Placebo “20 Years of Placebo” tour – Sportpaleis Antwerpen zaterdag 19/11/2016
20e verjaardagsfeestje met pure verwennerijen voor de fans
Dank u Brian Molko !
Dat is het minste wat we toch kunnen zeggen na Placebo’s triomfantelijke doortocht in België in het kader van de 20e verjaardag van hun debuutalbum “Placebo”.
Vooraf beloofde Molko om na meer dan 10 jaar nog eens hun meest commerciële successen live te spelen en hij hield woord ! Aftrappen met ‘’Pure Morning’ zette meteen het tot de nok gevuld Sportpaleis in lichterlaaie.
Een ontroerend moment was er ook net voor de show, met een ode aan de pas overleden Leonard Cohen op de videowall.
Het was duidelijk dat Placebo gekomen was om er een écht verjaardagsfeestje van te maken énkel voor de fans, want Molko vroeg al snel aan de vele smartphone-eigenaars om dat ding liever op te bergen en 100% live van de show te genieten. Order dat prompt opgevolgd werd, super idee !
En genieten deden we: zanger Brian Molko was zeer goed bij stem, met zijn typisch androgyn neuzelend geluid, en bassist Stefan Olsdal zag er fantastisch uit met een mega-vetkuif.
Verder werd de band live ondersteund door een extra gitarist, toetsenist, drummer en violiste,
een reuze video-wall en beweegbare lichtshow.
Dit resulteerde in een zeer hoogstaand klank- en lichtspel dat de aandacht van de fans gedurende meer dan 2 uur vasthield.
Zowat alle albums van Placebo kwamen aan bod in de bloemlezing van nummers die we voorgeschoteld kregen. Maar als 3e nummer brachten ze al hun nieuwe single ‘Jesus’ Son’ en dat is toch een heel sterke song die perfect tussen de oudere singles past.
Opvallende quote van Molko tussen 2 nummers door ; hij dankte het publiek “all men and women, and all those who find themselves in between”… (doelend op zijn eigen androgyne uiterlijk), en wie nog niet zeker wist waar hij/zij thuishoorde : “you will know by the end of this show”.
De hits ‘Special Needs’ en ‘Too Many Friends’ volgen elkaar in snel tempo op, gekruid met stevig basspel van Olsdal en die knappe viooltoets ertussen. Ook grote voorbeeld en invloed David Bowie werd herdacht met het nummer ‘Withou You I’m Nothing’ : weeral mooie video- en fotobeelden op de achtergrond en een duidelijk geëmotioneerde Molko. Een lange staande ovatie kreeg Molko als bedanking. Een zeer terechte dank en op zijn beurt was Molko heel dankbaar naar zijn Belgische fans
Het publiek laat zich nog niet volledig gaan, dat komt pas in het 2e deel van de set, ingeluid met een overweldigend ‘For What It’s Worth’.
Iedereen gaat aan het dansen, klappen, of gewoon rechtstaan in de tribunes (mezelf incluis).
De typische afsluitsongs zijn uiteraard ‘Song to Say Goodbye’ en ‘The Bitter End’.
Maar we zijn allemaal gekomen voor meer en dat krijgen we ook, tot zelfs 2 bisrondes toe.
Het lijkt wel of ze graag nog langer door zouden willen gaan, maar het is mooi geweest zo.
Een machtig goed concert van een ijzersterke live-groep, hopelijk binnenkort weer op de festivals met deze all-time greatest hits pletwals !
Setlist
intro: Every You Every Me (music on tape + video on screen) / Pure Morning / Loud Like Love /
Jesus' Son / Soulmates / Special Needs / Lazarus / Too Many Friends / Twenty Years / I Know /
Devil in the Details / Space Monkey / Exit Wounds / Protect Me from What I Want /
Without You I'm Nothing / 36 Degrees / Lady of the Flowers / For What It’s Worth /
Slave to the Wage / Song to Say Goodbye / The Bitter End
Encore: Teenage Angst / Nancy Boy / Infra-red
Encore 2: Running Up That Hill (Kate Bush cover)
Review + foto’s : Stefaan Delagrange