Sing Street (4,5/5)
How to start a band in five seconds
Muziek en film gaan meestal moeiteloos hand in hand. Een film maken over muziek en alles daar omheen is een ander paar mouwen. Als het in het geval van Sing Street over het ontstaan van een fictieve band gaat, heb je een stevig scenario nodig gespijsd met enkele songs die vrijwel meteen aanslaan. Beide voorwaarden werden ruimschoots tegemoet gekomen. Sing Street is een ruwe diamant, een filmisch pareltje dat vooral via sociale media en mondelinge overlevering verspreid en ontdekt zal worden.
Dublin, 1985. De zestienjarige Connor moet van zijn ouders, die met financiële problemen kampen, tegen zijn zin van school veranderen. De vernieuwing loopt niet van een leien dakje. Zowel pestkop Barry als schooldirecteur Broeder Baxter zorgen voor een behoorlijk moeilijke schoolstart. Op een dag valt Connors oog op de beeldschone Raphina die dagelijks aan de overkant van de schoolpoort op een trapje zit te roken. Hij trekt zijn stoute schoenen aan en gaat met haar praten. Het mysterieuze meisje dat iets ouder blijkt te zijn dan hem vertelt Connor dat ze niet naar school gaat, vooral modellenwerk doet en binnenkort naar Londen trekt om daar haar kans te wagen. Hij vertelt haar dat hij een band heeft, wat op dat moment nog niet het geval is, en dat hij een model zoekt om in één van zijn clips te acteren. Met enkele medeleerlingen van school en een dikke portie lef richt hij halsoverkop de band Sing Street op, genaamd naar de straat van zijn school waar hij Raphina voor het eerst ontmoette. Met wat na-aap werk van Duran Duran en The Cure die in de 80’s de eerste echte videoclips op het publiek los lieten en enkele muziekgeschiedenislessen van oudere broer Brendan lukt het Connor aardig om iets in elkaar te flansen. Na enkele oefensessies is hun eerste track The Riddle Of The Model een feit.
De uitzichtloze situatie waarmee vele jongeren in het Dublin van de 80’s kampten in combinatie met de ongedwongen sfeer die over de hele film hangt maakt dit een must-see voor iedereen. Bij deze werd het nogmaals bewezen: ‘tachtig was prachtig’!
(BG)