun debuutplaat Meridian meteen raak. Gelaagde composities worden vakkundig aan elkaar geschreeuwd door frontman Stefan De Graef (Psychonaut). We hadden de eer om ze al te bezichtigen in Charlatan en op Rockelingen, beide keren stond deze sympathieke band garant voor een oerdegelijke vertoning.

Hear hear: Manifest the Mountain, God is in the Slumber en Beacons

Marche Funébre (zaterdag, 18.25u, La Morgue)

Deze heerschappen hebben we eerlijkheidshalve pas goed ontdekt terwijl we de breed uitgewaaierde line-up aan het doorploegen waren. Marche Funebre is zonder overdrijven één van de meest uit de band springende formaties van deze edities. Verwacht je aan doomy-, blackish-, death metal waarbij niet over één nacht ijs is gegaan. De perfecte soundtrack om het golden hour van dag 2 in te leiden.

Hear hear: Einderlicht, When All Is Said en Lullaby Of Insanity

Der Weg Einer Freiheit (zaterdag, 19.10u, Helldorado)

Al jarenlang wordt ons deze naam toegespeeld als veelbelovend en het luisteren waard. Dit jaar zullen we deze Duitse machine eindelijk in zijn volle glorie kunnen aanschouwen. Ingetogen momenten zullen op meesterlijke manier afgewisseld worden door oorverdovende uithalen. De weg naar de vrijheid zal ons op de prison grounds van Alcatraz gulzig opslokken, moeha.

Hear hear: Monument, Morgen en Ewigkeit

Darqo (zondag, 12.25u, La Morgue)

Deze West-Vlamingen hebben het graag donker en rauw. Op zondag rond het middaguur zal de Lange Munte op zijn grondvesten daveren door de dreunende riffs van Darqo. Oordoppen in en genieten maar.

Hear hear: Pyramids On The Moon, Icarus en Oxblood

My Diligence (zondag, 16.50u, La Morgue)

Naast de Marollen en de Matongé-buurt heeft Brussel nog ongepolijste diamanten in de aanbieding. De psychedelische stonerband My Diligence is er één van. Met een kersvers album en portie hoofdstedelijk lef zijn ze het perfecte vieruurtje op zondag.

Hear hear: On The Wire, Resentful en The Matter, Form and Power

(BG)

De 6 Meest Veske Ge-Zjever Van Belgie:

“Zeven anjers, zeven rozen... Ik was nooit goed in wiskunde”

De zon gaat ooit eens onder en bij ‘Dump’s Veske Zjever’ is dit helaas niet anders. Na 17 reviews van artiesten/bands die ik eigenhandig selecteerde uit maar liefst 433 inzendingen, valt het doek over DVZ. Deze 17 verbluffende bands hebben mij meer van mijn sokken geblazen dan alle nationale en internationale gedrochten van de laatste jaren (en dit meen ik oprecht). Na 2 jaar vissen in de poel van jonge bands heb ik beslist dat overvissen een minder gunstig resultaat heeft. “Hoe meer je jost, hoe minder de kwaliteit” is ook de mening van het fertiliteitsteam van UZ Gent. Toch wil ik niet zomaar stil de nacht in gaan! Tijdens deze laatste stuiptrekking geef ik jullie nog eens het beste van het beste mee, het schoonheidsvlekje op het neusje van de zalm, het laatste kwakje op de smoel op het einde van een porno, en ga zo maar verder. Dit zijn dus dè beste nummers die ik in de laatste twee jaar heb gehoord.

We beginnen waar het ooit begon! Motown op een skateboard, ‘Beats & Breakfast’ met het nummer ‘Morgen’. Een originele Louis Neefs ‘Laat ons een bloem’-adaptatie die aantoont dat oude wijsheden jammergenoeg nog steeds actueel zijn. Topnummer en topgast die Tim.

Van de beats gaan we naar de band ‘Oproer’ met ‘Blind Luck’. Ik heb deze al aan meerdere vrienden laten horen en ik was niet de enige die in trance werd gebracht. Zelfs de heupen van mijn 1-jarige dochter zijn fan. Mooi dynamisch nummer die maanden op repeat stond tijdens mijn fietsritjes naar de bakker. Volgens mij kunnen de mensen in de straat dit nummer ook al met mij mee brullen. Pure genialiteit.

