Demolition (4,5/5)
Jake acteert iedereen in de vernieling
Source Code, End Of Watch, Prisoners, Nightcrawler… Jake Gyllenhaal reeg de voorbije vijf jaar de filmpareltjes als een glinsterende halsketting aan elkaar. Prachtprenten die niet meteen de grote massa naar de cinemazalen lokten maar wel terecht bedolven werden onder de lovende kritieken. Dit alles te danken aan spannende scenario’s die door Gyllenhaal met klasse en oog voor detail tot leven gebracht werden. Ook in Demolition acteert Jake iedereen letterlijk in de vernieling.
Davis (Gyllenhaal) verliest zijn vrouw na een auto-ongeluk. Zijn schoonvader en tevens baas, gespeeld door de immer degelijke Chris Cooper, is er de kop van in. Zelf lijkt Davis minder verdriet te hebben om de dood van zijn eega. Onverschilligheid is het overheersende gevoel en hij hecht tijdens de rouwmaaltijd zelfs meer belang aan het schrijven van een brief aan het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de automaat waarin zijn zakje M&M’s bleef steken. Zo leert hij Karen (Naomi Watts) kennen die verantwoordelijk is voor de klantenservice van de automatenfirma. Davis verliest alle voeling met de realiteit en begint allerhande apparaten uit elkaar te halen. De koelkast, de espressomachine, zijn computer op het werk… moeten er allemaal aan geloven. Het gaat van kwaad naar erger zodat zelfs zijn villa onder handen genomen wordt en eendoorgedreven sloopbeurt krijgt. Hoe kan Davis uit deze spiraal van roekeloze vernielzucht geraken?
Deze film die halverwege toch wat bevreemdend overkomt heeft uiteindelijk toch een hartverwarmende boodschap. Hoe ga je om met verlies? Wat kun je zelf doen om de dood van een dierbare te verwerken en in de mate van het mogelijke zin te geven aan dat verlies? De antwoorden liggen soms voor het grijpen. Kijken en volhouden is de boodschap!
(BG)