Metallica - 72 Seasons
Therapy? - Hard Cold Fire
For The Fallen Dreams
Story Of The Year
Steel Panther - On The Prowl.
Avantasia
Agenda
03 JUN
Alter Bridge
03 JUN
Vestrock 2023 (NL)
10 JUN
Disturbed (Download)
13 JUN
Slipknot
14 JUN
Arch Enemy
15 JUN
The Hickey Underworld
18 JUN
The Veils
18 JUN
Hellfest 2023
18 JUN
Graspop 2023
21 JUN
Incubus
21 JUN
Amon Amarth
23 JUN
Mercury Rev
24 JUN
Grensrock 2023
24 JUN
Jera on Air 2023
25 JUN
Genk On Stage 2023
25 JUN
Live Is Live 2023
28 JUN
Airbourne
02 JUL
Gojira
02 JUL
Rock Werchter 2023
09 JUL
Rock Zottegem
09 JUL
Sjock 2023
09 JUL
Mad Cool 2023
15 JUL
Rock Herk 2023
04 AUG
Rammstein 2023
05 AUG
Brakrock 2023
06 AUG
Dranouter 2023
06 AUG
Lokerse feesten 2023
08 AUG
Placebo
11 AUG
Black Eyed Peas
13 AUG
Alcatraz 2023
20 AUG
Dynamo Metal Fest
21 AUG
Cypress Hill
27 AUG
W-Fest 2023
02 SEPT
Crammerock 2023
28 SEPT
Thy Art Is Murder
22 OKT
Desertfest - Antwerp 2023
29 OKT
Samhain 2023
18 NOV
Helldorado 2023
18 NOV
Starsailor
19 NOV
Perturbator
10 DEC
Till Lindemann

The odd man

...


 

See ya this summer! 

 

 

Meer lezen...

Cd-review: Dyscordia – Delete/Rewrite

14 JAN 2020
Cd-review: Dyscordia – Delete/Rewrite

 

Dyscordia – Delete/Rewrite (4,5/5)

 

Control-Alt-NOT-delete

 

Metalbands van eigen bodem die een maand voor datum het bordje volzet aan de deurklink van De Kreun kunnen hangen, zijn op één opgestoken devilhorn te tellen. Dyscordia deed dit met dezelfde vingers in de neus en dat voor de tweede keer op rij. In 2016 werd hun vorige plaat ook al met een straffe releaseparty gevierd in de Kortrijkse concertclub. Hun laatste pronkstuk Delete/Rewrite staat bol van de onuitwisbare strepen edelmetaal vastberaden om de fanbase, die stilaan de proporties van een volgzaam Romeins legioen heeft, nog wat aan te dikken.

 

De titeltrack opent de debatten, en hoe. Na een onheilspellende intro krijgen we een ontbolstering die zijn gelijke niet kent. Deze loeier van formaat blijft meteen hangen en onthult bij iedere luisterbeurt een nieuw blinkend laagje. Het uiteenlopend stembereik van zanger Piet en gitarist Fane rollen als een kat-en-muis-spel uit de boxen. Bij This House en het daaropvolgende Rage komt de band thuis. Deze twee tracks delen met de regelmaat van de klok rake klappen uit en zijn beide vintage Dyscordia. The Curse Of Mediocracy sluit op zijn beurt met gemak de beste songs van de plaat. Het gepassioneerde gitaarspel en de afwisselende vocaliteit blijven deze hoogoven vol zware metalen aanstoken.

 

Merry Go Round kan op zijn beurt met enige vaderlandse trots naast het betere werk van pakweg Insomnium en Amorphis gezet worden. Het oude kermisdeuntje als in- én outro zorgt voor extra cachet en sfeer. Ook Castle High en The Cards Have Turned blijven hoog spel spelen. Waarom makkelijke platgetreden paden kiezen als de complexe composities ook een weg naar het collectieve metalgeheugen vinden!? Dat is het Dyscordia-devies waar de band tegenwoordig de vruchten van plukt. Onder welke steen moet je als metalfan geleefd hebben als je de potentiële progressie van dit hardwerkend zestal gemist hebt?

 

Met de langste loeder van het pak wordt de eindsprint ingezet. Silent Tears begint als een pakkende ballad naar de 80’s-normen van Journey, dartel en raak tegelijk. Tot Fane halverwege zijn granieten keelgat opentrekt en het gesmeerde samenspel het keurmerk Dyscordia op deze track brandmerkt. Geen traantjes maar een voldaan gevoel is ons deel na deze plaat. Sluitstuk Rise and Try zet de cohesie van dit geestig gezelschap nog een laatste maal in de verf. Deze keer doen ze het niet met hun beproefde recept van overdonderende gitaarlijnen overgoten met een explosieve mix van vocals. We eindigen namelijk tegen de stroom in met een stukje a capella, Dyscordia goes Voice Male en het resultaat mag er wezen.

 

Nu zaterdag te bezichtigen in een hopeloos uitverkochte Kreun. Later dit jaar krijgen de afwezigen een herkansing op de Waregemse Metal Day en natuurlijk ook op Alcatraz. Control-Alt-NOT-Delete, dit is een dijk van een schijf.

(BG)