Concert-review: Admiral Freebee @ de Kreun
Een Fantastische Freebee freewheelt door zijn set
Na een dikke tien jaar van hoogtes en laagtes, hippe hits en vergeetputnummers, vijf puike platen en een dozijn versleten gitaren draait Tom Van Laere nog steeds mee aan de Belgische muziektop. De Kreun zat dan ook afgeladen vol om de nieuwe hits en de iets oudere klassiekers luidkeels mee te zingen. Het werd een avond voor jong en oud met ingetogen momenten en uitbundige uitspattingen.
Voor ik verder ga met mijn bescheiden betoog moet ik eerlijk toegeven dat ik een haat/liefde-verhouding heb met Admiral Freebee. Het ene moment kan hij mij moeiteloos bekoren met een ravissant riedeltje. De andere keer moet ik mijn best doen om mijn autoradio niet te molesteren bij het horen van een purper gedraaid nummer uit de Freebee-catalogus . Eén ding is wel zeker, Van Laere zal nooit in mijn Milow-zone terecht komen want gisteren was hij toch weer in form. De voorstelling van onze Belpop-baard ging rustig van start met Little Village, een prachtige cover van Van ‘the man’ Morrison. Het duurde niet lang of het eerste meezingmoment was een feit, Always On The Run zorgde her en der voor een glimlach en extra handgeklap. Daarnaast werden nieuw en minder gekend gerief aandachtig beluisterd in een stille zaal.
Na een klein halfuurtje spelen was iedereen goed opgewarmd om alle registers open te trekken. Het tweeluik Nothing Else To Do en Walking Wounded zorgden voor een eerste topmoment en Tom ‘walking wounded like a fox in a snare’ Van Laere danste lichtjes mee onder begeleiding van zijn band. Een tweede moment suprême kregen we met Oh Darkness, ééntje die er na tien jaar nog steeds gewillig in gaat. Op het einde gaf de Admiraal ons nog Breaking Away kadoo. Het was een perfect slotstuk van een fijne avond.
Een fantastische Freebee freewheelde door zijn set en zette in de Kortrijkse Kreun het puntje op i.
(BG)