Saxon, AB - Brussel, 19/09/18
Brief aan Biff
Beste Biff
Ik zag u voor het eerst in 2017 op de tiende editie van een feestelijk Alcatraz. U speelde de hele line-up vol kleppers met de metalhorns in de neus naar huis. Uw Britse jovialiteit zorgde ook afgelopen woensdag voor een gezellige sfeer in de mooiste concertzaal van het land. Ongedwongen reeg u oud en nieuw materiaal aan elkaar.
Met uw 67 lentes op de teller bent u nog lang niet uitgeteld en uw trouwe achterhoede, ongezien in het genre, allerminst. Iedere song wordt met een korte maar krachtige bindtekst ingeleid, telkens duidelijk voorzien van jaartal en album. U stelt zich in tegenstelling tot heel wat landgenoten uit dezelfde business allerminst arrogant op. Uw verwijzing met vette knipoog naar één van de vele comebackalbums uit de jaren negentig is daar een prachtig voorbeeld van. U weet namelijk als geen ander dat zelfrelativering het begin van succes is.
U hebt lyrics neergepend over corrupte coppers nog voor het hip was en er sprake was van het fenomeen gangstarap. Ook uw favoriete textiel wordt zonder verpinken treffend bezongen in Denim & Leather. Iets voor echte heren van fatsoen. U koos ooit tijdens een creatieve dip om Ride Like The Wind van Christopher Cross, één van de mooiste heartlandrock hits ooit, een heavy metal bewerking te geven. Het is tot op heden één van de beste covers die we mochten aanhoren
U vulde met verve grotendeels de leemte op die na de dood van Lemmy ontstond en gaf uw overleden vriend, bijna drie jaar na dato, ook in de AB een passend eerbetoon. Dit deed u niet door een Motörhead-klassieker in een Saxon-jeansjasje te steken, maar wel door een eigen song aan de besnorde held op te dragen. Iets wat de whisky nippende Lemmy al grijnzend van onder zijn hoed dankbaar zou aanschouwen.
Dat u niet altijd historisch correct bent en zoals in Crusader soms een loopje neemt met de geschiedkundige werkelijkheid zien we, in tegenstelling tot enkele haatdragende met vlaggen zwaaiende organisaties, door de vingers alleen al omdat het opzwepend karakter van deze songs ruimschoots zege viert. ‘Fight the good fight, believe what’s right’.
Dat Thunderbolt uw beste verkochte album is sinds Solid Ball Of Rock (1991) is nog maar eens het bewijs dat uw populariteit in de laatste jaren terecht terug aan het boomen is. Er staan natuurlijk ook heel wat stevige tracks met body op de laatste worp die het ongetwijfeld één van de platen van het jaar maakt. Terwijl we terugdenken aan uw wapperende grijze haren leggen we nog eens Heavy Metal Thunder op, het lied dat de Ancienne Belgique finaal op haar knieën kreeg.
Power & glory to den Biff!
Rev: Bram Gheysen
Pics: Nathan Dobbelaere