Mechelen heeft naast mister Beats ook de band ‘Red Red’ te bieden. Deze gasten vingen een echte Amerikaanse kerel op in het enige land dat deftig frieten kan bakken en vroegen enkel zijn stem in ruil. Geniale zet. In het nummer ‘The Last Time’ komen alle elementen het best naar boven. Top nummer! En Belgisch?! F*ck man.

Als vierde stel ik je nogmaals voor aan het Brusselse ‘A Boy With A Beard’ en het nummer ‘With The Moon’. Deze Brusselse wafel smaakt als één van mijn verborgen liefdes ‘Modest Mouse’, maar dan nòg beter. Ik heb dit nummer ook al in de playlist van de Ieperse koffiebar ‘Slowwings’ horen passeren (Hey Stef!). Magie, pure magie en stiekem mijn favorietje.

Next up zijn de piemels van ‘Big Fat Toddlers’ met ‘East End’. Deze punkrock band heeft mij een tweede jeugd geschonken. Wanneer deze speelt kan ik niet anders dan meebrullen en, tot grote ergernis van mijn vrouw, de bustehouder van laatstgenoemde te openen met dezelfde gradatie van enthousiasme als die kutkinderen in de Kinder Surprise-reclames. Ik heb er gewoon twee! #motorboat

Last but not least, de vrouw die mijn hart (muzikaal) wist te stelen: ‘Lady Blaxx’ met ‘Wildfire’. Dit nummer heeft me gegrepen en nooit meer losgelaten. Ik heb het genoegen gehad deze powerlady en haar entourage te mogen ontmoeten. Een sympathieke bende die verdomd goede muziek maakt met inhoud. Lady <3.

Zonder overdrijven en in alle eerlijkheid kan ik stellen dat, moest ik een lijst maken met mijn 50 favoriete nummers allertijden, deze 6 nummers de top 20 zouden halen. België is verdomd goed bezig. De overige geselecteerden van DVZ zijn daar ook het bewijs van. Check maar eens de Dump’s Veske Zjever’-playlist op Spotify. En toen kwam er een varkentje met een lange snuit en blies dit verhaaltje uit. EINDE

This is The Odd Man saying: ‘I Feel So Who O O O’

Dump’s Veske Zjever #17 - Bun 4/5

“ I have been waiting for you ... Mister Bun”

Deze maand gaan we het eens hebben over Brecht Vanvyaene. Ja, dié Brecht Vanvyaene, gitarist van de postrock metalband ‘Miava’ (heersers). Dit is echter geen Miava-review. Brecht heeft immers een Dave Grohl-ke gedaan, door een softer solo-project uit de grond te stampen, die genoemd is naar de hipster haartooi van de eeuw: ‘BUN’. Met ‘softer’ bedoel ik niet à la Ed ‘weird looking’ Sheeran. Je kan het eerder vergelijken met een ‘Mooneye’ die na het nemen van een overdosis testosteronpreparaten een dikke sigaar tracht te roken met inhaleren en al, want “ik ben niet bang van de darmvrijwaring de dag erna”. Het project is trouwens volledig DIY, van gitaar tot zang en zelfs het mixen. Enkel de drums werden geoutsourcet (ik moest de vervoeging van outsourcen toch wel eens opzoeken). Een zekere dude uit Nashville - Tenesse nam deze voor zijn rekening.

De vier songs (more will follow) geven mij het gevoel naar een project te luisteren die de grootheid en power heeft van een ‘Oasis’. Het verbaasde me dan ook niet toen ik hoorde dat Brecht even muziektheorie heeft gevolgd. In tegenstelling tot de grootste dick in de music biss, is Brecht veel sympathieker dan die Gallagher-trut. Het voorbereidende gesprek op deze review was namelijk bijzonder aangenaam. Toffe gast. Naast de spot-on muziek en sympathieke communicatie skills is mister Bun ook nog eens een ‘dreamboat’. Check de pics online. Die gast is zo hipster sexy dat ik een sex change zou overwegen om er mee te kunnen daten.

