RISING FROM THE NORTH: ARCH ENEMY
+ IN FLAMES + SOILWORK
13/10/2024 @ MAINSTAGE, DEN BOSCH
Pics: Istvan Bruggen
Rev: Joris Smeets
Full photo report here
Zweden heeft ons op muzikaal vlak al heel wat moois geleverd doorheen de jaren. Als grootheden uit hun melodieuze death metalscene de handen in elkaar slaan en Europa komen veroveren met de straffe ‘Rising From The North’ tour, dan is dat een no-brainer: daar moeten we bij zijn! Arch Enemy, In Flames en Soilwork doen liefst 25 steden en podia op deze tour maar daar zat geen datum op Belgische bodem bij. Dus trekken we in noordelijke richting de grens over voor de tourhalte in de Mainstage in Den Bosch. Het is onze eerste kennismaking met deze locatie en het is meteen duidelijk dat we hier niet meer over een zaal spreken maar wel over een mooie, grote hal met een tribune achteraan, een groot podium en een goed geluid. Zo goed als alle 6000 tickets waren verkocht voor een zeer sterke avond met dit stel Zweedse veteranen, die een tiental dagen na de start van de tour duidelijk warmgedraaid waren.
Met Arch Enemy en In Flames kan je eigenlijk spreken van twee headliners die het klappen van de zweep kennen. Wie zet je daar dan bij als headliner? Een stelletje jonge wolven die zich willen bewijzen? Nee, er werd gekozen voor de al even ervaren collega’s van Soilwork, die intussen toch ook al zo’n 25 jaar meedraaien en muzikaal veel raakvlakken hebben. Een keuze die ons op voorhand al verheugde en de band bevestigde de hoge verwachtingen.
Klokslag 19 uur weerklinken pianoklanken als intro voor Soilwork. Het zestal, met drummer en toetsenist op een verhoog achteraan het podium en twee gitaristen, de bassist en zanger Bjorn Strid die de voorkant van het podium bestrijken, toont zich de ideale opener. Vanaf het begin met 'Stabbing The Drama' zien en horen we een hele gave prestatie. Recentere nummers als ‘Arrival’, de gloednieuwe single ‘Spirit Of No Return’ en afsluiter ‘Stålfågel’ komen wat meer symfonisch en melodieus uit de hoek. Toch ging onze voorkeur uit naar iets oudere nummers als ‘Exile’, ‘Distortion Sleep’ met die lagere, groovende riff en pompend ritme en het meer midtempo, catchy en afwisselende ‘Death Diviner’. We zien vele kopjes goedkeurend meeknikken.
Het zegt wat over de immense status van Arch Enemy dat een band met het palmares en aanzien van In Flames geen headliner is op deze tour. De band bestaat zelfs 5 jaar langer dan de collega’s en mag zich samen met At The Gates en Dark Tranquility de peetvaders van de Gothenburg sound noemen, de melodieuze variant van death metal die begin jaren ’90 furore maakte. De band rond zanger Anders Fridén en gitarist Björn Gelotte leverde eerst een hoop klassiekers in dat genre af om dan aan de start van het nieuwe millennium meer groove, ronkende bas en nu metal-elementen in hun sound te verwerken. Dat werd niet op gejuich onthaald bij de puristen maar zorgde er wel voor dat de band populairder dan ooit werd, ook in de States. In recentere jaren werd de beweging richting de roots terug ingezet, zodat de band nu het beste van beide werelden verenigt. Dat blijkt ook uit hun fenomenale live shows, die de hele carrière van de band vertegenwoordigen. Opvallend is dat de band intussen voor de helft uit Amerikaanse muzikanten bestaat, met Tanner Wayne (drums, ex-Chiodos/Underoath), Chris Broderick (gitaar, ex-Megadeth) en de fantastische Liam Wilson (bassist, ex-The Dillinger Escape Plan).
