Steve Jobs (4/5)
Me, myself and iJobs
Prenten van iconische figuren uit de wereldgeschiedenis verzanden nogal eens graag in gatlikkerij voor gevorderden. Regisseur Danny Boyle (Slumdog Millionaire, 127 Hours,…) heeft bij zijn kijk op de persoon Steve Jobs zijn tong in zijn mond gehouden, al ging het op het einde bijna mis. De film geeft ons een indringende kijk in de ziel van de grote Jobs en stelt de man, die bij velen een goddelijke status heeft, voor als mens. In drie bedrijven neemt scenarist Aaron Sorkin ons mee achter de schermen van drie cruciale productvoorstellingen.
Michael Fassbender (Steve Jobs) speelt de iPads van het digitale dak. Het beeld dat van het computericoon wordt opgezet is er niet één om je als Apple-fan aan te spiegelen. Als arrogante klootzak met iets te veel passie voor perfectie gaat de computerheiland in discussie met vrijwel iedereen rondom zich. Kate Winslet als persoonlijke secretaresse krijgt het soms hard te verduren, maar ze blijft hem door dik en dun bijstaan. Ook zijn (ex-) Apple-collega’s Wozniak, Hertzfeld en Sculley - met verve gespeeld door Seth Rogen, Michael Stuhlbarg en Jeff Daniels, worden niet altijd even vriendelijk en collegiaal behandeld. Alsof dat nog niet genoeg is komt zijn dochter, die hij halsstarrig niet wil herkennen, net voor iedere nieuwe lancering om de hoek piepen en haalt ze het strakke leventje van de perfectionist danig overhoop. Dat zorgt ervoor dat we een erg menselijke Steve Jobs te zien krijgen die niet altijd even goedlachs was zoals op al zijn reclamestunts waar telkens miljoenen ogen op gericht waren.
We hadden onze verwachtingen op voorhand niet al te hoog gesteld. Daardoor werden we toch enigszins verrast door deze opmerkelijke biopic. Dit appeltje lest in zekere mate onze filmdorst voor de komende weken.
(BG)