Kloot Per W Wordt 60 jaar.
(Door Kloot per W)
De naam Kloot Per W zal naar alle waarschijnlijkheid maar een piepklein belletje in sommige oren laten klinken, voor de meerderheid echter enkel een rare naam. Ik weet zelf niet echt hoe dat komt; ik probeer al 45 jaar in de A-lijst te komen door bvb Humo's Rockrally te winnen, platen te maken met Isabelle A, bij De Kreuners te gaan spelen, of het plaatje 'De Ideale Penis’ van De Lama's naar de nr 1 'spot' in de afrekening van Studio Brussel te schoppen of voor diezelfde zender het programma Metalopolis te maken, en dat zonder verdere marketing ondersteuning van de VRT zelf de Pop Poll van Humo in te spuwen en daarvoor internationaal erkend te worden.
Ik ken geen andere muzieksamenstellers die drie bladzijden interview in muziekkrant OOR kregen omdat ze een radioprogramma samenstelden, U wel? Of door bijvoorbeeld samen met een tiental andere Belpop oudgedienden zoals Bea Vandermaat, Paul Despiegelaere (+,Machines.),Wim Punk (Wolfbanes),Luckas Vander Taelen (Lavvi Ebbel), Guy Swinnen (Scabs), Alain Tant (Luna Twist), Hans Stevens (Paranoiacs) e.a.,een 'eigen covers eerst' band The Belpop Bastards op te richten en dat 10 jaar en 206 optredens vol te houden.
Nu vierde ik mijn 60e verjaardag en vond geen enkel media instrument het nodig om daar ook maar enige melding van te maken, er zijn er die voor mindere scheten breed uitgebreid in de media uitgesmeerd worden, na 45 jaar wordt die onverschilligdheid echt vervelend. Heeft dit de pret op het FEEST kunnen drukken? Neen, niks daarvan. Al wie er niet was had ’tord’. Het was Fan-Tas-Tisch. Ik weet dat ik in mijn leven in de show bizz dingen bereikt heb op momenten waarop niemand anders erop dacht of aan toe was, zo was mijn eerste serieuze bandje The Misters aanvankelijk een echte chou chou van den Humo want ze kwamen ons interviewen alvorens we een plaat hadden en we stonden met een foto ter grote van een postzegel in dat toen nog populaire blad. Postzegelformaat was toch groot genoeg om talrijke groepen ten tijde van de allereerste Rock Rally te bewegen tot het schrijven van klachtbrieven aan het adres van de redactie met de vraag of The Misters zich uit de wedstrijd wilden terugtrekken want er werd een vermoeden tot vooropgezet spel gesuggereerd.
Onze professionele houding en vestimentaire code werd toen in kleinkunst en kneuterigheid minnend Vlaanderen niet echt gesmaakt, er is in al die tijd niet veel veranderd, Vlaanderen is nog steeds Kleinkunst minded en kneuterig, scouts rule: ik ben nooit bij de scouts geweest, ik zat in donkere keldertjes Rock-’n’-Roll te spelen .Toen ik aan de Rock Rally mocht deelnemen werd ik al door De Morgen bij de preselecties als gedoodverfd winnaar naar voren geschoven tot ergernis van Humo zelf, die een redelijk concurrentiele relatie met De Morgen had.
Daardoor kon ik enkel de prijs van de beste song winnen en werd ik verder met de fijne airbrush uit de analen van Humo verwijderd. In al die jaren heb ik maar één keer een serieus interview mogen doen en dat had meer te maken met een panel verschijning in het TV programma Jan Publiek. Ik was waarschijnlijk één van de eersten ter wereld die live optredens met tapes op een geloofwaardige rock-’n’-roll manier wist te brengen.
Tijdens de wedstrijd was ik de publieksfavoriet en plots de hipste mens van Vlaanderen, mijn eerste cassette's werden voor deze wedstrijd reeds als volwaardige lp’s besproken en bejubeld en haalde daarmee het stukje over België in de belangrijke muziekkrant Oor’s Pop encyclopedie, voor menig pre internet rockliefhebber de echte Holy Grail. Ik dacht, ik doe de moeite niet meer om een band samen te stellen, de ronde van platenfirma’s te doen , je muziek laten horen aan mensen die er eigenlijk niks van kennen. Ik doe alles zelf van muziek tot artwork tot distributie, ik ken niemand die dit voor mij deed...
Een beetje daarna begon ik met rock gitaarlessen en workshops , gitaarlessen zonder notenleer. Op een bepaald moment was ik op tien plaatsen tegelijk bezig met zo’n cursus en er was niemand anders die dit deed. Met Polyphonic Size (Franstalige electro band die werd geproduceert door JJ Burnell van The Stranglers.) werd ons door Virgin Records Frankrijk een vet contract aangeboden. Vele TV verschijningen in Frankrijk en toernee’s door Frankrijk, Zwitserland, Oosterijk en Duitsland en videoclips met buitenlandse regisseurs volgden. Passages bij The Employees, Sam Cooke Singers, De Kreuners, De Lama’s, Red Zebra, Lavvi Ebbel doen ons in 2015 belanden waar ik met Mauro Pawlowski aan een nieuw "meesterwerk :-)" bezig ben, een nieuwe Rock band The Electric Thunder Syndicate naar de podia wil katapulteren, een lp uitbreng met Beatles geïnspireerde Psychedelica onder de naam The Claudio Serpentino, een hele lp van Franse Electro Punkers Sandie Trash van composities, gitaar en bass voorzien heb.
En dan heb ik nog niks verteld over mijn schaduw carriere als Stuckist en Pop Art schilder, twee canvascollectie nominaties en meer dan 50 expo’s in binnen en buitenland maar geen letter in de pers. Mauro Pawlowsky wist me bij één van onze eerste ontmoetingen al kernachtig te schetsen: “Kloot jij bent te intens voor de meeste mensen in de media, jij bent hen voor, ze zijn daarom bang van U, ze zijn bang van mensen die nadenken.”
En nadenken ja dat doe ik, mijn kop staat niet stil. Wat ik het liefst doe is mensen van diverse pluimage samenbrengen en die iets laten maken of dat nu een dubbele tribute cd met 50 groepen van overal ter wereld die evenveel Ramones covers brengen. De Clone cd’s waar ik niet vanzelfsprekende zelf uitgevoerde covers linkte aan bekende Belgische zangstemmen zoals Eva De Roovere, Elisa Waut, Sara Ferry, Patrick Riguelle e.a., The Belpop Bastards of dit KPW60 feest, mensen iets laten creëren dat nog niet bestond of mensen die elkaar niet kenden zoals nu bvb. William Souffreau en Jean Marie Aerts iets tesamen laten doen, daar beste lezer geniet ik trippel van.
Om op één affiche zowel The Claudio Serpentino of Phlitman and Kang als The Romans en Lavvi Ebbel te hebben en dit alles zonder sponsoring of dikke persondersteuning geeft mij een kick en een reden om verder te doen.
U was een zeer fijne lezer. KPW 20-10-2015.
https://www.facebook.com/klootperwgrafikal
Tekst: Kloot per W
Foto's: Nin Fonténai