Scorpions @ Vorst Nationaal (4/5)
Duitse diesel vol ronkende rockparels
Na meer dan vijftig jaar op de planken is de Duitse hardrockhitmachine nog steeds niet op het einde van zijn latijn. Momenteel werken Scorpions hun Crazy World-tournee af, hun zoveelste reis rond de wereld. Terwijl de leeftijd van oerleden Rudolf Schenker (gitaar) en Klaus Meine (vocals) stilletjes aan tegen de zeventig lentes aanleunt, dokkert deze degelijke diesel vol ronkende rockparels gedecideerd verder. Gezien de gemiddelde leeftijd van de aanwezigen werd de avond voor velen een trip down memory lane, huppelend van de ene classic naar de andere.
Het voorprogramma werd keurig afgewerkt door Vandenberg’s Moonkings. Deze Nederlandse formatie grossiert vooral in hardrock met een snedig heavy metal randje. Hun korte set was opgebouwd met eigen werk van hun debuutplaat (2014) en prima gebrachte covers van o.a. Whitesnake en Led Zeppelin. Daarna werd de spanning vakkundig aangezwengeld door de songkeuze terwijl het decor in een vlot tempo werd omgebouwd. Back In Black en Enter Sandman konden op heel veel bijval rekenen in de gezapig vollopende zaal.
Bij de opener Going Out With A Bang werd snel duidelijk dat de impressionante lichtshow met bijhorende beeldschermen een grote rol zouden spelen doorheen de set. Iedere song was voorzien van passende randanimatie. The Zoo en We Built This House stuwden de decibels in het publiek een eerste maal in het rood. Meine was in form en bij de akoestische medley met Follow Your Heart, Eye Of The Storm en het wondermooie Send Me An Angel leverden zijn nog steeds solide stembanden de makkelijk meezingbare lyrics indringend af in onze gehoorkanalen. Ook het gefluit bij hun grootste hit Wind Of Change was een fluitje van een cent voor de pensioengerechtigde frontman. De opgedaagde massa kon hun tevredenheid niet onder stoelen of banken steken. Ook al was het zittende publiek ietwat tam, Scorpions zette een verrassend goeie vertoning op de planken.
Mickey Dee, die vanaf 1992 achter de drums van Motörhead zat, geeft sinds het heengaan van wijlen Lemmy het beste van zichzelf bij Scorpions. Een cover om de overleden rocklegende en boezemvriend te eren kon dan ook niet ontbreken. Overkill werd, voorzien van enkele iconische beelden van zijne hoogheid zelf, Lemmygewijs strak door de speakers gejaagd. Deze ode, die allesbehalve goedkoop overkwam, was oprechter dan de doorsnee Duitse autofabrikant. Zolang het bij één cover met betekenis blijft, kan dit soort riskante praktijken gedoogd worden. Daarna volgden nog vier klassiekers met een blinkend A+ energielabel. Blackout, Big City Nights en Rock You Like a Hurricane tijdens de bisronde werden gretig op de fans afgevuurd. Maar het was uiteindelijk Still Loving You die het meeste smartphones uit de zakken van de aanwezigen toverde. Deze tijdloze topper heeft alles om Africa van Toto de loef af te steken in de gelijknamige lijst. Maar wie zijn wij om daar alleen over te oordelen.
We sluiten af met de gevleugelde woorden van Meine: ‘Love, our love! Shoudn’t be thrown away.’ Deze schorpioenensteek zal nog lang nazinderen.
Rev: Bram Gheysen
Pics: Gunther Moens