Om terug te komen op de essentie, (mijn mening over) de muziek, raad ik iedereen aan zijn Spotify (of andere stream shizzle) aan te vullen met zijn vier nummers. Deze zijn zeer divers en hebben een hoog radio-friendly gehalte, wat hun erg toegankelijk maakt voor het brede publiek. Met hun volwassen en moderne britpop-sound blinken de nummers ‘It Floats You Around’ en ‘Around The Corner’ het meest uit. Ook het ballad-like nummer ‘Two Faced Girl’ is zeker niet mis en wordt nog mooier als je er de corona-clip bij bekijkt. Eigenlijk had ik met mijn eigen band een gelijkaardig idee voor een clip. Daarom moet ik dus uit jaloezie een puntje aftrekken. Maar omdat het zo’n snel ventje is, krijgt hij zijn punt snel weer terug. <3

‘There I Go’ is, naast de weird-ass remix ‘Spacesuit’, het enige nummer dat me niet echt kon bekoren. Hoewel ik ongelofelijk onder de indruk ben over de mix en haast perfecte balans van alle nummers, is dit nummer te alledaags voor mij. Zo gaan er wel dertien in een dozijn, zoals ze zeggen. Je kan spreken van smaken en kleuren en andere shit, maar dat telt niet, want ik ben reviewer en ik heb altijd gelijk. #narcismrulez

Wie mister Bun aan het werk wil zien moet zich op 7 augustus begeven naar natuurgebied ‘De Blankaart’ in Woumen, waar hij samen met Mooneye (sick line-up) een namiddagconcert zal spelen. Ik zal er misschien zijn, als ik mag van mijn mama (en Marc, Steven en Erika).

This is The Odd Man saying: Woumen ligt blijkbaar bij Diksmuide. 

Dump's Veske Zever #16

BRLRS (The Breelers)  3.5/5

“Briel (zn. m. Geen meerv) Rommel - ouderwets” uit Vlaamswoordenboek.be

Gezien we van El Marcus geen corona mochten verspreiden, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om toe te geven aan mijn luiheid en dus ook geen muzikale mening te verspreiden. Maar nu alles ontwaakt uit lockdown voel ik me verplicht dit ook te doen. En maar goed ook! Na een hele eind DVZ’s te selecteren zat er vooral nog veel briel in de pot, maar door deze nu even te laten rusten, is er terug wat kwaliteit in komen huisvesten. En wat kies ik dan als eerste post-corona DVZ? Uiteraard BRLRS (The Breelers). Perfect.

Deze knapen zijn gestationeerd in Eastend. Voor wie dacht dat hun bandnaam dus naar het West-hoekige dorpje ‘Brielen’ verwijst, zit er dus lelijk naast. Ze hebben zich voor hun bandnaam waarschijnlijk laten inspireren door mijn vroegere schoolprestaties. Maar is de muziek briel? Dat is de hamvraag. I kid you not, het is vet! Met invloeden als ‘Rage Against The Machine’ en ‘The Hives’ ben je natuurlijk al goed op weg. Terwijl iedere fakker dezer dagen ‘stoner’ is, spelen deze mannen zandpunk, een naam die ze van een collega-reviewer hebben gekregen en dan ook gretig hebben aanvaard.

Zo’n twee jaar geleden strandde deze formatie in het Oostendse zand. Voor de opnames van hun eerste (self-titled) plaat moesten ze dan ook niet ver kruipen, want deze werd in de Oostendse Oceanside Studio van master ‘Ace Zec’ opgenomen. De introductie start met een handjevol zand die ze met ‘Sonic Boom’ in je poepenholleke rammen. Het doet pijn, veel pijn, but I like it! Een duidelijke ‘RATM’- vibe met een raspende en krachtige stem waarop de lyrics zijn verder gebouwd. Het nummer ‘Watchmen’ is een bevestiging van deze analyse. ‘The Lynx’ is dan de rustige korrel in de zandstorm. Hier komt de woede en ruwe brul van zanger Olivier echt tot zijn recht. Met ingetogen, soms gecontroleerd losgelaten muzikale ondersteuning van de band, zorgen ze er voor dat dit effect optimaal gerealiseerd wordt. De overige nummers zijn ook goed, maar worden overschaduwd door hierboven vermelde. Topplaat, maar kunnen ze dit nog eens herhalen?

