Alice in Chains + Black Rebel Motorcycle Club
Ancienne Belgique 30.05.2019
Grote wegenwerken te Brussel zorgden er voor dat we twee minuten gemist hebben van het openingsnummer van Black Rebel Motorcycle Club. Deze band zag ik ooit op Pukkelpop de pannen van het dak spelen. Toen werd hun donkere garage-indie-rock gesmaakt. Bij BRMC anno 2019 is het vuur een waakvlammetje geworden. Tijdens hun optreden van ongeveer 30 minuten wordt er geen sfeer gecreëerd. Drummer Nick Jago heeft plaats gemaakt voor Leah Shapiro (drumster bij The Raveonettes) en dat heeft de band geen goed gedaan. De floortoms worden overvloedig gebruikt en daar komt nog bij dat het geluid veel te hol klinkt. De setlist bevat geen up-temponummers. We horen trage songs met een ietwat psychedelische inslag. Klassiekers zoals ‘Rifles’ blijven uit. Jammer. Enkele fanatieke fans vooraan vinden het allemaal wel oke.
Zes minuten te vroeg verschijnt Alice In Chains op het podium. Er wordt afgetrapt met ‘Bleed The Freak’ uit het album ‘Facelift’. Het geluid zit goed. William Duvall heeft er zin in, bij Jerry Cantrell is het nog wat aftasten. Na het stoppen van dit nummer wordt onmiddellijk zonder adempauze ‘Check My Brain’ (uit Black Gives Way To Blue) de zaal ingeslingerd. Deze song wordt volop meegezongen door het bomvolle AB. Jerry amuseert zich duidelijk. ‘Again’ ( uit Alice In Chains) zou de enige song uit dat album worden die avond. Verder is het album ‘Dirt’ de rode draad. Daaruit horen we o.m. ‘Them Bones’, ‘Damn That River’ en even later ‘ Down In A Hole’. ‘Stone’ en ‘Hollow’ (uit The Devil Put Dinosaurs Here) klinken sterk. Uit hun recentste worp ‘Rainier Fog’ horen we naast de titelsong ook ‘Never Fade’ en ‘Red Giant’. Bij ‘No excuses’ (uit Jar Of Flies) en ‘ Your Decision’ (uit Black Gives Way To Blue) worden de songs in tegenstelling tot hun vorig concert in Tilburg in 2010 niet de akoestische versies gebracht. En het publiek blijft maar meezingen. ‘We Die Young’ (uit Facelift) doet de zaal ontploffen. Daarna een ingetogen moment met ‘Nutshell’(uit Jar Of Flies) waar Jerry zich heer en meester toont. Indrukwekkend. Daarna volgen ‘Angry Chair’ (uit Dirt) en de afsluiter ‘Man In The Box’(uit Facelift)
De encores starten. Jerry zet met de gitaarrif ‘Sabbath Bloody Sabbath’ van Black Sabbath zijn publiek op het verkeerde been. Al gauw klinkt ‘The One You Know’ (uit Rainier Fog) door de speakers. Er wordt alweer uit volle borst meegezongen. Het gitaargeweld wordt eventjes stilgelegd met ‘Got Me Wrong’(uit SAP). Wat een prachtig gitaarspel. Het komt tot een climax met ‘Would?’ en’Rooster’(uit Dirt).
Na de set worden nog een reeks foto’s genomen met o.m. een man van Egyptische origine die uit het publiek werd geplukt en op het podium werd gebracht. Who’s he?
Alice In Chains heeft voor een memorabele avond gezorgd. AIC kwam, zag en overwon. Zowel de setlist, het geluid als de lightshow én het publiek (!!) waren top. AIC stond één uur en vijftig minuten op het podium. ‘See you very soon’ riep Jerry nog na.
Grunge is dood? Vergeet het!
Guido Grymonprez