Bird Box - 2.5/5:
Spoiler free.
Je moet de laatste tijd onder een figuurlijke steen der onwetendheid hebben geleefd als je de nieuwste Netflix-sensatie ‘Bird Box’ nog niet kent. De PR op de sociale media werd door onze strot geramd op dezelfde wijze als de artisanale boer zijn foie gras produceert. Maar voor degene die toch nog niet op de hoogte zijn: Bird Box is de verfilming van een post-apocalyptisch boek uit 2014 geschreven door Josh Malerman. Het mensdom komt in dit fictieve verhaaltje, net als in de film ‘The Happening’ uit 2008, ten einde doordat mensen collectief zelfmoord plegen. In tegenstelling tot mister M Night Shayamalan koos Susanne Bier, die Bird Box regisseerde, echter voor een minder (accidentele) komische aanpak.
In het verhaal moet Malorie, vertolkt door Sandra Bullock (gekend van films over snelheid en zwaartekracht) samen met twee kinderen genaamd ‘jongen’ en ‘meisje’ geblinddoekt een rivier afvaren om een veilige plek te bereiken, waar zich ook andere overlevers bevinden. Ondertussen wordt er geregeld naar het verleden geswitcht (naar toen alles naar de suïcidale kloten begon te gaan). Wat deze film vooral onderscheidt van zijn overige broertjes en zusjes in het genre is de manier hoe er met het verhaal wordt omgegaan. Er wordt vooral gefocust op Malorie en haar relatie met de kinderen en andere overlevenden. Er wordt geen queeste gevoerd naar het waarom van het hele gebeuren. Je krijgt wel een beeld van een wereld met zijn wetten en regels, maar we krijgen niet meer informatie dan dat wij zelf zouden vinden moesten we ons in dezelfde situatie bevinden. Uiteindelijk ontstaan er na deze twee uur Netflix ervaring meer vragen dan na de collectieve ‘Lost’ serie, zoveel jaar geleden. Waar dit uiteindelijk Lost de das om deed, is dit één van de sterkste punten van de film. Jammergenoeg stopt al het interessante en lovende daar. Bird Box is zeker en vast een “OK” film om je een avond mee te amuseren, maar dit ding werd nog meer overhyped dan de ‘Nicer Dicer’ van Tommy Teleshopping. Wat dit alles nog erger maakt is al die idioten die geblinddoekt de straat op gaan om dit ook maar eens te proberen. Het doet me denken aan de net zo overhypete Pokémon GO-fase waarbij zo veel mensen elkaar als domme koeien in de kudde hersenloos volgen. Ik denk toch dat Charles Darwin de bal heeft mis geslagen met zijn ‘natuurlijke selectie’. Maar terug naar de essentie!
Bird Box is, zoals ik al zei, een leuke film met enkele verassende en vernieuwende elementen, maar toch enkele gemiste kansen. Na een tweede maal kijken naar dit ge-Netflix kwamen enkele mindere zaken naar boven borrelen. De compositie van het beeldmateriaal voelde niet zo vloeiend aan als bij meer ervaren regisseurs (vergelijk het eens met ‘The End Of The F*cking World’, een geniale mini-serie die Netflix ook al aan ons presenteerde) en het einde voelde wat utopisch en goedkoop aan. Bird Box is zeker een aanrader om te kijken, maar laat u niet vangen aan de overenthousiaste en geblinddoekte Facebook-idioten die deze film teveel lof geven en uw verwachtingen de hoogte in drijven. Volgens mij is het hierdoor dat deze film op deze nare positie blijft steken. Zoveel lof zorgt ervoor dat mensen één of andere ‘Fargo’ verwachten. Nicht gut é.
The Odd Man