GENTJAZZ 2015
Dag 3: Ben Hur en Lady Kaka
Verbazend : 3 generaties verschil op en voor het podium.
“Wat haalt die Flamand nu weer in zijn hoofd om een plastieken popicoon op een van de meest prestigieuze jazzfestivals in Europa te zetten?”, zou je denken. Kwatongen spraken al over commerciële zelfmoord en een kwaliteitskrant blokletterde zelfs –buiten weten van de journalist zelf- dat Lady Gaga en Bennet voor een halflege tent zouden staan. Niets is minder waar en het blijkt alweer een meesterlijke zet te zijn. De tent was nokvol gelopen, daarbuiten viel geen kat te bespeuren en iedereen at uit hun handen. En dat zijn er een kleine vijf duizend.
TONY BENNETT & LADY GAGA. De samenwerking tussen de legendarische jazz crooner Tony Bennett en Lady Gaga, hét popicoon van de voorbije jaren, is opmerkelijk. Hun gedeelde Italiaanse origines en bovenal hun oprechte passie voor jazz leidden aanvankelijk enkel tot een duetversie van de standard “The Lady Is a Tramp”, een nummer dat terecht kwam op Bennetts bekroonde album Duets II (2011). Het klikte echter zó goed tussen de twee, ondanks een leeftijdsverschil van maar liefst 60 jaar, dat het idee ontstond om samen een volledig album op te nemen.
De immer gebotoxte, getoupeerde en gefohnde Bennet heeft nog steeds zijn krachtige croonerstem en kan met zijn kwintet topmuzikanten het concert moeiteloos dragen. Zo kon Gaga rustig tot acht keer toe in haar garderobe gaan snuisteren om van plunje te veranderen. Hoewel ze in het begin niet veel om het lijf had. Letterlijk dan. Want ze blijkt over een stem van jewelste te beschikken en past perfect in die glimmer and gloom van die o zo typische Amerikaanse Bennet Crooner stijl. In een vlaagje van bescheidenheid gaf ze zelf aan dat ze al van haar elfde jazz zong en ze daarom nu op de planken stond. Met ‘Anything Goes’ krigen we een heerlijke intro en wordt ook meteen de toon gezet voor de rest van het concert of croonerfeest. De band speelt close harmonies, de gitaar heeft een machtige sound, maar de slotakkoorden waren niet altijd even loepzuiver. Bennett zelve mocht na het bedanken van Chaplin ook even zijn keel laten rusten en Gagaatje bewees met een beklijvende versie van ‘La Vie en Rose’ dat ze een aardig potje jazz kan zingen. In totaal kregen we een dertigtal jazzstandards voorgeschoteld met onder meer ‘Cheek to Cheek’, ‘Stranger in Paradise’, ‘Bang Bang’ en ‘Lady is a Tramp’, het duet waar ze hun samenwerking enkele jaren geleden begonnen. Eindigen doen ze met ‘I don’t mean A thing’. When you smile, the sun will shine. Eenvoudiger kan een levenswijsheid niet zijn.
(lv)