Filmreview: SPECTRE (4/5)
Expect(er) the unexpecte(r)d
Kiezen voor een Bondfilm is kiezen voor zekerheid. Er is geen enkel hoofdstuk in de hele franchise dat durft te vervelen. Veelal komt dit door de degelijke verhaallijnen, maar de wederkerende keuze voor acteurs van het betere allooi heeft een even grote invloed op de verbreding van de bond-fanbase. SPECTRE dikt het steeds langer wordende lijstje van pareltjes, gewillig als een Bondgirl, aan. Wijzelf mochten bij onze eerste poging om deze machtige movie op onze watchlist af te vinken aan den lijve ondervinden hoeveel volk uit zijn kot wordt gelokt door Bond en zijn fratsen. De zalen waren een week na de release nog steeds tot op de laatste stoel uitverkocht. Een maand later was het op een doordeweekse dinsdag wel prijs.
Daniel Craig, die al voor de vierde keer in de huid van de stoere spion kruipt, is wederom in bloedvorm. Met de lippen licht getuit tracht hij de losse eindjes uit zijn vorige avonturen aan elkaar te knopen. Met behulp van een strak kostuum, een duo spierballen, een portie tact, een glimmende Aston Martin DB10, een uurwerk met een betrouwbaar alarm en twee bevallige Bondgirls (Léa Seydoux en Monica ‘five minutes of fame’ Bellucci) die maar al te graag met de glimlach een handje toesteken, ontrafelt James de diepste criminele geheimen. Christopher Waltz, die perfect gecast is om als tegenpool de dans in te zetten, is ditmaal de slechterik van dienst. Een rol die op het lijf van de Duits-Oostenrijkse acteur staat gegrift. De verplichte actiescènes zijn een afwisseling van Bond-clichés en een ferme geut originaliteit die je mag verwachten van een klepper als regisseur Sam Mendes. Ter land, ter sneeuw en in de lucht wordt er lustig wat afgeknald.
Met zijn twee uur en een half is dit geen bondig stukje cinema. De tijd op onze horloge werd maar eenmalig gecheckt, wat toch ruimschoots onder het gemiddelde ligt. Als we vergelijken met de vorige drie prenten waar Craig als 007 opdraaft, komt SPECTRE op de tweede plaats, op gelijke hoogte met Skyfall. Enkel Casino Royale had nog iets getuitere lippen waardoor hij onze persoonlijke favoriet der Bondfilms blijft. Op naar de volgende boevenqueeste met of zonder onze blonde Brit!
(BG)