Dump's Veske Zever #15
Slow Lee (3.5/5)
“Deze review is snel geschreven”
In de hedendaagse tijdsgeest waarin alles snel moet gaan, ben ik steeds de advocaat van de luiheid geweest. Daarom dat ik me misschien zo aangetrokken voel tot de Dump’s Veske Zjever van de maand: ‘Slow Lee’. Niet dat ik de band van luiheid wil beschuldigen, maar hun naam klinkt me toch wel als muziek in de oren. De band, opgericht door Korneel Muylle die ondersteund wordt door enkele topmuzikanten, brengt ‘slow alt pop/rock’. Korneel weigert echter in hokjes te denken en wil zich zeker niet vastzetten in een beperkt concept. Dit heeft dan ook de veelzijdigheid van de band positief in de hand gewerkt. Hun muziek heeft een lichte singer-songwriter vibe a la mijn favoriete lichting ‘Mooneye’ en brengt verfijnde muziek naar de oren, traag maar met een goed overwogen en gecontroleerde, energieke swing.
Tot nu toe kan je nog maar één plaat, genaamd ‘Vermillion Bird’ (opgenomen in Boma Studio Gent met Frederik Segers), beluisteren via allerhande streamingdiensten. Achter de ietwat saaie en simplistische hoes schuilen enkele nummers die de smaak en heerlijkheid bevatten van een grote pita (alle groentjes) om 3u zaterdagnacht, maar dan gedresseerd door Peter Goossens. Het openingsnummer ‘Hold Me Back’ is daar zo eentje van. Het gitaargetokkel heeft iets weg van Leo Kottkes ‘Lite’. De zang verschaft het nummer verschillende lagen en wordt perfect ondersteund door een goed gebalanceerde drum, wat een leuke dynamiek teweeg brengt. Gewoonweg een topnummer! Het tweede nummer ‘What Have They Done’ is een speels nummer, maar heeft toch een wat ordinaire nasmaak in vergelijking met de overige kanjers die Vermillion Bird te bieden heeft. Neem bijvoorbeeld ‘Refugee’, een melancholisch nummer met de diepte van een bodemloze pindazak. Het hele nummer heeft een zweverige vibe en je zou haast kunnen zweren dat een jonge Ozark Henry hier ergens in gemoeid is. ‘The Masquerade’ gaat ook verder in deze formule en sluit een prachtige EP af, die smaakt naar meer.
Korneel spitst zich momenteel toe op het project ‘Introspection Music Experience (IME for short), een Europees project waarbij muzikanten en producers uit België, Griekenland, Engeland en Spanje drie jaar lang samenwerken om psychische kwetsbaarheid via muzikale weg bespreekbaar te maken. Daar hoort ook een album bij dat zal gepromoot worden tijdens een tour. Wat dit praktisch gezien voor Slow Lee zal betekenen staat nog niet vast, maar we kunnen dergelijke multiculturele en actuele initiatieven alleen maar toejuichen zoals ik balletjes in de soep toejuich.
Voor wie meer te weten wil komen over dit project, check de site: www.ime-project.com.
This is The Odd Man saying: Te Gék!? Man...