Boek-review: Vechtmemoires – Joos De Vries (3/5)
Een puik staaltje namedropping
De Vries, jonge aristocraat van de schrijversgilde, stelt in zijn derde boek zijn brede schrijfkunde en leergierigheid nogmaals tentoon. In een resem essays ontleedt hij collega-schrijvers, romans, series, celebrities … met oog voor detail. Onder meer Tiger Woods, Arnon Grunberg, Downton Abbey, Nelson Mandela, The Walking Dead, zijn eigen grootvader… passeren allemaal de revue.
Bepaalde stukken steken goed in elkaar en lezen enorm vlot, vooral als je weet waarover het gaat. In andere hoofdstukken verliest de laureaat van de Gouden Boekenuil van vorig jaar zich iets te veel in namedroppen en laat hij de zelfbewuste whizzkid in zich volledig los - waar in principe als jonge schrijver natuurlijk niets mis mee is, maar er zullen er zich daar zeker aan storen. Maar smaken verschillen en dat is maar goed ook.
Dit literaire onderzoek in de vorm van een essaybundel of moet ik essayboek zeggen – want je kan her en der een link leggen tussen de verschillende essays en Joost zelf hoort dit liever - is een puik naslagwerk. Eéntje waar vooral andere schrijvers, cultuurjournalisten en boekenwurmen pur sang veel aan zullen hebben. De schrijfstijl van De Vries leest lekker weg. Maar een tweede Boekenuil op schouw zal met de geduchte concurrentie waarschijnlijk uitgesloten zijn.
(BG)