“Money makes the world go ... Bonkers?”

De feestdagen zijn in volle swing en bpost is verbaasd over de populariteit van hun nieuwe Zespri Gold priorzegel. Verder wordt deze periode voornamelijk gekenmerkt door lekker eten, gezellig samenzijn (voor mensen die nog familie en vrienden hebben) en de stressvolle zoektocht naar het perfecte cadeau (om dan uiteindelijk toch maar te grijpen naar een Zalando-bon of een Yves Rocher-pakket en te hopen dat de anderen toch wat origineler zijn). Mijn vrouw en ik wisten dit jaar, door een gebrek aan inspiratie en kapitalistische behoefte, totaal niet wat kopen voor elkaar. We hebben dan maar beslist om elk een bedrag te storten voor een goed doel, waarvan we we zeker wisten dat elke euro effectief naar dit doel gaat en niet naar wilde seksfeestjes of iPhone-needy-tieners die donateurs sprokkelen op de Lange Steenstraat in K-Town (yeah, we watch Pano). En om duidelijk te maken dat dit niet het masturberen van ons ego tot doel had, hebben we de ‘share-knop’ dan ook maar links laten liggen. Waar ik dan wel volledig de difterie van kreeg was dat ik later die dag naar ‘Game Mania’ ging, aangesproken werd om deel te nemen aan een actie voor ‘De Warmste Week’ en bij weigering het Kinderkankerfonds recht op de smoel van mijn geweten kreeg gesmeten. F*ck!  

Ongeacht hoe prachtig al deze arme centjes ook zijn, initiatieven als de Warmste Week zouden in feite nooit mogen bestaan in ons socialistische systeem. Nog absurder wordt het wanneer je naar de laatste ‘Roze Neuzen’-actie kijkt. Een mooie 4,3 miljoen euro werd ingezameld voor jongeren met mentale problemen. Diezelfde week kondigde de regering een besparing van 6 miljoen euro aan in deze sector. Het is alsof onze solidariteit de begroting stuurt.

Aan de andere kant is onze eigen regering zelf een goed doel die steun nodig heeft, maar in de plaats van financiële steun, hebben ze eerder een dosis gezond verstand nodig. Een neerwaartse spiraal van regressie, stijgende polarisatie, valse Vlaamse identiteitskaarten en de abstinentie van een nieuwe regering zijn enkel het onverteerde pindanootje in de mesthoop. Defensies nieuwste frats is de zoektocht naar Belgische kindsoldaten om hun vernieuwde voertuigen te bemannen. Na een investering van 31 miljoen euro om hun gepantserde voertuigen te “tunen” blijkt immers dat militairen er niet meer in passen, dus wordt er nu gezocht naar kleine militairen. Nu mag minister van Defensie Philippe Goffin, nadat Didier Reynders het zinkende schip heeft verlaten, dit met een rood hoofd in plaats van een rode neus gaan uitleggen in de Kamer.

Nu, al deze waanzin terzijde, trok ik toch eens naar het duizendjarige, verzegelde rijk van Van Quickenborne om die warmste sfeer eens zelf te gaan opsnuiven. Gelukkig had de camera geen oog voor mij, anders moest ik ook als een debiel staan zwaaien zoals de meeste van die arme stakkers op televisie. Wat ik daar wel aantrof was bijna even absurd als de Belgische midget-soldaten in een tank. Naast alle blije Kortrijkse handelaars en talrijke mensen die trots op een podium stonden om te tonen hoe hard ze hun best hadden gedaan voor anderen, zag ik een rolstoelgebonden man zonder begeleiding die zich met enige moeite op het kasseien terrein door de massa moest wurmen. Hij werd door niemand door gelaten en werd te pas en te onpas af gecoupeerd door beter mobiele mensen. Ik walgde gewoon van dit collectief negeren van deze mindervalide man. Niemand zag de man staan. Iedereen was bezig met zichzelf en hun goede doel en dit in de zogezegd “warmste” stad en de “warmste” week van het jaar. Dit is de kracht van de VRT en hun warme hersenspoeling van collectieve solidariteit waar zij vooral heel warm worden van de publiciteit. Zowel ik als mijn vrouw hadden het koud wanneer we richting auto wandelden.

This is The Odd Man Saying: Kijk eens eerst eens om je heen in plaats van in je portemonnee.

(Hans B.)