KORN – Requiem
Sommige dingen of zaken worden beter bij het verouderen. Echt, van REQUIEM hebben de heren van KORN werk gemaakt. Opener ‘Forgotten’ neemt je direct bij uw strot. Een krachtige tot in de puntjes afgewerkte gitaarriff in een geweldige productie laat u vermoeden waar de band heen wil met deze schijf. Zanger Jonathan Davis zingt zeer melodieus vanaf de eerste noot. Geen gewauwel of gekreun/gefluister. ‘Let The Dark Do The Rest’ is ietsje sneller. De zangstem wordt gedubd. Het refrein lijkt precies gezongen door William Duvall (Alice In Chains). Het stemgeluid is bijna identiek.
In ‘Penance To Sorrow’ hoor je typische Korn-ingrediënten. De o zo kenmerkende gitaarriedeltjes met vervolgens de uitbarsting van woede (zang).
Idem voor ‘Hopeless and Beaten’. Zo herkenbaar. Zelfs met een brullende achtergrondstem maar nooit storend. Met ‘My Confession’ grijpt men terug naar een vroege Korn.
Afsluiter ‘Worst Is On His Way’ kent een speciale start met een gebroken ritme. Dan is dat zeer melodieuze refrein terug. Davis brengt zijn typische ritmische geluidjes. Precies een one- man-band.
REQUIEM telt negen songs. Ze zijn perfect opgenomen. De productie is een uithangbord voor de man achter de knoppen. De songs hebben een gemiddelde duur van 3’40”.
Davis zingt uitstekend. De gitarentandem James “Munky” Schaffer en Brian “Head” Welch draait mooi rond zonder een spoor van hapering. Het is duidelijk: KORN is nog lang niet uitgeteld.
Guido Grymonprez.