Pixies – Lotto Arena Antwerpen – vrijdag 25/11/16
Mindere doortocht van halfgoden Pixies
De verwachtingen waren hooggespannen voor dit optreden van Pixies, zeker na hun weergaloze passage 2 jaar geleden op Rock Werchter 2014, maar helaas draaide het anders uit dan gehoopt.
Frank Black en de zijnen speelden een lange set (1u40 minuten), gevuld met maar liefst 32 songs en dit zonder enig contact met het publiek of andere vorm van bindteksten.
Hoewel we centraal achterin – achter de P.A. – hadden plaatsgenomen om toch de beste geluidservaring te kunnen beleven, keerden we ook hier van een kale kermis terug…
Lag het aan de zaal (Sportpaleis-maxi of Sporpaleis-mini in hetzelfde bedje ziek ?) of lag het aan de technici van de P.A., ik heb geen idee, maar de afstelling van het geluid was abominabel.
Ook was de band zelf duidelijk niet overmatig enthousiast aan het werk, zeker niet in het eerste deel van het concert, al begonnen ze wel sterk met een goeie “Um Chagga Lagga” en “I’ve Been Tired”, maar daarna zakte de pudding weer in en kabbelde het concert ‘stilletjes’ voort.
Enkel wat opflakkeringen bij het bekendere werk als “Monkey Gone to Heaven” maar dat werd routineus afgehaspeld en met weinig beleving afgewerkt.
Daarna werd het weer verveeld doorspelen en ook het publiek leek zich mak te gedragen.
Opnieuw wat meer vuur bij “Where is My Mind?” en “Here comes your man” en al zeker bij het nummer – door de drummer gezongen – “La La Love You”.
En toen was de toon eindelijk gezet, het concert raasde nu aan een hels tempo verder en Frank Black brulde en briesde een magistraal “Gouge Away” en nieuw werk “Baal’s Back”.
Op het eind kregen we nog een massaal meegezongen “Debaser” en zat de vlam volop in de pan.
Drummer David Lovering maande zijn kompanen aan om nóg een nummerke te spelen vooraleer af te sluiten en hij kreeg zijn zin met een vlammend “Vamos”
Pixies verdwenen backstage maar werden door een dolgedraaid publiek toch nog teruggehaald.
Het podium – en half de zaal – vulde zich eerst met een dikke, witte smog en we kregen nog een door bassiste Paz Lenchantin gezongen “Into the White” als definitieve afsluiter.
Jammer dus van de slechte geluidskwaliteit en de mindere eerste helft, waardoor dit zeker geen topconcert was. Maar grootheden als Pixies krijgen van mij altijd wat extra krediet, dus toch nog een 3 op 5.
Foto’s + review : Stefaan Delagrange
Setlist: Cecilia Ann (The Surftones cover) / Um Chagga Lagga / I've Been Tired / Cactus / Bel Esprit Wave of Mutilation / Monkey Gone to Heaven / All I Think About Now / Velouria / Havalina / Snakes Mr. Grieves / Nimrod’s Son / Blown Away / Winterlong (Neil Young cover) / Where Is My Mind? / Ana All the Saints / Here Comes Your Man / La La Love You / Motorway to Roswell / Magdalena 318
Gouge Away / U-Mass / Rock Music / Crackity Jones / Baal’s Back / Caribou / Debaser / Hey
Encore: Vamos
Encore 2: Into the White