Smokestack Lightnin’ en Co
Casino , Sint Niklaas, 30.04.2015
Verdienstelijk, maar net geen rockabilly psychosis.
De puike organisatie was er ingeslaagd om een affiche samen te stellen om u tegen te zeggen. Dan nog in een van de mooiste locaties op ons zakdoekje Vlaanderen: De Casino te Sint Niklaas. Helaas moesten de ploerten van The Legendary Shack Shakers te elfder ure afbellen ten voordele van een kleinere Amerikaanse toer. Zoek maar eens een vervanger…. Locale Baboons en Crystal vulden met een zekere glans die leegte in door beiden hun nieuwe schijf voor te stellen.
Onze binnenlandse rootspioneers Baboons kwamen hun derde ‘Uptown and Back Again’ voorstellen. De invloed van de Seatsniffers lijkt ietwat weggedeemsterd en ook hadden ze enige moeite om -zoals ze gewoon zijn – de zaal in vuur en vlam te zetten. Mij iets te veel clichés: kilos grillcreme, staande contrabas, jeans met duidelijke overslag, nep gretsch. Applaus voor toetsenman, op Nord dan nog. De drummer sloeg er soms enkele kilometers naast waardoor ze deze keer niet echt overtuigend waren. Ze hebben een mooie thuismatch gemist. De versie van Art Nevilles ‘I’m just a fool to care’ mocht er best wel zijn.
Crystal and runnin’ wild was dan iets betere koek. Het frele zangeresje doet wat timide aan wanneer ze het podium opschuift. Tot ze haar misthoorn van keelgat openzet, ons zowat omver blaast en samen met de voortreffelijke ritmesectie Johhny Trash en Dan Blackwolf voor een stevige start zorgt. Ze zweept met haar stem en sneaky moves het publiek wat op, zodat een deel van het publiek zich aan haar stond te vergapen en even de muziek vergat. Verse gitarist Thomas Beardslee is nog niet ten volle ingespeeld maar heeft duidelijk meer dan de nodige kwaliteiten op zak. De Johnny Cash interpretatie mocht er best wel wezen, maar ontbrak aan kippenvelfactor.’ Demons’ zal echter lang blijven hangen.
Opper- Seatsniffer Walter Broes haalt International Lieven Declerq en Baboon Bas Verstaen op het podium om met WB & The Mercenaires een overzichtje te geven van zestig jaar roots en rock’n roll. Met verbazend gemak doen deze met drieen beter wat de vorigen met vijf deden. Bas Verstaen komt hier dus beter tot zijn recht. Beginnen met een instrumentaaltje en dan meteen de pees erin. Comme il faut. Fuck electronica. Speelplezier troef. Respect. Broes en co razen door hun set , en alsof dat nog niet genoeg is, slaat Walter de slide aan om in een soort John Spencer Blues Explosion Trance te treden. Oeps, oordoppen vergeten.
Die gasten van Smokestack Lightnin’ zetten je op het verkeerde been. Ze noemen zich naar een nummer van Howlin’ Wolf, ze zijn zo roots, americana, country rock,…noem maar op, ze ademen zo Amerikaans dat je compleet vergeet dat het eigenlijk Duitsers zijn. Johnny Cash en Jimmy Reeds geesten dwarrelen op het podium. Zanger Bernie en vriend van onze - ja- upperseatsniffer Walter gebruikt zijn diepe stem en zijn rechtopstaande bas om de meest opzwepende countryrock te spelen.
Besluit: Het wegvallen van de Legandary Shack Shakers werd al bij al goed opgevangen door een bende rockabillies die elkaar goed kennen en perfect uitwisselbaar zijn. Ik had iets meer rockabilly waanzin en garageziekte verwacht. Doe mij maar drie en half sterren.
Review: Lode Van Assche
Fotografie: Gregory Vlieghe