Ja hoor, hun follow-up EP, ‘Aspirin’ is zeker in dit opzet geslaagd. Deze drie nummers tellende EP heeft de ruwe woede ingeruild voor een leiband, waardoor hun nummers nog doordachter overkomen. Een echte grown-up plaat, waarin ze hun sound nog verder hebben gedefinieerd, zonder af te dwalen van de roots. De chaos is perfect gebalanceerd in deze drie dynamische en erg toegankelijke nummers. De finesse en techniek van de muzikanten komen in deze plaat ook meer tot hun recht. Dit kan je het best horen in de single ‘The Door’. By far the best song en erg radio-friendly. Deze plaat is trouwens in samenwerking met Jeff Claeys (The Van Jets, Millionaire) en zijn El Studio. Het gebruik van samples geeft de plaat een kwalitatiever gevoel, alsook de onconventionele manier van opnemen. Vocals in een waskot recorden bijvoorbeeld. Me like that weird-ass stuff! Goede keuze dus om met deze gast in zee te gaan (ede em, Oostende - zee). Net zoals de keuze van Olivier om de plannen van een stonerband te laten varen (zoveel zeemopjes zeg). Zoals ik al zei, every fucking a-hole doet stoner tegenwoordig.

Wel kut dus van die SARS-Cov-2 shizzle, want kort na hun EP-release show in ‘De Zwerver’ (Leffinge) was de lockdown er en verloren ze dus hun momentum van deze awesome release. Ik wil dit live zien. Op het strand. In het zand. #pogingtotpoëzie #gofuckyourself.

This is the odd man saying: Luister naar mij en luister hiernaar. Ik heb altijd gelijk!

vi.be/platform/brlrs

www.facebook.com/TheBreelers/

Dump's Veske Zever #14

Stay Idle (3.5/5)

“No actual puppies were harmed in the making of this review”

2020 is in volle swing en iedereen heeft intussen al hun goede voornemens door het raam gekieperd om in de zetel neer te ploffen met een grote zak krokante, gezouten fuck-it! Dat was ook wat Vincent dacht toen hij tijdens zijn vorige jobervaring zijn hersencellen voelde wegrotten. In plaats van zich hierbij neer te leggen, verkocht hij zijn drum aan zijn buurman Ronald en begonnen ze samen met nog enkele andere gasten een band. De inspiratie die deze hersencel-cravende band zocht, zogen ze uit de frontale kwabben van Fidlar en The Ramones. Hier bovenop werd nog een kwakje ‘fuzz’ gesmeerd en boem-burp-patat, we have ‘Stay Idle’, een band die wat mee heeft van Equal Idiots, maar dan op crack cocaine en met een old school sausje erover.

Hun self-titled demo uit 2019 is alvast op onze favoriete streamingdiensten te bewonderen, samen met een psychedelische hoes, die er ook mag wezen. De drie nummers, die net voldoende variëren om niet te vervelen, zijn net als de zaadlozing na een maand radiostilte: leuk, maar kort... “Doen we nog eens schat?” Het eerste nummer dat ons komt begroeten is ‘Weak End’. Korte omschrijving: tik tik tik, klets! ‘Weak End’ is een echte, hedendaagse klassieker die net lang genoeg aan de tiet van moeder punk heeft gezogen om een perfecte balans te bekomen tussen de elementen. De zang, die niet per sé wil mee doen met de kudde, krijgt een perfecte instrumentale ondersteuning door muzikanten die perfect weten wat hun plaats is en wat dit nummer nodig heeft. Daarom is ‘Weak End’, met maar liefst 1299 luisteraars deze maand, ook het meest toegankelijke nummer van de drie.

