Witte Raaf - Bram Dehouck (5/5)
Thriller met een hoek af
Vergeet Aspe, Coppers, Dhooge en Deflo; Bram Dehouck is de must-read van het moment in het Vlaamse thrillerlandschap. Dehouck, die zowel voor De Minzame Moordenaar (2009) als voor het zinderende Zomer Zonder Slaap (2011) bekroond werd met de Gouden Strop voor beste Nederlandstalige spannende roman, scheert ook deze keer met zijn gevleugelde woorden en kraaiende zinnen hoge toppen. Het was het wachten, sinds het vlijmscherpe Hellekind (2012), meer dan waard.
In dit verse verhaal zet de West-Vlaming op een heldere en vinnige manier karakters neer die binnen de realistische grenzen vallen. Dit is niet vanzelfsprekend als je wil dat jouw thriller opvalt tussen alle andere bloedstollende leesgerief. Als je dit boek, op aanraden van ons of een andere bescheiden recensie, toch ter hand neemt, zal je jou meteen thuis voelen door de vele herkenningspunten uit het dagdagelijkse leven. De baas die tegen beter weten in overhaaste beslissingen neemt, de receptioniste die zich door de eerste de beste goedkope praat laat inpakken, een behoudsgezinde collega die bijna met pensioen mag en een partner die bezorgder is over jouw welzijn op het werk dan hij laat uitschijnen. Ze komen allen als belangrijke bijrollen voor in deze voortrazende vertelling. En toch slaagt Dehouck erin om je iedere avond te doen inslapen met een ongemakkelijk gevoel. Dit heeft alles te maken met Nick Farkas, een man die de marketingwijsheid in pacht heeft of dat toch graag zo laat uitschijnen. Hij goochelt met vakjargon en schudt productiestrategieën uit zijn mouw alsof het niks is. Succesvol, elegant en ondernemend zijn maar een paar van de vele lovende woorden op zijn curriculum vitae. Hij is een witte raaf, een zeldzaamheid in de wereld van commerce. Dat wordt toch gefluisterd in de wandelgangen van Scherpereel, het bedrijf waar Farkas aan de slag gaat. Met de charmes van een roofdier manipuleert hij alles en iedereen die in zijn buurt komt. Zo ook de hardwerkende Stefanie Baertsoen die als enige iets in het snotje heeft. Ze houdt Farkas in de smiezen en onder impuls van haar vriend Alex doen ze verder onderzoek naar zijn schimmig verleden tot er iets ergs en onherroepelijks gebeurt…
Met het geduld van een vogelspin op zoek naar een smakelijke prooi bouwt Dehouck een ragfijn relaas uit om uiteindelijk onverbiddelijk toe te slaan. Het gevaar loert met een stijgende constante van een op hol geslagen goederentrein voortdurend om de hoek, terwijl de personages hun echtheid niet verliezen. Het is aartsmoeilijk om dit 251 bladzijden-tellend boek naast je neer te leggen wat trouwens ook al het geval was bij zijn andere strakke kleppers. Daarom is Witte Raaf dan ook één van dé beste thrillers van 2016.