War For The Planet Of The Apes (4/5)
Broodje aap deluxe
Een bende losgeslagen paardrijdende/schietende superintelligente apen die het voortbestaan van de mensheid bedreigen, lijkt op het eerste zicht moeilijk au sérieux te nemen. Maar met twee oerdegelijke prenten, Rise Of The Planet Of The Apes (2011) en Dawn Of The Planet Of The Apes (2014), die eraan vooraf gingen slaagt regisseur Matt Reeves in zijn opzet om hier een ingenieuze blockbuster te fabriceren. Dit vooral met dank aan het CGI-team die de machtige opperaap Caesar (Andy Serkis) met oog voor detail tot leven bracht.
Tussen het einde van de vorige film en het begin van War For The Planet Of The Apes zit twee jaar. In die periode worden Caesar en zijn groep opgejaagd door een troep soldaten onder leiding van The Colonel (Woody Harrelson). Dit genadeloos heerschap verschanst zich met zijn tot de tanden gewapend gezelschap achter een muur. Autoritair en niets ontziend regeert The Colonel over een wreed werkkamp waar apen in erbarmelijke toestanden gevangen zitten en met de zweep onder de knoet worden gehouden. Dwangarbeid en totale ontbering zijn hun deel. Bad Ape (Steve Zahn), een zonderlinge figuur, die Caesar en zijn gevolg tegen het lijf lopen zorgt voor een komische noot tijdens deze spannende kaskraker. Na een strak verhaal krijg je op het einde nog een aap-otheose met een verplicht rondje ontploffingen, rondsuizende kogels en sneeuwlawines.
Door de overload aan overdreven actiescènes te beperken en de aanwezigheid van doordringende dialogen kan War For The Planet Of The Apes zich moeiteloos afscheiden van zijn apocalyptische genregenoten. We zaten twee uur uiterst vermaakt in onze cinemastoel gedrukt zonder zuchtend het uur te checken. Dit broodje aap deluxe smaakt naar meer.
(BG)