De titelsong begint met een interessant en afwezig deuntje dat omslaat in, je raadt het al, tik tik tik, come l’ habitude, klets! Hetzelfde verhaaltje, maar net dat beetje anders om het interessant te houden zonder de leidraad te verliezen. En hoor ik daar een typische Vox Ac-30 met reverb-like sound? In het laatste nummer ‘Sugarcoat Me’ is helemaal geen tik te bespeuren, maar wel een ‘Ga opzij of ik schijt in je bek’-klets. Een lekker hard nummer waar de zang nog een drietal tandjes bijsteekt. Het nummer door mijn speaker laten razen voelt aan alsof je een puppy in zijn kont trapt, wat ik stiekem wel leuk vind... Dus ram ik die puppy lekker verder in elkaar.

De drie nummers, die werden opgenomen met Thomas Valkiers van Hightime Studio, krijgen later dit jaar het gezelschap van een eerste EP. Dus verwacht in 2020 nog meer fuzz, geschreeuw, lawaai en mishandelde puppies!

This is The Odd Man saying: Deze “Veske Zjever”-review is meer dan een week te laat... Fuck you, ik heb nu een baby! #excuses

Dump's Veske Zever #15

Slow Lee (3.5/5) 

“Deze review is snel geschreven”

In de hedendaagse tijdsgeest waarin alles snel moet gaan, ben ik steeds de advocaat van de luiheid geweest. Daarom dat ik me misschien zo aangetrokken voel tot de Dump’s Veske Zjever van de maand: ‘Slow Lee’. Niet dat ik de band van luiheid wil beschuldigen, maar hun naam klinkt me toch wel als muziek in de oren. De band, opgericht door Korneel Muylle die ondersteund wordt door enkele topmuzikanten, brengt ‘slow alt pop/rock’. Korneel weigert echter in hokjes te denken en wil zich zeker niet vastzetten in een beperkt concept. Dit heeft dan ook de veelzijdigheid van de band positief in de hand gewerkt. Hun muziek heeft een lichte singer-songwriter vibe a la mijn favoriete lichting ‘Mooneye’ en brengt verfijnde muziek naar de oren, traag maar met een goed overwogen en gecontroleerde, energieke swing.

Tot nu toe kan je nog maar één plaat, genaamd ‘Vermillion Bird’ (opgenomen in Boma Studio Gent met Frederik Segers), beluisteren via allerhande streamingdiensten. Achter de ietwat saaie en simplistische hoes schuilen enkele nummers die de smaak en heerlijkheid bevatten van een grote pita (alle groentjes) om 3u zaterdagnacht, maar dan gedresseerd door Peter Goossens. Het openingsnummer ‘Hold Me Back’ is daar zo eentje van. Het gitaargetokkel heeft iets weg van Leo Kottkes ‘Lite’. De zang verschaft het nummer verschillende lagen en wordt perfect ondersteund door een goed gebalanceerde drum, wat een leuke dynamiek teweeg brengt. Gewoonweg een topnummer! Het tweede nummer ‘What Have They Done’ is een speels nummer, maar heeft toch een wat ordinaire nasmaak in vergelijking met de overige kanjers die Vermillion Bird te bieden heeft. Neem bijvoorbeeld ‘Refugee’, een melancholisch nummer met de diepte van een bodemloze pindazak. Het hele nummer heeft een zweverige vibe en je zou haast kunnen zweren dat een jonge Ozark Henry hier ergens in gemoeid is. ‘The Masquerade’ gaat ook verder in deze formule en sluit een prachtige EP af, die smaakt naar meer.

Korneel spitst zich momenteel toe op het project ‘Introspection Music Experience (IME for short), een Europees project waarbij muzikanten en producers uit België, Griekenland, Engeland en Spanje drie jaar lang samenwerken om psychische kwetsbaarheid via muzikale weg bespreekbaar te maken. Daar hoort ook een album bij dat zal gepromoot worden tijdens een tour. Wat dit praktisch gezien voor Slow Lee zal betekenen staat nog niet vast, maar we kunnen dergelijke multiculturele en actuele initiatieven alleen maar toejuichen zoals ik balletjes in de soep toejuich. 

Voor wie meer te weten wil komen over dit project, check de site: www.ime-project.com.

This is The Odd Man saying: Te Gék!? Man...