Eén voor één komen de muzikanten het podium op met een spotlight op hen gericht terwijl de intro loopt. Ook hier vinden we weer de drummer en toetsenist op een platform achteraan, maar ook zanger Andres bevindt zich af en toe tussen die twee in. Het zestal klinkt vanaf het openingssalvo met ‘Cloud Connected’ en ‘Take This Life’, beiden uit de eerste helft van de nillies, meteen erg gedreven. De sound is uitstekend, gebalanceerd tussen power, groove en veel melodie. Deze geroutineerde band haalt altijd een hoog niveau maar speelt zeker nooit routineus: de energie en goesting zijn overduidelijk aanwezig. Regelmatig moeten ze het publiek een beetje oppeppen, want het zondagavondgevoel is er wel – of ligt het gewoon aan het feit dat het zo’n grote zaal is? Vanaf ‘Paralyzed’ komt de eindeloze gang crowdsurfers wel op gang, meteen gevolgd door de lekker groovende riff en soulvolle melodie van het recente ‘In The Dark’ en het luid meegezongen ‘Voices’. Met droge humor in de mededeling dat ‘als je met deze setlist niet tevreden naar huis gaat, dan is er iets mis met jou’ krijgen de old school liefhebbers ‘Food for the Gods’, ‘Coerced Coexistence’ en het heerlijk pompende ‘Only For The Weak’ voor de kiezen, waarop vele hoofden onweerstaanbaar meebewegen! Eigenlijk zijn er alleen maar topnummers in deze set, met nog een grote circle pit bij ‘The Mirror’s Truth’, het luid meegezongen ‘I Am Above’ en afsluiter ‘My Sweet Shadow’.
We zagen Arch Enemy vorig jaar nog een licht fantastische show weggeven in de 013 in Tilburg en de verwachtingen waren dus hooggespannen. Dat komt ook omdat de ervaren band rondom oprichter/gitarist Michael Amott, drummer Daniel Erlandsson en bassist Sharlee D'Angelo sinds het toetreden van de blauwharige zangeres Alissa White-Gluz 10 jaar geleden alleen maar sterker en populairder lijkt te worden. Zelfs het vertrek van Jeff Loomis (ex-Nevermore) werd weer vlot opgevangen met Joey Concepcion, die in het verleden de band al eens tijdelijk uit de nood hielp en met Amott in Armageddon speelde. Het recept is gekend: ‘Ace Of Spades’ als intro en dan een stevige set knallende death metal overgoten met melodie van de hand van de ervaren rotten, met de opmerkelijke verschijning en stevige grunts van de Amerikaanse frontvrouw Alissa. Ze draagt vandaag weer haar opvallende, strakke witte podiumoutfit maar helaas voor de fotografen: ze blijft opvallend achteraan het podium en op de verhoogde delen zolang er foto’s genomen worden, pas daarna komt ze naar voren om het contact te zoeken met de fans.
Opener ‘Deceiver, Deceiver’ duwt meteen het gaspedaal in, het geluid is prima en de zangeres is goed bij stem: alle elementen zijn aanwezig voor een topshow. ‘The World Is Yours’ blijft gas geven en kan rekenen op twin gitaarlijnen en dat is niet voor het laatst vanavond. Bij het iets meer groovende ‘My Apocalypse’ doen de rookkanonnen hun werk en steekt iedereen een aansteker of lampje van de gsm in de hoogte op vraag van de zangeres. De band kondigde onlangs een nieuw album aan voor volgend jaar en ‘Dream Stealer’ (met erg coole vocalen) en ‘Liars & Thieves’ (met een beklijvende, melodieuze gitaarlijn aan het begin, een stevig ritme, epische cleane zang en diepe grunts) beloven alvast veel goeds. ‘War Eternal’ schudt het publiek nog eens écht goed wakker en ook ‘The Eagle Flies Alone’ wordt vanaf de eerste nooit op luid applaus onthaald. Met het indrukwekkende trio ‘No Gods, No Masters’, ‘Nemesis’ en ‘Fields of Desolation’ maakt Arch Enemy het weer helemaal af! Weer een uitstekende show, al roepen wij In Flames vanavond toch nipt als winnaar op punten uit.
Joris Smeets