THE RG’s – Your Head On A Stick
Jaren terug zag ik dit trio een soort ‘try-out’ gig uitvoeren op een zonnige namiddag tijdens het familiefestival Textival te Kortrijk. Het werd al snel duidelijk dat deze band potentieel had. Hun mix van stoner grungy noise-rock werd gesmaakt. Hun half uurtje volstond om het publiek in te pakken. Iedereen was het er over eens: hier horen we meer van. En kijk, na een demo (2013), full albums The RG’s (2015) en The Cricket Sound (2018) brengen Jens Vanhee (bas), Wouter Vandaele (gitaar/zang) en Stijn Decoene (drums) ‘Your Head On A Stick’ uit.
Met de intro ‘Death In Paradise’ en de afsluiter ‘Dip’ (dat vermoedelijk op een maandagmorgen is opgenomen) meegerekend telt dit album 11 songs.
‘Divided’ start met een logge bas op een traag roffelend ritme. De distortiongitaar valt in met een powerchordriff . Het eenvoudige refrein blijft hangen. De tekst gaat over de vaststelling van het gedrag van de kiezer bij politieke verkiezingen.
‘Low Sky’ gaat een stuk sneller. Er wordt afgetrapt met heftige afterpunk . Bij het refrein wordt het gaspedaal gelost om dan headbanged verder te gaan. Zo gaat de song verder van de ene snelheidsmodus in de andere.
‘Miss Parker’ heeft het moeilijk in deze wereld. Ze leeft op haar eentje. Stevige gitaarsong.
In ‘Loud Love’ wordt heftig tekeer gegaan. Er wordt uitgeschreeuwd dat je geen meeloper moet zijn of worden in deze maatschappij.
‘Slave Patrol’ is een noisesong met grungestempel. ‘Hyperplastic’ heeft een mooie zangmelodie. Een verademing maar het refrein is alweer een uitbarsting. Ja, alcohol doet wat met een mens. De song ‘Head On A Stick’ heeft dan wél een verademing . Een terugkerend melodieus tussenstuk met meerstemmige zang. ‘Bubblelife’ is een alternatieve rocksong met punkinvloeden en heeft vele ritmeveranderingen.
The RG’s slaan de richting in van de alternatieve noise met punkinvloeden op enkele uitzonderingen na. Soms hebben de nummers iets teveel aan variëteit en zijn daardoor moeilijk te volgen. De veranderende ritmesnelheden zijn hierbij niet echt een pluspunt. De zang is meestal schanderend en heeft niet de melodielijn die blijft hangen. ‘Hyperplastic’ is hier een uitzondering in tegenstelling tot het refrein. De teksten zijn meestal een aanklacht en to the point . Benieuwd hoe dit live zal overkomen.
Guido Grymonprez.