Dropkick Murphy's - For The People
Helloween - Giants & Monsters
Garbage
Epica - Aspiral
Silverstein - Antibloom
Machinehead - Unatoned
Agenda
19 JUL
MAF festival 2025
19 JUL
Rock Herk
03 AUG
LF: Electric Callboy
05 AUG
LF: Gojira
08 AUG
LF: The Smashing Pumpkins
10 AUG
Alcatraz 2025
10 AUG
Lokerse Feesten 2025
11 AUG
Wardruna
13 AUG
Crypta
17 AUG
Dynamo Metalfest 2025
22 AUG
The Browning
24 AUG
Pelagic Fest
27 AUG
Die Krupps
31 AUG
Drift Festival 2025
13 SEPT
Ayreon 30TH anniversary
19 SEPT
Nova Twins
21 SEPT
Primal Fear
24 SEPT
Volbeat
01 OKT
Parkway Drive
02 OKT
Fun Lovin Criminals
04 OKT
Pierce The Veil
07 OKT
Morcheeba
08 OKT
Bleed from Within
11 OKT
Y&T 2025
12 OKT
Thrash of Titans Tour 2025
15 OKT
Disturbed
15 OKT
Wind Rose
18 OKT
Helloween
19 OKT
Desertfest
24 OKT
Ad Infinitum
26 OKT
Blackbriar
26 OKT
Bruges Is Doomed
31 OKT
Leprous
31 OKT
Pro-pain
01 NOV
Turbonegro
02 NOV
Battle Beast
06 NOV
Paradise Lost
07 NOV
Janez Detd
09 NOV
Hanabie
12 NOV
Electric Callboy
13 NOV
Mono
13 NOV
Marilyn Manson
15 NOV
Helldorado
25 NOV
Coldrain
25 NOV
Girlschool
27 NOV
Perturbator
28 NOV
Gojira
29 NOV
Zornik - The Setlist
30 NOV
Nothing More
01 DEC
Lacuna Coil
02 DEC
Sabaton
05 DEC
Ice Nine Kills
05 DEC
LANDMVRKS 2025
06 DEC
Blast From The past 2025
16 DEC
Imminence
14 JAN
Slaughter to Prevail
18 JAN
Epica
12 FEB
Avatar
28 FEB
Motionless In White
28 MRT
Di-rect 2026

Cd-review: Dyscordia – Delete/Rewrite

14 JAN 2020
Cd-review: Dyscordia – Delete/Rewrite

 

Dyscordia – Delete/Rewrite (4,5/5)

 

Control-Alt-NOT-delete

 

Metalbands van eigen bodem die een maand voor datum het bordje volzet aan de deurklink van De Kreun kunnen hangen, zijn op één opgestoken devilhorn te tellen. Dyscordia deed dit met dezelfde vingers in de neus en dat voor de tweede keer op rij. In 2016 werd hun vorige plaat ook al met een straffe releaseparty gevierd in de Kortrijkse concertclub. Hun laatste pronkstuk Delete/Rewrite staat bol van de onuitwisbare strepen edelmetaal vastberaden om de fanbase, die stilaan de proporties van een volgzaam Romeins legioen heeft, nog wat aan te dikken.

 

De titeltrack opent de debatten, en hoe. Na een onheilspellende intro krijgen we een ontbolstering die zijn gelijke niet kent. Deze loeier van formaat blijft meteen hangen en onthult bij iedere luisterbeurt een nieuw blinkend laagje. Het uiteenlopend stembereik van zanger Piet en gitarist Fane rollen als een kat-en-muis-spel uit de boxen. Bij This House en het daaropvolgende Rage komt de band thuis. Deze twee tracks delen met de regelmaat van de klok rake klappen uit en zijn beide vintage Dyscordia. The Curse Of Mediocracy sluit op zijn beurt met gemak de beste songs van de plaat. Het gepassioneerde gitaarspel en de afwisselende vocaliteit blijven deze hoogoven vol zware metalen aanstoken.

 

Merry Go Round kan op zijn beurt met enige vaderlandse trots naast het betere werk van pakweg Insomnium en Amorphis gezet worden. Het oude kermisdeuntje als in- én outro zorgt voor extra cachet en sfeer. Ook Castle High en The Cards Have Turned blijven hoog spel spelen. Waarom makkelijke platgetreden paden kiezen als de complexe composities ook een weg naar het collectieve metalgeheugen vinden!? Dat is het Dyscordia-devies waar de band tegenwoordig de vruchten van plukt. Onder welke steen moet je als metalfan geleefd hebben als je de potentiële progressie van dit hardwerkend zestal gemist hebt?

 

Met de langste loeder van het pak wordt de eindsprint ingezet. Silent Tears begint als een pakkende ballad naar de 80’s-normen van Journey, dartel en raak tegelijk. Tot Fane halverwege zijn granieten keelgat opentrekt en het gesmeerde samenspel het keurmerk Dyscordia op deze track brandmerkt. Geen traantjes maar een voldaan gevoel is ons deel na deze plaat. Sluitstuk Rise and Try zet de cohesie van dit geestig gezelschap nog een laatste maal in de verf. Deze keer doen ze het niet met hun beproefde recept van overdonderende gitaarlijnen overgoten met een explosieve mix van vocals. We eindigen namelijk tegen de stroom in met een stukje a capella, Dyscordia goes Voice Male en het resultaat mag er wezen.

 

Nu zaterdag te bezichtigen in een hopeloos uitverkochte Kreun. Later dit jaar krijgen de afwezigen een herkansing op de Waregemse Metal Day en natuurlijk ook op Alcatraz. Control-Alt-NOT-Delete, dit is een dijk van een schijf.

(BG)