Lenny Kravitz - "Blue Electric Light”
Release datum: 24/05/2024 door ROXIE RECORDS
Lenny Kravitz heeft op 24 mei 2024 zijn twaalfde studioalbum, "Blue Electric Light", uitgebracht. Als begeleider van zijn memoires “Let Love Rule”, geeft dit album luisteraars een intiemere kijk op Kravitz' perspectieven op liefde en leven. Het resultaat is een mix van rock, pop en soul, met een duidelijke hommage aan funk en Prince.
Lenny Kravitz beluisteren…
Ja, kan ik zeggen dat het een goed album is? Nee! Is het slecht? Nee, ook niet. Voor mij is dit album een zeer gemiddelde ervaring. En let op, laat je niet leiden door mijn oordeel. Dit album is zeker mooi, als ontspanning, achtergrondmuziek, sfeercreatie in rustige ruimtes. En ja, hier en daar kan je ook eens met de heupen staan meeswingen. Het is een sfeerhouder voor een bar waar mensen kunnen genieten van babbels en drankjes, en in die functie kan het album zeker beluisterd worden.
"Blue Electric Light" opent met "It's Just Another Fine Day (In This Universe of Love)", een klassiek Kravitz-nummer dat de ontspannen, retro vibe van zijn eerdere werk nabootst. De energie en funk stijgen naar een hoger niveau met "TK421", een leuk en groovy nummer met een verwijzing naar de Star Wars-franchise. Hoewel beide nummers pakkend zijn, valt de herhaling in het album op, iets wat bij "TK421" en andere nummers soms leidt tot een gevoel van voorspelbaarheid.
Lenny Kravitz is absoluut geen slechte muzikant. Zijn geintoneerde zang, funky basses, enzovoorts zijn aanwezig. Maar het is een op moment bekoring. Als ik de songs niet meer hoor, dan is het voorbij. Ze blijven jammer genoeg niet hangen. Een vernieuwing is hier ook ver te zoeken. Kravitz heeft zijn stemgeluid, zijn muziekgeluid, en hij is wie hij is en blijft wie hij is.
De ballad "Honey" en het op heavy metal geïnspireerde "Paralyzed" tonen Kravitz' veelzijdigheid, maar blijven binnen de veilige grenzen van zijn kenmerkende stijl. Dit wordt duidelijk in nummers als "Let It Ride" en "Love Is My Religion", die een terugkeer zijn naar de glamrock en gospel-invloeden van Kravitz.
Ondanks enkele hoogtepunten, zoals de aanstekelijke synthpop van "Human" en de soulvolle "Stuck in the Middle", mist het album een samenhangende lijn. De nummers lijken meer op losse experimenten dan op een coherent geheel. Deze uiteenlopende stijlen geven "Blue Electric Light" echter een interessante dynamiek en tonen Kravitz' bereidheid om te blijven experimenteren.
Hij heeft een mooi album afgeleverd, jammer genoeg voor mij ontbreken de nodige details om halsoverkop verliefd te worden op het album. Om mij te bekoren heb je iets extra’s nodig.
De afsluitende nummers, "Spirit in My Heart" en "Blue Electric Light", brengen het album tot een vredig einde, waarin Kravitz zijn nalatenschap en liefde voor muziek benadrukt. Hoewel het album niet grensverleggend is, blijft Kravitz trouw aan zijn eigen geluid en biedt hij zijn fans een aangenaam, funky album dat perfect past bij de zomer.
Al met al is "Blue Electric Light" een album dat Kravitz' typische stijl en flair laat zien, met enkele verrassende momenten. Het mag dan niet vernieuwend zijn, maar het levert genoeg plezierige en groovy tracks om zijn status als ‘living legend’ te bevestigen. Kravitz' vermogen om zijn verschillende muzikale tijdvakken te combineren zorgt voor een aantrekkelijk album dat, hoewel het soms repetitief aanvoelt, de luisteraar/fan uiteindelijk weet te boeien op zijn manier.
Rev: Astrid Callens