Dropkick Murphy's - For The People
Helloween - Giants & Monsters
Garbage
Epica - Aspiral
Silverstein - Antibloom
Machinehead - Unatoned
Agenda
19 JUL
MAF festival 2025
19 JUL
Rock Herk
03 AUG
LF: Electric Callboy
05 AUG
LF: Gojira
08 AUG
LF: The Smashing Pumpkins
10 AUG
Alcatraz 2025
10 AUG
Lokerse Feesten 2025
11 AUG
Wardruna
13 AUG
Crypta
17 AUG
Dynamo Metalfest 2025
22 AUG
The Browning
24 AUG
Pelagic Fest
27 AUG
Die Krupps
31 AUG
Drift Festival 2025
13 SEPT
Ayreon 30TH anniversary
19 SEPT
Nova Twins
21 SEPT
Primal Fear
24 SEPT
Volbeat
01 OKT
Parkway Drive
02 OKT
Fun Lovin Criminals
04 OKT
Pierce The Veil
07 OKT
Morcheeba
08 OKT
Bleed from Within
11 OKT
Y&T 2025
12 OKT
Thrash of Titans Tour 2025
15 OKT
Disturbed
15 OKT
Wind Rose
18 OKT
Helloween
19 OKT
Desertfest
24 OKT
Ad Infinitum
26 OKT
Blackbriar
26 OKT
Bruges Is Doomed
31 OKT
Leprous
31 OKT
Pro-pain
01 NOV
Turbonegro
02 NOV
Battle Beast
06 NOV
Paradise Lost
07 NOV
Janez Detd
09 NOV
Hanabie
12 NOV
Electric Callboy
13 NOV
Mono
13 NOV
Marilyn Manson
15 NOV
Helldorado
25 NOV
Coldrain
25 NOV
Girlschool
27 NOV
Perturbator
28 NOV
Gojira
29 NOV
Zornik - The Setlist
30 NOV
Nothing More
01 DEC
Lacuna Coil
02 DEC
Sabaton
05 DEC
Ice Nine Kills
05 DEC
LANDMVRKS 2025
06 DEC
Blast From The past 2025
16 DEC
Imminence
14 JAN
Slaughter to Prevail
18 JAN
Epica
12 FEB
Avatar
28 FEB
Motionless In White
28 MRT
Di-rect 2026

Festival report: Alcatraz 2019

13 AUG 2019
Festival report: Alcatraz 2019

 

Alcatraz 2019 

 

Lange munte Kortrijk, 09-11/08/2019

 

Alcatraz 2019, u was fantastisch

 

Niet aan te ontsnappen

 

Alle gekheid op een stokje, wat moet er nog geschreven worden over deze prachtige editie dat nog niet verteld is geweest!? We vroegen het ons stilletjes af toen we dit neerpenden.

Headliners komen en gaan, vooraf beweerden kwatongen dat ze op deze editie van Alcatraz ontbraken. De aanwezige bands en de oerdegelijke organisatie gaven de recordopkomst aan festivalgangers een weekend om in te kaderen en te koesteren. Alcatraz moest dit jaar afrekenen met regen en wind, maar aan dit spitant sfeertje viel niet te ontsnappen.

 

Vrijdag kregen we van Nervosa een eerste por te verwerken. Dit trio van furies afkomstig uit Brazilië, testte met verdeeld succes de stevigheid van de Swamp tent uit. Multicultuur boven op deze editie want daarna mocht het Japanse Crystal Lake zijn kamikaze-aanvallen ten berde brengen. We waren danig onder de indruk en vergaten snel de wel hele vreemde afkomst voor een metalband. Dat hun t-shirts als zoete broodjes over de toonbank gingen was het bewijs van een strakke show. Verder werd de eerste dag gevuld met een vurige vertoning van Thy Art Is Murder uit Australië, om het internationale gezelschap compleet te maken. Deze heerschappen brengen deathcore met thema’s als godsdienstoorlogen, dierenleed en ander onrecht. Hun laatste worp die begin augustus het levenslicht zag is een baken voor het genre.

 

Maar het waren uiteindelijk de klinkende namen die op het einde van de dag met de hoofdprijzen gingen lopen. Een oude vos verleert zijn streken niet, moet Biff Byford gedacht hebben. Saxon speelde op automatische piloot de wei plat. Er moesten zelfs enkelingen rondom ons, knock-out geslagen, een eerste dutje doen. Opeth deed er nog een schepje bovenop. Dat progressieve metal een hele tent tot de nok gevuld in extase kan brengen, hadden wij zelf nooit voor mogelijk gehouden. Frontman Mikael Åkerfeldt nam naar oude gewoonte zichzelf niet te serieus en reeg hun oerdegelijke set, bestaande uit amper zeven tracks, met leutige bindteksten aan elkaar.

