MASTODON – Hushed and Grim
De “mighty Mastodon” brengen hun achtste officiële studioalbum uit. Het is een dubbelaar geworden. Brent Hinds, Bill Kelliher, Bran Dailor en Troy Sanders zijn uitstekende muzikanten en zingen kunnen ze allemaal. Hun mix van progressieve, groovy sludgemetal is nog steeds hun kenmerk. Het album telt vijftien songs waarvan ‘Pain With An Archor’ de opener is. Een meer eenvoudige song met een riff die zich onmiddellijk in uw bovenkamer nestelt.
‘Sickle and Peace’ en ‘The Crux’ zijn typische Mastodon songs. Roffelende drums op melodieuze gitaren en synths. ‘More Than I Could Chew’ heeft een trager ritme en hakt er goed in. ‘The Beast’ is een rocknummer op een traag ritme. Zeer melodieus en zelfs wat radiovriendelijk.
Met ‘Skeleton Of Splendor’ trekt men de lijn door. Een mooie kennismaking voor de nieuwe Mastodon-fan. Een eerste hoogtepunt blijkt ‘Teardrinker’ te zijn. Bran Dailor laat hier nogmaals zijn zangkwaliteiten horen. En dit alles tijdens zijn uitstekend en apart drumwerk. Klasse.
Bij ‘Pushing The Tides’ kennen we Mastodon als vanouds. Zo herkenbaar. In ‘Peace and Tranquility’ worden de gitaren in de verf gezet.
‘Dagger’ creëert dan weer een totaal andere sfeer. Troy neemt deze keer de volledige leadzang voor zijn rekening. Mastodon heeft vele gezichten. Op ‘Had It All’ wordt dit duidelijk. Meer ingetogen op enkele uitschieters na. Hakkende gitaren op een snel ritme in ‘Savage Lands’ . Weer zo’n typische Mastodon song.
‘Gobblers of Dregs’ zit vol dramatiek. Slepend ritme, synths en een verrassend tussenstuk die neigt naar symfo-rock met alweer uitstekend zangwerk. Gitaarwerk om duimen en vingers af te likken in ‘Eyes of Serpents’. Nog een hoogtepunt.
Hushed and Grim is opnieuw een avontuur geworden. Minder toegankelijk dan het album ‘The Hunter’ maar dat was een uitzondering. Er steekt veel variatie in de nummers. Mastodon fans worden met dit album flink verwend. Voor alle anderen: zeker beluisteren.
Guido Grymonprez.