Hippotraktor – Meridian (5/5)
Hippotraktaat
Kom dat zien, kom dat horen, een nieuw edelmetalen bondgenootschap van eigen bodem is geboren.
Hippotraktor, een kwintet uit Mechelen, heeft zich op een korte tijd met het nodige enthousiasme en noeste paardenkracht – wink wink – aan het Belgische metalfirmament gehesen. Met Meridian hebben ze niet zomaar een opmerkelijk debuut op een koele vrijdagochtend in oktober uitgebracht. Na drie luisterbeurten blijven de nummers nu al in een loopke door ons hoofd dreunen. Dit is zo’n plaat waarvan de meridiaan terecht door het achterwerk van de band in kwestie mag lopen.
Als het Duitse Pelagic Label (The Ocean, Hypno5e, Psychonaut, Briqueville, Bear…) voor de nodige wind in de zeilen zorgt, krijg je natuurlijk iets meer gedaan dan de doorsnee beginnende muziekband. Maar oorverdovende oorwurmen van songs schrijven en nemen zichzelf niet op. Met 7 loeiers van formaat, goed voor een kleine veertig minuten vertier, neemt Hippotraktor ons mee op hun eerste (en hopelijk niet laatste) tour de force. Manifest the Mountain is de eerste machtsontplooiing die afgelopen zomer als voorbode uit het niets als digitale kanonskogel werd afgevuurd. Deze opener in er ééntje om in te kaderen en op te hangen in de vaderlandse eregalerij. Mover Of Skies vliegt iets minder bruut uit de startblokken maar de lijvige lyrics en gelaagde opbouw laten ons niet lang op onze honger zitten. God is in the Slumber is een technisch hoogstandje met alles erop en eraan. Als je enkel met je drie vooraf geloste tracks op Spotify een kleine tienduizend maandelijkse luisteraars kan bekoren is er genoeg potentieel aanwezig voor een ontluikende headliner. Op de b-side van de LP is er geen ruimte voor een mindere beurt. Hier krijgen we de drie langste Hippo-granieten voorgeschoteld. Zowel Juncture als Beacons werden besprenkeld met een snuifje zout van het merk Opeth. Ze gaan geen seconde vervelen en de meerstemmige vocals Stefan De Graef (ook brulboei van dienst bij Psychonaut) en Sander Rom worden mooi in de gitzwarte verf gezet. Daarnaast zorgt De Graef met vier toms binnen handbereik naast het microstatief op gezette tijden voor extra percussie. A Final Animation is een laatste gebalde vuist, de koffie mét dreupel bij het dessert. Beter zal het dit jaar niet meer worden.
Alcatraz, Graspop… ? Zijn deze lieden al geboekt?
(BG)