 

Na een korte nacht waren we zaterdag nog vroeger op post. Bury Tomorrow zou dag twee op gang trappen op de Prison stage. Door harde windstoten moest er geschoven worden in het programma en het metalcore-fenomeen uit het Verenigd Koninkrijk verschoof ten koste van Carnation (die de dag erna mochten terugkeren) naar de Swamp. Bury Tomorrow bulkte van het zelfvertrouwen en deed Alcatraz op een ontiegelijk vroeg festivaluur ontploffen. Er werd gemosht, gesprongen, gecrowdsurft en meegebruld… Iedereen was opgewarmd en de wind moest intussen aan fluitende kracht inboeten. Daarna volgde Crossfaith, een tweede formatie uit het land van de rijzende zon. Met een portie Japanse werkethiek en ongebreidelde gedrevenheid kreeg dit vijftal de aandachtige inmates op hun hand. Ook Soilwork maar vooral Hypocrisy kon het reeds goed gerodeerde publiek bij de les houden. Eraser en Roswell 47 sprongen, qua decibels deze dag, danig uit de band.

 

La Morgue, het nieuwste paradepaardje van Alcatraz, bleek al vlug een schot in de roos. Het uit Mechelen afkomstige Psychonaut kreeg de kleinste tent van het festival met gemak vol en speelden de set van hun leven. Nadat het duister over de Lange Munte was neergedaald was het tijd voor het misschien wel meest gehypete concert van het weekend: Avatar. Een eerste keer als headliner zorgde voor een ietwat nerveus begin. Maar al na enkele nummers ontpopte frontman Johannes Eckerström zich als een ware ceremoniemeester. Hun laatste album is stukken beter dan dat van Ghost en het aantal jonge metal-classics in wording zijn niet meer op één hand te tellen, headliner-waardig dus! Wie na middernacht nog niet tegen dek was gegaan zou daar binnen een dik uur wel te vinden zijn. Amenra mocht in hun eigen achtertuin dag twee afsluiten. Door de afwisseling van spirituele preludes en mokerende middenstukken waanden we ons op één of andere hallucinerende ceremonie. A Solitary Reign werd als zwaartepunt van de set tot in de puntjes als hapklare brok post-metal naar voor geschoven. Schreeuwen is een kunstvorm die bij Amenra flirt met de perfectie. We geraakten met ons fietsje via de kortste weg vermoeid maar voldaan nipt thuis.

 

Om op de dag des heren meteen met een vol festivalterrein te starten werd Alien Weaponry, de metalhype van het moment, als opener op de Prison Stage gezet. Deze jonkies zijn sinds hun debuutalbum Tu aan een steile opmars bezig binnen de scene. Hun Maori-metal is zo aanstekelijk dat het bij de fans enthousiasme van haka-niveau genereert. Daarna mocht Fire Down Below La Morgue nog eens in vuur en vlam zetten. De Gentenaren hadden zelfs Jan Coudron (frontman Carneia en King Hiss) uitgenodigd om op één song mee te zingen. Dit is met voorsprong de meest Kyuss-waardige Belgische band die we op dit moment hebben. Decapitated tapte op zijn beurt uit een ander vaatje om een reeds goed gevuld Alcatraz naar hun hand te zetten. Deze Poolse platwals heeft bakken ervaring en een laatste album dat meekan met de metalgrootheden op deze aardkloot. Met de panache van landgenoot Lewandowski werd het een doelpuntenkermis voor liefhebbers van technisch onderlegde combinatie-metal. Meshuggah deed er iets later nog een flinke geut bovenop. Moshpits worden door ons meestal gemeden maar hier lieten we ons toch even meeslepen door de droeve dreunen van deze toppers. Samen met Opeth en Amenra zorgden deze Zweedse legendes voor de vetste vertoning van het weekend. De blauwe plekken nemen we er graag bij. Rotting Christ ontgoochelde evenmin. De copulatie van logge blackmetal en een frontman Sakis Tolis die nog steeds goed bij stem is, zorgt er voor dat deze niet zo gelovige Grieken na dertig jaar nog steeds zieltjes en volgelingen bijwinnen. Off The Cross mocht met recht en rede La Morgue afsluiten en stoomde lustig de nacht in op een reeds murw geslagen publiek. We vernamen uit goede bron dat Avantasia en Powerwolf ook dik in orde waren, maar zelf hebben we maar een klein stukje van deze kleppers mee kunnen pikken. De lekkere ketels kippenkibbeling waren de kers op de taart.

 

Na twaalf jaar is Alcatraz, na deze topeditie, voor ons part vertrokken voor nog drie keer zoveel.

 

Full photo-report: Dump Facebook page

 

(BG)

Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019
Festival report: Alcatraz 2019