Passengers (4/5)
Futuristische fairytale
We zijn vertrokken! 2017 belooft een hemels filmjaar te worden. Passengers, de eerste loeier waar we reikhalzend naar uitkeken, werd nog net voor de jaarwisseling op ons losgelaten. Deze prent van de Noorse regisseur Morten Tyldum (The Imitation Game) heeft alles in zich om zowel een kaskraker te worden als ook een cultklassieker in het sci-fi-genre. Wij werden bij momenten van onze sokken geblazen door de prachtig in beeld gebrachte scènes – zie gewichtloze zwembadscène – en bleven aan het scherm gekluisterd tot het einde.
Jim Preston (Chris Pratt) wordt door een foutje veel te vroeg – 90 jaar – gewekt op een ruimteschip met 5000 diep slapende passagiers. De Homestead is op weg naar een planeet waar leven mogelijk is. Preston amuseert zich de eerste weken rot met de eindeloze mogelijkheden op het met zotte snufjes uitgeruste starship. Maar de verveling en vooral de eenzaamheid slaan na enige tijd bikkelhard toe. Preston dwaalt triest en doelloos rond tot zijn oog op een beeldschone medepassagier valt. Hij twijfelt om Aurora Lane (Jennifer Lawrence) al dan niet zelf wakker te maken. Is het ethisch verantwoord om zijn solitaire bestaan op het onnoemelijk grote ruimteschip dat hem tot wanhoop drijft op die manier op te lossen? Preston neemt een drastisch besluit…
Vergeet Gravity (2013) en alle nieuwe Star Wars-episodes want Passengers steekt hen met een supersonische snelheid voorbij. Lawrence en Pratt zijn perfect op elkaar ingespeeld en horen momenteel meer dan terecht tot de populairste schare acteurs en actrices van Hollywood. Laat je dus gerust meevoeren in dit fantastisch futuristische fairytale.
(BG)