Review: Bear’s Den - Blue Hours.
Bear’s Den hoef ik niet uitgebreid voor te stellen denk ik. Deze folkrock band uit London is populair in België. Met hun derde album “So That You Might Hear Me” braken ze in 2019 echt door in ons landje. Dit resulteerde in fel gesmaakte optredens op diverse festivals. Ik was alvast benieuwd hoe hun vijfde studioalbum “ Blue Hours “ klinkt.
Opener New Ways is er direct, zoals we als eens durven te zeggen “ kloef op “. Prachtige samenzang mooi neergevlijd op een zacht bedje van piano en strakke drums. Niks teveel, niks te weinig aan dit knap nummer. Titeltrack Blue Hours start met elektronisch klinkende drumtrack, niet wat ik verwacht, maar het nummer breekt mooi open. De folkrock is ver zoek, maar je vindt een mooi, typisch Bear’s Den nummer in de plaats. Frightened Whispers, elektronische, breekbare popmuziek, beter kan ik het niet omschrijven. Een gevoelige song over een relatiebreuk. Zo zijn er veel, maar Andrew Davie en Kevin Jones weten dit perfect te bezingen. Gratitude, gaat verder op het elan van Frightened Whispers, voor mij iets te middelmatig, iets te veel autopilot. Shadows begint veelbelovend maar kan niet echt bekoren. Dit kan wel zo door de speakers knallen in een, door liefdesverdriet gekwelde, tienerkamer.
Track nummer zes, All That You Are, ze hebben mijn aandacht terug te pakken. Knappe compositie, weet je zachtjes mee te nemen om naar het einde toe, zoals een rozenknop, mooi open te bloeien. Dit zou wel eens hun eerste single kunnen worden. Met Spiders maken ze een ommezwaai naar een minimalistische uptempo song, zeer herkenbare sound, zou zo ook een single kunnen zijn. Selective Memories klinkt nogal Coldplay – achtig, vooral de zangstijl doet me denken aan Chris Martin. Simpele drumtrack, keyboard riedeltje er boven op, voeg nog wat zachte trompetten op de achtergrond toe en voilà, je hebt een nummer. On Your Side gaat, denk ik toch, over alcohol en vooral wat dit kapot maakt in een relatie. Muzikaal geen hoogvlieger, maar de zang maakt veel goed. Laatste nummer All The Wrong Places kabbelt rustig naar het einde van dit album toe, geen hoogvlieger.
Tien jaar en vijf albums verder blijft Bear’s Den doen wat ze goed doen, rustig opbouwende songs over hartzeer en liefdesperikelen componeren. Maar voor mij is dit, op een viertal liedjes na, minder verrassend, minder vernieuwend dan hun eerste LP’s. Mocht ik een score moeten geven, krijgen ze een welverdiende zes op tien.
Alain Mares