Dump's Veske Zever #9
Mirek Coutigny (4/5)
“Dit is een review, eneh”
Muziek is meer dan gierende gitaren en bonzende drums. De wereld van creatieve geesten die instrumenten machtig zijn, heeft zo veel meer te bieden. Daarom heb ik deze maand ijverig gezocht naar iets dat écht anders is, een zwarte zwaan als het ware. Deze zoektocht bracht me bij Mirek Coutigny. Mirek is een klassiek geschoolde pianist uit Ieper, die na zijn studies zoals zovele West-Vlamingen in de studentenstad is blijven plakken. Deze creatief voedende omgeving bracht Mirek de kansen om een stoofpotje aan mensen, die over een uiteenlopende waaier van specialisaties in de bizz beschikken, te ontmoeten. Hierdoor kon Mirek over de jaren heen een ruime catalogus aan materiaal uitbouwen. Beetje bij beetje fusioneerde deze catalogus met zijn experimentele drang en werden meer en meer lagen toegevoegd. Dit resulteerde uiteindelijk in zijn debuut EP ‘Revisions #1’ (2018).
Deze EP is voor mij een ware ontdekking, die mij een nieuw hoekje van de muzikale wereld laat zien, waar ik tot op heden nog geen weet van had. Dankzij deze plaat leerde ik artiesten kennen zoals ‘Olafur Arnalds’ en ‘Hauschka’, die op een gelijkaardige manier te werk gaan en waar Mirek ook door geïnspireerd werd. Een andere duidelijke inspiratiebron is de componist ‘Max Richter’. De elektronische nectar vond Mirek dan weer bij de band ‘Boards of Canada’. Het eindresultaat van al deze invloeden zijn geen liedjes, maar eerder ervaringen. ‘Revisions #1’ neemt ons mee op een reis die we voor het grootste deel zelf mogen inkleuren. Mirek geeft ons enkel de soundtrack. Nummers als ‘Bursting Balloon Pt. 1 & 2’ en ‘Look up’ zijn echte parels, maar het magnum opus van deze plaat is toch wel ‘Irretrievable’’, een nummer die perfect zou passen als soundtrack voor een visueel prachtige indie-game als ‘Monument Valley’.
Na ‘Revisions #1’ begon Mirek live te spelen en werd het project uitgebreid met Jolien Deley als strijker en de Nederlandse Jonathan Bonny als percussionist. De nummers evolueerden verder, met in 2019 de plaat ‘Vinyl Live Session’ als resultaat. De banduitbreiding en het live aspect geven de nummers een hele nieuwe dynamiek en sound. Alles wordt voller en komt nog meer tot leven. De muziek wordt hierdoor als het ware een levend organisme. Naast een upgrade van de “oude” nummers, bevat de plaat ook nieuw materiaal. ‘The Trail’ en ‘As The Birds Fly’ mogen de plaat met een rechte, fiere rug mee dragen.
Ondertussen werkt Mirek naarstig aan een nieuwe EP. Het proces werd door de banduitbreiding wat veranderd en ik ben alvast zeer benieuwd naar de volgende fase is dit verhaal. Ik hoop stiekem op enkel extreme coalities (imagine een Brent Vanneste oerbrul). Wat het ook zal worden, het zal geduld vragen. Mirek laat tijd gaan over zijn werk. Traag laat hij alles groeien en bloeien. Een release komt er pas wanneer alles perfect is. Ik kan hem geen ongelijk geven. Een tuin forceren door overbemesting kan immers alle planten verbranden.
Ik verbeeld mij dat een eerste live ervaring van Mirek in zijn volledige glorie een unicum moet zijn. Wie dit wil mee maken, kan Mirek Coutigny op 14 september zowel op het Bus(k)-Festival in Ieper als op Leffingeleuren bewonderen.
This is The Odd Man saying: Deze muziek is niet voor iedereen. Gelukkig ben ik een muzikale spons, vandaar de review.