The Sore Losers,
De Kreun Kortrijk, 25/10/2018
Voor de liefhebbers van trillende trommelvliezen kon je vorige donderdag de Kortrijkse muziektempel ‘De Kreun’ binnen huppelen om aan je doordeweekse trekken te voldoen. Gezien ik mij had opgegeven de cd-review te doen werd mij gevraagd om dit concert mee te pikken. Ondanks mijn sociale angsten betrad ik, volledig incognito, het Kortrijkse strijdtoneel met veel nieuwsgierigheid. Zal de plaat goed vertalen naar een live performance? Zal de pitta erna nog open zijn? Zal mijn ex daar zijn? Word ik straks neergestoken op straat? Veel vragen die snel beantwoord zullen zijn.
Het eerste wat me opviel was de diversiteit van het publiek. Iedereen was vertegenwoordigd: van de oude rockers met het grijze haar, tot de hipsters, de snobs en de mensen met standaard een zakje oregano op zak.
Toen ik binnenkwam was het voorprogramma, The Glücks, bezig. En man wat was me dat! Ik had nog nooit van deze Oostendse liefdesvogeltjes gehoord. Op het podium stond een White Stripes-formatie maar zonder het ‘peppermint gekleurde circus’-voorkomen. De sound was vuil en zo modderig als een Chirolid dat zondagavond thuiskomt. Het deed me denken aan de oude ‘Kills’ die een kindje maakten met ‘The Blood Red Shoes’ die op hun beurt onder invloed van crack-cocaïne een kindje maakten met een maatschappelijk gefrustreerde grizzlybeer, et voila: The Glücks! I love it! Ik heb dan ook daadwerkelijk een plaatje gekocht en een sticker om op mijn Deawoo ‘de doodskist’ Lanos zijn grijze kont te kleven. We waren goed opgewarmd voor de main act.
De set van The Sore Losers begint niet met een nieuw nummertje, maar er werd voorzichtig gekozen voor een nummer uit hun plaat ‘Roslyn’: ‘Don’t Know Nothing’. Maar dat geeft niet. Het nummer begint met een lekkere drum groove die iedereen wist te prikkelen voor wat nog moest komen. Zelfs de rookruimte buiten was leeg. I’m impressed! Het nummer, ‘Got It Bad’ is een bom om live te horen en ook ‘Dark Ride’ uit hun nieuwe plaat vertaalt erg goed live. De bas en drum dragen dit nummer als de pilaren van het Parthenon van Athene. Daarna kort even de gitaren stemmen om over te gaan naar ‘Eyes On The Prize’. Hier is het samenspel even leuk als op de plaat. ‘Denim On Denim’ kwam echter minder goed over. Dat was deels te wijten aan de zang die niet meekon met het nummer, jammergenoeg een terugkerend probleem tijdens het verder verloop van de show. Instrumentaal was het verder wel OK. Ook enkele medetoeschouwers van het muzikale spel beaamden dit. Lag het aan de mix? Of stemproblemen? Soms was de zang goed qua volume, maar andere keren bijna onhoorbaar. Naar het einde van de set toe kwamen nog enkele sterk gewaardeerde klassiekers als ‘Beyond Repair’ en ‘Juvenile Heart Attack’, nummers die nooit teleurstellen.
Uiteindelijk was de set goed en had ik een leuke avond. De zang stelde soms wat teleur. De nieuwe nummers vertalen niet allemaal even goed naar een live setting en er was een duidelijk contrast met het oude en hardere werk. Metaforisch kunnen we concluderen dat het muzikale etentje zeker en vast geslaagd was. De menukaart was zo aantrekkelijk als een erg vriendelijke, schaarsgeklede dame die uit een taart springt. Het hoofdgerecht was lekker, maar miste voor mij wat extra ‘spice’. Wat er vooral uitsprong was het voorgerecht ‘The Glücks’, een gerechtje dat ik de volgende keer zeker opnieuw zal bestellen om de smaken ervan nog meer te ontdekken.
Aan The Sore Losers kan ik enkel nog zeggen: machtig album, ik hou er enorm van… Gracias Señors.
Rev: Hans Braekeveldt
Pic: 4T6 Photography