BÈTA – Panorama
Krijgen we hier een lel rond de oren zeg! Dit West-Vlaamse viertal levert hier een schijf af om ‘U’ tegen te zeggen. Bèta werd geboren in 2017. Bram Villez (bas), Jon Huyghe (drums), Joris Waegebaert (zang) en Jonas Cottyn (gitaar) brachten een eerste album uit in 2019. Om familiale redenen nam Bram afscheid van de band in 2020. Zijn plaats werd ingenomen door Gerbrand Desnouck, een ervaren bassist die we kennen uit o.m. show-coverband Green Onions.
De plaat dan: we worden al onmiddellijk meegesleurd met de uitstekende drive in ‘Desert Suburb’. De klankman in de studio is something special. De symbalen van het drumstel stuwen als het ware de song vooruit. Dit is stevige garagerock.
Bij ‘Echoes of a Heart Attack’ krijgen we zelfs een nu-metaltouch. Een apart klinkend gitaarakkoord knalt door de speakers. Het ritme doet u headbangen.
Een hoogtepunt van het album is, naar mijn gevoel, ‘Torn’. Een subtiel gitaargetokkel met heel veel delay wordt opgevangen door een sterk bas-en drumritme. De zanglijn is uitstekend. De leadzang krijgt gezelschap van een mooie vrouwenstem. Deze komt van een zekere Elli Mac. Geslaagde combinatie. Zeer mooi opbouwend en onvoorspelbaar. Deze song wekt emotie op. Grote klasse! Het gaspedaal wordt ingeduwd bij aanvang van ‘Infected’. Een gitaarriff a la Channel Zero steekt het vuur aan de lont. “We can kill the virus….”
‘Oceans’ is een trager nummer. Een gitaarmelodie sleept u mee samen met een gevoelige zangpartij. Zeer boeiend.
Het volgende hoogtepunt van de schijf bestaat uit drie delen. ‘The Mountain Pt I – The Ascent‘ heeft een twee minuten durende intro waarbij je je eerder in de ruimte waant dan bij een berg. Maar dan start een psychedelisch avontuur. De muziek geeft je een duw in de rug om de berg te beklimmen. Bij ‘The Mountain Pt II – The Revelation’ heb je het ritme goed te pakken. Je klimt probleemloos de berg op. De muziek met de alweer de emotionele touch in de zanglijn is werkelijk top. Je lijkt tijdens de beklimming op een hindernis te stoten maar het hevige gitaarspel en de adrenaline die de wall of sound voorbrengt overwint alles. Bij de afdaling ‘The Mountain Pt III – The Descent’ , start je met enige voorzichtigheid want je wil niet dat het misgaat. Het gitaarwerk brengt drama. Na anderhalve minuut loopt het vlotjes. Het ritme krijgt een drive en daarna brengen het uitstekende gitaarspel en de vocale uitbarstingen je naar een het einde van deze avontuurlijke trip vol verrassingen.
Bèta brengt hier met tien songs dé plaat uit. Een mix van rock, hard-rock en garagerock… én met een ziel. Zanger Joris Waegebaert heeft een eigen stijl en brengt de zangpartijen vol overgave. Emoties worden niet opzij geschoven. Kracht en fragiliteit gaan hand in hand. De songs zijn zeer goed opgebouwd. De bas en drum zijn een tandem en zorgen voor een strakke sound. Het gitaarwerk is geweldig. Wat een debuut. En kijk wie achter de knoppen zat: Kristof Maes. (Channel Zero, King Hiss..) Dit moet goed aflopen.
Guido Grymonprez.
Full photo report album launch: Hier