Dump's Veske Zjever #4:
Kloothommel 3/5
“De klotehommel zijn kloten kloten mij enorm en hij mag dan ook mijn kloten kussen! De klootzak!”
Hoera! Een nieuwe maand, dus… een nieuwe band om toe te voegen aan het DVZ-arsenaal!
Voor ik Dump’s Veske Zjever schrijf, bel ik steeds even kort met de band in kwestie om enkele vragen te stellen. Dit was deze keer niet anders en toen ik de mannen van ‘Kloothommel’ aan de lijn kreeg was mijn eerste spontane vraag: “Wat is jullie f*cking probleem met hommels? Dat zijn toch leuke insecten?!” Het antwoord luidde net zo kort en even lachwekkend als de penisgrootte van de hommel zelf: “Soms heb je ook klotehommels!” Hoewel ik niet volledig akkoord ben met deze stelling (Ik ben namelijk van mening dat wespen de titel van klootzakken en Johny’s van de insectenwereld verdienen), kan ik mij wel inbeelden dat je wel eens een hommel tegen het lijf kan lopen die misschien een slechte dag heeft. Waar ik wel mee akkoord ben is de muziek die Kloothommel produceert.
Kloothommel is een Indie/Lo-fi collectief afkomstig uit de hoofdstad van West-Vlaanderen: Gent. Vroeger bestonden ze onder de naam ‘De Foefbijen’, maar de politiek correcte sletten en slettinnen konden het niet verkroppen dat het arme beestje, die het sowieso al zwaar te verduren heeft, kop van jut was, waardoor de band gedwongen werd hun naam te veranderen. Dat ze nu aan fat shaming doen jegens de dikke en lieve hommel was dan weer geen probleem.
Het begon allemaal met twee vrienden die in hun studentenkot het album ‘Kernkabinet’ uit hun mouw schudden. Deze creatie klinkt als een geïntoxiceerde versie van ‘The Velvet Underground & Nico’, met de nummers ‘Yellow Peach Can’ en ‘Red Canape’ als sterkhouders.
De band werd ondertussen aangevuld met een drummer en gitarist zodat er ook live kon worden opgetreden en recent brachten ze ook hun tweede EP uit. Waar de eerste plaat een zeer specifiek publiek zal aanspreken, is hun tweede productie ‘Slice Life Like Pie’ veel toegankelijker. De nummers ‘Summer Melts’ en ‘Haste For Days’ zijn hier de pareltjes. De sound doet denken aan een combinatie van ‘Spinvis’ en ‘Girls’ (de band) en ergens diep vanbinnen herken ik ook een vleugje ‘Cage The Elephant’ met hun album ‘Melophobia’.
Deze bezige bijen zijn niet van plan om het nu even rustig aan te doen. In april beginnen ze immers aan de opnames van hun derde plaat, geïnspireerd door R-Kelly en James Brown (hu?). Deze plaat zullen ze, net als de vorige twee, volledig zelf opnemen en mixen. Naar verluidt zal deze EP minder clean zijn en wat meer crunch in de verpakking hebben. Ik ben alvast benieuwd!
Voor wie deze Gentse hommelhaters aan het werk wil zien: in september zijn ze te bewonderen in GainsBar in Kortrijk! Ik zal er alvast ergens rondhangen met een rode roos in mijn borstzakje. Indien je mij daar ziet, spreek me vooral niet aan! Ik wil niet met je praten!
This is The Odd Man singing: Zoem zoem zoemetje, ik ben een bij, waar is mijn bloemetje?