Kijk niet zo konijntje – Marnix Peeters (4/5)
Kankerende criticaster krijgt kanker
Dat Natte Dozen drie jaar na datum een vervolg zou krijgen was ook voor schrijver Marnix Peeters een verrassing van formaat. Peeters was dit jaar eigenlijk bezig aan een ander boek toen hij Oscar Van Beuseghem van onder het literaire stof haalde. De nietsontziende vuilgebekte criticaster uit wederom, met nodige vaten peper in het gat, zijn ongezouten mening over alles wat beweegt en volgens hem scheef zit in onze maatschappij.
Met zijn naar eigen zeggen goedbedoelde lezersbrieven schrijft hij hoofdredacteurs van kranten, BV’s, bisschoppen… aan die volgens hem de bal misslaan. Zelfs de brievenbus van Hare Majesteit koningin Mathilde blijft niet onaangeroerd. Maatschappelijke thema’s die door het gros van de bevolking zonder boe of ba geaccepteerd worden, haalt Van Beuseghem vakkundig door het slijk. Peeters zelf zegt dat het onmetelijk leuk is om met O. Van Beuseghem te werken en over hem te schrijven. Maar ook al heeft hij soms een punt; de schrijver wil zich niet vereenzelvigen met zijn typetje en staat er zelfs met mijlenver vandaan. Oscar kankert op de jeugd van tegenwoordig, de ouden van dagen, de gekleurde medemens, de anders geaarde… tot hij er zelf kanker van krijgt. Zelf wil hij niet geloven dat deze vreselijke ziekte ook hem te pakken heeft. De desbetreffende dokters die volgens Oscar toch maar profiteren van de gezonde mens krijgen zo ook de volle laag via briefwisseling. Het enige lichtpuntje in zijn leven is Fanta, een meisje uit Zuid-Soedan, dat hij koste wat het kost in België wil krijgen.
Peeters lapt wederom alle literaire regeltjes, waar tenen van menig collega-schrijver van gaan krullen, aan zijn laars en pent er lustig op los. Zijn kale hersenpan ging weer eventjes in overdrive en leverde zo één van zijn beste romans op. Op naar de volgende worp!
(BG)